شنبه ۱۱ دی ۱۳۹۵ - ۱۰:۵۳

بررسی عوامل درونی و بیرونی پارگی رباط صلیبی

مرتضی احمدی

یکی از شایع ترین آسیب ها در میان ورزشکاران آسیب رباط صلیبی است؛ آسیبی که ماه ها ورزشکار را از میدان ورزش دور کرده و درمان آن هزینه بالایی می طلبد.

اصولا این نوع آسیب در هرجای دنیا رخ دهد، طول دوره درمان آن مشابه است به واقع وقتی رباط صلیبی پاره می شود در حدود ۸۵ درصد مواقع نیازمند عمل جراحی برای بازگشت به ورزش است. به طور دقیق پیش از عمل بین یک تا سه ماه و  پس از جراحی بین ۷ تا ۹ ماه زمان برای مداوای کامل نیاز است.



در این خصوص ممکن است دو پرسش مطرح شود که پاسخ به آنها ضروری است.



۱-چگونه می شود از وقوع آسیب پارگی رباط صلیبی پیشگیری کرد؟



طبیعتا آسیب جزء لاینفک ورزش بوده و اجتناب ناپذیر است و نمی توان هیچ وقت آن را به صفر رساند. با این حال می توان به صورت نسبی آن را کاهش داد. در این زمینه باید توجه داشته باشیم که دو دسته عوامل درونی و بیرونی در وقوع این آسیب ورزشی موثرند. عوامل درونی از کنترل ما خارج اند مثل وضعیت آناتومیک فرد، راستای بدنی فرد، تفاوت هایی که بین دو جنس وجود دارد و موارد ژنتیکی که نمی شود در این قبیل موارد مداخله ای داشت.



مواردی از قبیل زمینی که فرد در آن تمرین می کند یا سالن محل تمرین، تکنیک های تمرین، ریکاوری مناسب بعد از تمرین، کفش مناسب، تجهیزات مناسب، تغدیه علمی، استرس  و مسایل روحی- روانی، وسایل و تجهیزات ورزشی و به طور کلی عوامل بیرونی و محیطی که قابل کنترل هستند، در دسته عوامل بیرونی قرار می گیرند.



این عوامل را می توان کنترل کرد و شرایط را به گونه ای فراهم کرد که ورزشکار با آسیب کمتری مواجه شود. اما همان طور که عنوان شد آسیب اجتناب ناپذیر است و تلاش ها در این جهت است که با کاهش آسیب، عمر دوران قهرمانی ورزشکار را افزایش داد.



۲-چرا میزان وقوع آسیب پارگی رباط صلیبی در ورزشکاران حرفه ای کشورهای پیشرفته کمتر از میزان آن در ایران به نظر می رسد؟



 به این دلیل که در بخش عوامل بیرونی مداخلات در کشورما خیلی علمی نیست، چنین وضعیتی وجود دارد. از جمله اینکه از نقطه نظر سخت افزاری امکانات مناسب و ایده آل نداریم و بسیاری از سالن های ما کفپوش مناسب ندارند و گاهی حتی سیمانی هستند که این موضوع در درازمدت باعث وقوع آسیب می شود.



می دانیم که آسیب ها یا به صورت حاد و با یک ضربه شدید اتفاق می افتد یا با جمع شدن ضربات طبیعی. با توجه به حجم بالای تمرینات ورزشکاران، از دسته دوم آسیب ها نیز درمان نیستند.



برای بهبود شرایط باید علاوه بر مناسب سازی اماکن ورزشی، از نقطه نظر تجهیزات استاندارد مربیان نیز باید علمی و به روز شوند، خود ورزشکار به این شرایط اهمیت بدهد و مواردی چون کفش ورزشی و تغذیه اصولی را جدی بگیرد.



ضروری است که کادر پزشکی تیم ها کامل بود و از نقطه نظر تغذیه و روانشناسی نیز به صورت جمعی به ورزشکاران خدمات ارائه شود. باشگاه داران باید توجه داشته باشند که هزینه استفاده از کادرپزشکی کامل برای یک تیم ورزشی به مراتب نسبت به هزینه مادی و معنوی درمان آسیب ورزشی ناچیز است.



دکتر مرتضی احمدی/ فیزیوتراپیست ورزشی/ عضو کمیته توانبخشی فدراسیون پزشکی ورزشی


ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.