ورزشکاران در طول این مدت زمان نیازهای جسمانی و روانی ویژه ای دارند که مربیان باید به آنها حساس باشند.

برای نمونه نوشیدنی برای رفع خستگی و تمدید نیرو و ذخایر بدنی نه فقط بین نیمه و بازی ها بلکه در طول مسابقه نیز ضروری است.

حساسیت به نیازهای روانی آنان نیز آنها را برای فعالیت بعد از استراحت آماده می کند.

برخی مربیان به مجردی که ورزشکاران برای استراحت وارد اتاق رختکن شدند دوست دارند که آنها را زیر باران بازخورد اطلاعات بگیرند در حالی که دستگاه انسانی پس از فعالیت شدید بدنی خستگی و برانگیختگی زیاد، پیش از اینکه بتواند اطلاعات اضافی را نگهداری و پردازش کند، مدت کوتاهی نیاز به استراحت دارد.

در بین دونیمه امکان دارد مربی بر اساس مشاهده خود هزاران مطلب را برای گفتن به شاگردانش داشته باشد، اما متاسفانه بیشتر این اطلاعات در اثر اضافه بار اطلاعاتی، خستگی و توانایی محدود آنها از دست می رود.

بهتر است مربی فقط و فقط به بیان یکی دو نکته اصلی اشاره کند، تلاش کند به صورت دیداری بازخورد دهد تا شنیداری(استفاده از تخته یا نمایش بدنی)، به صورت خلاصه و نهایتا اظهار نظرهای مثبتی از عملکرد شاگردانش را بیان کند.

به جای جملاتی همچون ما خیلی بد بودیم و بد بازی کردیم یا خیلی معطل می کنیم و سست هستیم می توانیم از جملاتی همچون ： ما بهتر از این هستیم،   خوشبختانه ۴۵ دقیقه دیگر زمان داریم که این خوب بودن را نشان دهیم! استفاده کنیم. که هم بار مثبت زیادی دارد و هم وحدت تیمی را بالا می برد.

در کشورمان باب شده که به نیمه دوم، نیمه مربیان می گویند اما به جای بکارگیری از نکات علمی و روانی بالا غالبا با توپ و تشر و حتی فحش دادن تیم را به تغییر نتیجه ترغیب می کنند.

یادمان باشد مربیگری الزاما زیاد صحبت کردن نیست!

منبع: کتاب روان شناسی ورزش از تئوری تا عمل، نوشته؛ مارک اچ انشل، ترجمه؛ دکتر سیدعلی اصغر مسدد

دکتر مژگان سعیدی/ مسئول کمیته روانشناسی ورزشی هیات پزشکی ورزشی استان کرمانشاه