ورزش هندبال بطور مشخص در گروه ورزشهای پرتابی قرار می گیرد. همانند سایر رشته های ورزشی فعال، در این رشته نیز حرکات های تکراری همراه با نیروی زیاد بر روی مفاصل شانه و آرنج وجود دارد. ضمن اینکه برخورد بین بازیکنان و پرش های مداوم و فرودهای متوالی نیز می تواند زمینه ساز آسیب در این رشته باشد.

معمولا حدود ۳۵ درصد از آسیب ها بعلت برخورد، ۲۵ درصد در حین پرش و فرود و ۱۰ درصد در دویدن اتفاق

می افتد. از نظر منطقه آسیب دیدگی نیز حدود ۲۰ درصد از آسیب های حاد در ناحیه مچ دست و انگشتان، حدود ۲۵ درصد در زانو و ۲۰ درصد نیز در ناحیه مچ پا اتفاق می افتد.

آسیب های اندام فوقانی

۱- آسیب عضلات روتاتورکاف

    که معمولا بخاطر حرکات تکراری پرتابی ایجاد می شود.  

۲- در رفتگی یا بی ثباتی شانه

    این آسیب زمانی ایجاد می شود که دست بازیکن در حال پرتاب توسط بازیکن تیم مقابل متوقف می شود.

۳- کشیدگی مفصل آرنج

    در هنگام گرفتن و مهار کردن توپ توسط دروازه بان و یا مدافع ایجاد می شود.     

۴- آسیب مفصل مچ دست

    بیشتر موارد بعلت پرتاب بد و یا افتادن نامناسب روی مچ دست ایجاد می شود.

۵- آسیب انگشتان خصوصا انگشت شست

    بخاطر افتادن و یا برخورد نامناسب توپ به انگشت شست ایجاد می شود.        

  آسیب های ناحیه کمر

    شامل: کشیدگی عضلات ناحیه کمر، کوفتگی، آسیب به مهره های کمری و دیسک بین مهره ای      

آسیب های اندام تحتانی

۱- آسیب ناحیه ران

   کوفتگی یا کشیدگی عضله چهار سر، کشیدگی عضلات همسترینگ

۲- آسیب زانو

  مفصل زانو از مفاصل مستعد آسیب در ورزش می باشد. در هندبال نیز فرود های همراه با پرش و چرخش و همچنین برخورد با بازیکنان می توان آسیب های مختلفی را در زانو ایجاد کند که شامل موارد زیر می باشد :

      ۱- تاندونیت ناحیه کشکک  

     ۲- آسیب رباط داخلی زانو

    ۳- آسیب رباط صلیبی قدامی

    ۴- ضایعات منیسک

۳- آسیب ناحیه مچ پا

آسیب در این ناحیه شامل: پیچ خوردگی مچ پا و آسیب رباط های ناحیه مچ پا، آسیب در ناحیه کف پا و انگشتان بصورت التهاب و یا حتی شکستگی 

رضا کاظمی – مسئول کمیته توانبخشی هیات پزشکی ورزشی استان مرکزی