به طور کلی در هنگام نشستن همواره باید اصل نگهداری قائم بالاتنه، سر و گردن و عبور خط فرضی ثقل از مرکز بالاتنه رعایت شود. همچنین توجه به این نکته ضروری است که هنگام نشستن فشار وارده بر دیسک ها به ویژه مهره های چهارم و پنجم کمری نسبت به حالت ایستاده بیشتر است.

اگر فرد هنگام نشستن بر روی صندلی به جلو متمایل شود، فشار وارده  بر روی بخش جلویی مهره ها یش،  به ۵۰ تا ۱۰۰ کیلوگرم می رسد که این امر موجب برجسته شدن کتف ها، خم شدن تنه و سایر ناهنجاری های ستون فقرات  در وی خواهد شد.

 نشستن را می توان به سه مرحله تقسیم کرد :

۱- فرود آمدن  :

در این مرحله مهم آن است که هنگام فرود آمدن، مرکز ثقل و بالاتنه با کنترل و به آرامی فرود آید (نباید از ارتفاع رها شود). در صندلی های اداری که دارای سطح اتکا مناسب وکم انعطاف بوده و نیز دارای دسته و فضای کافی بین پایه و میز می باشند، وضعیت  قائم بالاتنه وحالت طبیعی قوس ها به دلیل سفت بودن سطح اتکا صندلی و داشتن پشتی و زیر پایی بهتر حفظ می شود، هنگام نشستن و در موقع فرود  باید یک پا را  عقب تر و در فاصله دو پایه قرار داده تا  وزن بدن همراه با خم شدن مفاصل بر روی پای عقب منتقل شود. (می توان از دسته صندلی برای کاهش شتاب و انتقال وزن به پای عقب استفاده کرد).

۲- نشستن و استقرار یافتن:

فرد باید به حالت قائم نشسته، به پشتی صندلی تکیه داده گودی کمر خود را کم کند و با استفاده از پشتی صندلی که تمام پشت وی را پوشش می دهد بالاتنه اش را حمایت نماید (ران ها را خم و از یکدیگر دور کنید تا بالاتنه در حالت قائم قرار گیرد)، پرهیز از نشستن های مداوم و ممتد، تغییر حالت بدن و جابجایی وزن از نکات قابل توجه در این مرحله می باشد.

۳- برخاستن :

در این مرحله باید اصول مربوط به نشستن عکس شود بدان معنا که هنگام بلند شدن یک پا عقب و یک پا به سمت جلو باشد در این صورت فرد آمادگی بیشتری برای راه رفتن و حرکات بعدی را دارد کمک گرفتن از دسته های صندلی و دادن بالاتنه به جلو نیز موجب تسهیل در بلند شدن می شود.

نکته:

• میز باید حداقل نصف قد شخص ارتفاع داشته باشد. (۹۰-۸۰ سانتی متر برای بزرگسالان)
• صندلی حداقل باید یک سوم قد شخص ارتفاع داشته باشد. (۶۰-۵۰  سانتی متر برای بزرگسالان)
• نشیمنگاه صندلی ۱۵-۱۰ درجه شیب رو به جلو داشته باشد که با استفاده از یک بالشتک کوچک می توان سرخوردن فرد را خنثی نمود، سطح میز باید ۱۵-۱۰ درجه نسبت به افق و به سمت فرد شیب داشته باشد.
• در زیر پاها یک سطح شیب دار به طرف پایین گذاشته شود تا وزن ساق ها و ران به طور عمود بر روی کف پا وارد نشود.
• بهترین زوایای مفاصل به هنگام نشستن عبارت است از:

1. زاویه استخوان ران با تنه ۶۰ درجه
2. دور شدن رانها ۳۰ درجه

رعایت زوایای فوق موجب خواهد شد که کمر فقط ۱۰ درجه به جلو خم شود.

فیزیوتراپیست آناهیتا شاه سیا – کارشناس کمیته توانبخشی هیات پزشکی ورزشی استان مرکزی