به اعتقاد برخی از متخصصان، تکان دادن عضلات بزرگ وحجیم به صورت موزون و هماهنگ در تضاد با افسردگی است. برای اینکه ورزش بر افسردگی تاثیر مفیدی بر جای بگذارد، باید فعالیت به طور منظم، هر هفته ۳ و ترجیحاَ ۵ بار یا بیشتر و در هر جلسه دست کم نیم ساعت انجام شود. برای اجرای چنین برنامه فعال ورزشی باید برنامه تمرینی راحتی در نظر گرفت. افراد مسن تر و کسانی که با بیماری یا مشکلات جسمانی روبرو هستند باید قبل از شروع ورزش با پزشک خود مشورت کنند. ترکیبی از دویدن و راه رفتن رایج ترین ورزشی است که برای درمان افسردگی مورد استفاده قرار می گیرد، اما هر تمرین منظم ایروبیک (هوازی) نیز می تواند تاثیر مشابهی بر جای بگذارد. ترکیب راه رفتن – دویدن عملی ترین اقدام تمرینی برای اغلب بیماران است زیرا ارزان تمام می شود و به تجهیزات خاصی جز یک جفت کفش و لباس راحت نیاز ندارد، همچنین می توان در هر شرایط آب و هوایی این تمرین را به تنهایی یا به اتفاق دیگران انجام داد. شنا کردن، دوچرخه سواری، قایقرانی و حرکات موزون هوازی نیز هر یک برای خود طرفدارانی دارند، اما این تمرین ها معمولاَ نیاز به تجهیزات و یا هم بازی دارند. مطالعاتی چند، گویای آن است که عدم فعالیت بدنی خطر بیماری های جسمی و افسردگی بالینی را افزایش می دهد. اگر افراد زندگی فعالی داشته باشند، وظایف خود را بهتر انجام داده و شاداب و سرحال تر به نظر می رسند و نگرانی ها و افسردگی هایشان تقلیل می یابد. فعالیت های بدنی روزانه باید سنگ بنای روش زندگی سالم پذیرفته شده و به صورت جزئی از زندگی روزمره مردم در آید.

پژوهش ها تایید کرده که ورزش مانع افسردگی و اضطراب می شود و به عنوان راهی برای مقابله با استرس های روزمره زندگی کارایی خود را نشان داده است. همچنین ورزش عزت نفس و خلق مثبت را بالا می برد و به ویژه اگر به شکل گروهی باشد به رشد مهارت های اجتماعی کمک می کند ورزش از طریق حالات مثبت روان شناختی بر دستگاه ایمنی بدن اثر مفیدی دارد. همین طور فعالیت های ورزشی به ارتقای نگرش های مثبت و افزایش تصویر مثبت از خود کمک می کند و بدین طریق سلامت روان را ارتقاء می دهد. به خاطر داشته باشیم که «اولین ثروت، سلامتی است».

هوشنگ اسماعیلی

رئیس کمیته روانشناسی هیات پزشکی ورزشی استان تهران