والدین و مربیانی که از چالش ها و استراتژی های "آمادگی ذهنی" آگاهند، برای ایجاد دلگرمی و اعتمادبه نفس در ورزشکاران جوان خود آماده ترند. اگر جزء والدین یا مربیان ورزشی هستید باید در مورد چگونگی بهبود آمادگی ذهنی ورزشکاران خود آگاه باشید، به طوری که آن ها بتوانند از بیشتر مهارت های خود در رقابت ها استفاده کنند. در این جا نمونه هایی از این که چگونه مربیان و والدین می توانند سرسختی ذهنی ورزشکاران را با استفاده از استراتژی های آمادگی ذهنی بهبود بخشند، ارائه می شود.

.

نکتۀ اول: انتظارات کمتری داشته باشید

 ممکن است ندانید که چقدر انتظارات بالای مربیان و والدین از بازیکنان خود می تواند باعث تحت فشار قرار گرفتن فرزندان شود. پدر و مادر و مربیان گاهی اوقات با هدف تقویت اعتمادبه نفس ورزشکاران خود، انتظارات خود را بر آن ها تحمیل می کنند. اما در اغلب موارد، این کار اثر معکوسی دارد. در هنگام کار با والدین ورزشکاران، ما به آن ها کمک می کنیم تا درک کنند که چطور انتظارات و خواسته های سفت و سخت والدین در مورد چگونگی فعالیت کودکان خود در واقع به عملکرد آن ها صدمه می زند. ورزشکارانی که اعتماد به نفس بالایی دارند، در نهایت در دایرۀ برنده ها قرار می گیرند. شما می خواهید تا ورزشکارانتان در طول بازی از اعتمادبه نفس کافی برخوردار باشند. این بدان معناست که شما باید انتظاراتتان را در سطح معقول نگه دارید. انتظارات بیش از حد والدین و مربیان می تواند باعث شود تا ورزشکاران بیش از حد بر نتیجۀ مسابقه تمرکز کنند. این امر باعث می شود تا آن ها اغلب احساس ناامیدی کنند؛ به خصوص زمانی که بر اساس استانداردهای خود (یا شما) عمل نکنند.

.

نکتۀ دوم: مواظب آن چه که می گویید، باشید

زمانی که والدین صادقانه تلاش می کنند تا نقش حامی را ایفا کنند؛ چیزهایی را می گویند که کودکان، آن ها را به-عنوان انتظار تفسیر می کنند. به عنوان مثال، پدر و مادر یک ورزشکار سافت بال ممکن است به ورزشکار بگویند که "شما باید در مقابل این پرتاب گر، ۴ به ۴ بازی کنید". در ابتدا ممکن است فکر کنید که این حمایت خیلی خوبی است. اما آیا این همان چیزی است که والدین باید برای افزایش اعتمادبه نفس فرزندان خود بگویند؟ خیر. بسیاری از ورزشکاران چنین جملاتی را به شکلی که شما بیان کرده اید، تفسیر نمی کنند. بیشتر بازیکنان جوان، تفسیرهای شگفت انگیزی از این جملات دارند. برخی از ورزشکاران ممکن است فکر کنند که آن ها باید در میدان مسابقه، کامل و بی عیب و  نقص بازی کنند و در هر حمله، ضربه بزنند؛ و اگر این کار را نکنند پدر و مادر و مربیان خود را ناامید کرده اند. این همان چیزی است که نشان می دهد، مغز ورزشکاران جوان چگونه کار می کند. کودکان انتظارات زیاد شما را اتخاذ کرده و آن ها را درونی سازی می کنند؛ سپس با ترس از ناامید کردن دیگران، به هنگام ضربه زدن به توپ، بیش از حد نگران می شوند.

.

نکتۀ سوم: روی فرآیند کسب نتیجه تأکید داشته باشید

مراقب انتظارات خود از ورزشکاران جوان باشید. پیشنهاد می کنیم که روی اهداف قابل کنترل تر تمرکز کنید که به کودکان کمک می کنند تا بر روی فرآیند اجرای یک تکلیف متمرکز شوند. به عنوان مثال ممکن است از بازیکنان سافت بال بخواهید تا از همان ابتدا، به هنگام زدن ضربه، به توپ نگاه کنند یا به سرعت از فکر اشتباهی که مرتکب شده اند، بیرون بیایند و به ادامه مسابقه بپردازند. بازیکنان شما می توانند این اهداف مهم را بیشتر از گرفتن یک ضربه در هر حمله انجام دهند. اگر شما بخواهید به عنوان والدین یا مربیان به ورزشکاران جوان خود کمک کنید تا در طول مسابقه به پتانسیل کامل خود دست پیدا کنند و از مزایای بسیاری بهره مند شوند؛ مطمئن شوید که با این استراتژی های آمادگی ذهنی برای افزایش موفقیت آنان آشنایی دارید و آن ها را انجام می دهید.

.

تهیه و تنظیم: زهرا شامی، محمدصادق رفعت و دکتر افسانه صنعت کاران

کمیته روانشناسی هیات پزشکی ورزشی استان البرز