دوشنبه ۱۶ اسفند ۱۳۹۵ - ۱۹:۲۴

اثر حاشیه های مسابقه بر ورزشکاران

عکس تزئینی ورزشگاه

در هر سطحی از مسابقه، بحثهای اضافی و حاشیه ای بین تماشاچیان و بازیکنان دیگر وجود دارد که به این صحبتها در اصطلاح (حاشیه) می گویند.

از لحاظ روانی بسیار دشوار است که بازیکنان در مواجهه با ( حاشیه) بتوانند تمرکز و آرامش خود را کنترل کنند . بازیکنان کاملا به آنچه باید در زمین مسابقه انجام دهند مسلطند اما نظردیگران و نحوه تفکر آنان نیز برایشان مهم است. این مسئله می تواند عملکرد آنان را درون زمین تحت تاثیر قرار دهد.

مشکلات دقیقا زمانی آغاز می شوند که بازیکنان اجازه میدهند که (حاشیه ها) کنترل عصبی و آرامش آنها را بهم بریزند. عصبانیت ناشی از این مسئله منجر به جنگ روانی و در نتیجه، پرخاشگری و احساس ناکامی آنان می شود و حتی ممکن است خود ورزشکار نیز به این مسئله دامن بزند و این درست همان نکته ای است که می خواهیم از آن اجتناب شود. بنابراین، سوال کلیدی  ما اینست که چطور می توان از حس ناکامی و پرخاشگری بازیکنان در جریان مسابقه جلو گیری کرده و به آنها  کمک کرد؟

۱_ در ابتدا باید در مورد این موضوع با خود ورزشکار صحبت کرد.  با او در مورد رفتار غیر قابل قبول در زمین مثل رفتارهای پرخاشگرایانه  (حرفهای نا مناسب، دعوا، کتک کاری، شکستن و پرت کردن وسایل ورزشی، بی حرتی به داور و بازیکن و ....) صحبت کنید، مطمئن شوید که بازیکنان قوانین اخلاقی و نتیجه عدم پیروی از آن را می دانند . بگذارید که آنها خودشان بفهمند که چه پاسخی باید در قبال "حاشیه ها" داشته باشند و این که احساس ناکامی آنها چطور می تواند پتانسیل بهترین اجرا و بازی در زمین را محدود کند. حتی اگردر بدترین حالت، این مشکل (پاسخ پرخاشگرایانه درمقابل حاشیه) برای بازیکن بوجود آمد، او با خود می اندیشد که "مربی قبلا در مورد این اتفاق به من هشدار داده بود."

۲_ در مورد محرکها و وضعیتهای که ورزشکاران ممکن است به واسطه آنها کنترل خود را از دست دهند بحث کنید .

بیشتر ورزشکاران زمانی دچار جنگ روانی می شوند و حس ناکامی و پرخاشگری را تجربه می کنند که فکر می کنند فرصت خوب خود را از دست داده اند و کنترلی بر شرایط موجود ندارند. در این مواقع، بازیکنان بیشتر از اینکه نگران برد و باخت باشند مراقب این هستند که به موقع جوابی دندان شکن بدهند.

امروزه متداول ترین شکل ایجاد پرخاشگری در ورزشکاران بی حرمتی است. این احساس می تواندمحرک خوبی برای تحریک هیجان ورزشکارباشد و مربی بایستی به این هیجانات در جهت انجام بازی جسورانه جهت بدهد.  برای تحریک ورزشکار پیش از شروع مسابقه، مربی به ورزشکار می گوید (حریفت برای تو احترامی قائل نیست: آدم حسابت نمی کنه) تو باید ببری و در مسابقه، خودت، احترام خودت را از حریفت بگیری. عبارت بی حرمتی (ادم حسابت نمی کنه) مثل یک محرک عمل می کند و وارد فکر و مغز ورزشکار می شود؛ چیزی که واقعا مثل یک ماشه شلیک میشود و  هیجان ورزشکار را تحریک می کند. بنابر این ورزشکار خودتان را باید از این محرک آگاه کنید. به همین دلیل وقتی آنها احساس می کنند که حرمتشان زیر پا گذاشته شده، اجازه نمی دهند که حریف مقابل ذهن آنان را از مسابقه دور کند. به ورزشکارتان متذکر شوید که ارزش و احترام راباید در عمل و با اجرای جسورانه به دست آوردن و جنگ کلامی کار بی ارزشی است که فقط حریف را به هدفش (جنگ روانی، رفتار بد و باخت شما) نزدیک می کند.

۳_ اگر ورزش شما به گونه ای است که با یک تیم سروکار دارید، برای تیم چند کاپیتان انتخاب کرده و آنها را برای مواقع سخت آموزش دهید .

برای تیم چند کاپبتان انتخاب کرده و سعی کنید یکی از آنها در تمام مدت بازی در زمین یا میدان باشند. با کاپیتانها در مورد مسئولیتها و انتظاراتتان برای توازن تیم در مواقع بحرانی صحبت کنید و به آنها بیاموزید چگونه در این شرایط با کنترل اوضاع مانع پیشروی مشکل شوند. کاپیتانها باید مسئول بهبود ارتباطات بین مربی و بازیکنان باشند و نسبت به بحرانها و مسائل دشوار تیم متعهد بمانند .

مسئله مهم اینست که به منظور تمرکز بهینه بر اجرای ورزشکاران، آنها نباید وارد حاشیه شده و به بحث یا تفکر در مورد حواشی بپردازند. به آنها یاداوری کنید که مهم نیست دیگران چه می گویند، تفکر در مورد چیزی که در کنترل شما نیست، کمکی به موفقیت  شما یا تیمتان نمی کند و انجام اقدامات تلافی جویانه بر علیه آنها (آن حاشیه ها) کمکی به سر بلندی شما پس از بازی نخواهد کرد.

 تهیه و تنظیم:  حمید قبادی نژاد، دکتر افسانه صنعت کاران

کمیته روانشناسی هیات پزشکی ورزشی استان البرز

برچسب‌ها

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.