آرژینین یک آمینو اسید نیمه ضروری است که توسط تمام سلول های بدن استفاده می شود . این آمینو اسید نقش مهمی در سنتز پروتئین های سیتوپلاسمی و هسته ای سلول ها ، بیوسنتز آمینو اسید های دیگر ، سنتز کراتین و چرخه اوره دارد.

در چرخه اوره ، آرژینین باعث تبدیل آمونیوم که یک ماده سمی برای سلول ها است به اوره می شود که کمتر سمی است و از طریق کلیه ها از بدن دفع می شود .

از نقش های دیگر آرژینین می توان به افزایش پاسخ ایمنی  و افزایش آزاد سازی هورمون رشد و انسولین اشاره کرد .

مهمترین نقش آرژینین ، تولید گاز نیتریک اکساید ( NO ) در بدن است . نیتریک اکساید به عنوان یک پیام رسان ثانویه باعث تحریک اتساع یا گشادی عروق و در نتیجه افزایش جریان خون می شود ، در نتیجه مواد مغذی و اکسیژن بیشتری به عضلات می رسد که خود منجر به بهبود قدرت عضلات و رشد عضلات می شود.

از دیگر نقش های نیتریک اکساید می توان به تحریک سنتز میتوکندری ها ( ارگان های تولید انرژی در سلول ) اشاره کرد که در نتیجه باعث افزایش انرژی در دسترس سلول ها هنگام ورزش می شود.

از منابع غذایی آرژنین می توان به گوشت قرمز، ماهی، مرغ، جوانه گندم، غلات، آجیل و دانه ها و محصولات لبنی اشاره کرد. همچنین آرژنین به صورت مکمل نیز در بازار وجود دارد که اغلب به شکل های آرژینین-آلفا کتوگلوتارات ( A-AKG ) و آرژینین – کتو ایزو کوپرات ( A-KIC ) است .

از عوارض جانبی مصرف دوز بالای آرژنین می توان به درد شکم ، نفخ ، اسهال و بدتر شدن تنفس در افراد مبتلا به آسم اشاره کرد . همچنین آرژنین ممکن است با برخی از داروها مانند دارو های کاهنده فشار خون ، داروهای قلبی و داروهای خاص مانند ویاگرا که برای درمان اختلال نعوظ استفاده می شود ، تداخل پیدا کند.  زنان باردار و شیرده برای مصرف مکمل آرژنین حتما با پزشک و متخصص تغذیه مشورت نمایند .

 ترجمه و تدوین سعید یوسفی /کارشناس علوم تغذیه و رژیم درمانی /هیئت پزشکی ورزشی استان یزد