که کاهش قابل توجه یا اختلال شدیدی در جریان خون شریان کرونری به وجود آید که به خاطر آن، بافتی که جریان خون آن کم شده، برای مدتی طولانی از اکسیژن محروم می گردد. آنفارکتوس عضله قلب (MI) نوعا سبب تشکیل لخته خون در یک شریان کرونری است که قبلا درجاتی از عارضه شریانی یا آترواسکلروز داشته است. عبارت آنفارکتوس قلبی حاد به قطع ناگهانی جریان خون گفته می شود که باعث آسیب به عضله قلب و سکته متعاقب آن می شود.

بررسی

MI یکی از شایع ترین علل بستری شدن افراد در ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی است. سالانه حدود 1/1 میلیون سکته در ایالات متحده گزارش می شود. طبق برآورد انجمن قلب آمریکا (AHA)، تقریبا 45درصد از افرادی که اولین MI را تجربه می کنند، طی یک سال از شروع علائم، این عارضه را تجربه می کنند. این پیشامد علل گوناگونی دارد از جمله:

• اشتباه در شناخت علائم
• اشتباه در برخورد با علائم شناخته شده
• کوتاهی در انتقال به موقع به مرکز اورژانس

علائم احتمالی دیگری که با آنفارکتوس دیده می شود عبارت است از :

• نفس های کوتاه و غیرعادی
• ضعف شدید
• افزایش تعریق
• از دست دادن هوشیاری
• گیجی، اغما و حالت تهوع

نشانه ها و علایم

در بیمارانی که سکته قلبی را تجربه کرده اند، بروز درد مهمترین نشانه است. بیماران اغلب درد خود را با عبارتی همچون فشرده شدن، سوختن، سنگینی در ناحیه قفسه سینه که ممکن است تا دستها، شانه و گردن ادامه یابابد، توضیح میدهند. این علائم در نتیجه کم خونی شدید عضله قلب است و آنژین صدری خوانده می شود. برای بیماری که قبلا آنژینهای کوتاه مدت را تجربه کرده ناراحتی حاصل از آنفارکتوس عضله قلب (MI) از نظر حالت ( محل و شکل) شبیه آنژین صدری، اما از آن شدیدتر است . اکثر بیماران به خصوص مردان، این علائم را نادیده می گیرند و به دنبال مراقبت های فوری نیستند یکی از دلایل این امر احتمالا آن است که میزان درد قبل از آنفارکتوس عضله قلب (MI) معمولا چشمگیر نیست و به همین دلیل اکثر بیماران توجهی نمی کنند که درد مربوط به قلبشان باشد .

انجمن قلب آمریکا گزارش کرده که تقریبا 50 درصد بیماران، پس از وقوع اولین علایم 4 ساعت برای مراجعه به مراکز درمانی تاخیر دارند. تقریبا یک چهارم بیمارانی که مبتلا به آنفارکتوس عضله قلب (MI) قدامی شده اند، افزایش ضربان قلب و فشار خون بالا دارند که احتمالا در نتیجه افزایش فعالیت سمپاتیک در پاسخ به کاهش برون ده قلبی است . برای جبران کاهش برون ده قلب، افزایش فعالیت سمپاتیک موجب افزایش ضربان قلب و قدرت انقباض پذیری آن می شود و تقریبا 50 درصد از بیمارانی که دچار آنفارکتوس عضله قلب (MI) داخلی شده اند افزایش در تون عصبی پارا سمپاتیک دارند که نتیجه آن کاهش ضربان قلب و کاهش فشار خون است .

تست ورزش

تست ورزش در بیماران پس از آنفارکتوس عضله قلب (MI) جهت ارزیابی تشخیصی و عملکردی استفاده می شود. فیزیولوژیست ورزش بالینی باید به وضعیت یک بیمار قبل از آزمون توجه کند و از پاسخ های تمرینی در این بیماران آگاهی داشته باشد. انجام دادن تست ورزش جهت ارزیابی یا انجام ندادن آن بستگی به وضعیت بیمار دارد و باید منافع آن بررسی شود چون ممکن است واکنشهای متفاوتی در هر بیمار مشاهده شود. بهتر است قبل از تصمیم  به انجام تست ورزش برای آنها شرایط انفرادی در نظر گرفته شود. دسته بندی بیماران به گروه های با خطر پائین، متوسط و بالا باید براساس سابقه پزشکی، معاینه بدنی و الکترو کاردیوگرام انجام گیرد راهنماییهای دسته بندی بیماران از نظر دستورالعمل کالج آمریکایی طب ورزش مورد بازنگری قرار گرفته است .

تجویز ورزش

تجویز ورزش برای بیماران پس از آنفارکتوس عضله قلب (MI) باید از فرایندهای استاندارد پیروی کند. در هنگام لزوم باید تعدیل ها و ملاحظات ویژه اعمال شود. ارتباط و گفت وگوی آزاد وسیله ای موثر جهت ارزیابی و آموزش بیماران پس از آنفارکتوس عضله قلب (MI) است تجویز ورزش در مرحله اول پس از آنفارکتوس عضله قلب (MI) باید بر مقدارکار به صورت ایستاده متمرکز شود تا آثار منفی استراحت در بستر را از بین ببرد. این مهم با وادار کردن بیمار به گذراندن مدت زمانی در حالت ایستاده به دست می آید چه حالت نشسته باشد په ایستاده، بیمارانی که وضعیت با ثباتی دارند باید در سریع ترین حالت ممکن فشار کار را افزایش دهند. قرار گرفتن در حالت ایستاده با فعال سازی سیستم عصبی سمپاتیک برعضله قلب فشار وارد می کند این فشار موجب افزایش ضربان قلب و فشار خون( پس بار) می شود که مصرف اکسیژن عضله قلب را افزایش میدهد بیمارانی کمی یا مشکلات MI حاد باید با دقت و به تدریج نوبتهای قرار گیری در وضعیت ایستاده را افزایش دهند ایستادن روی پا، دومین یا سومین روز پس از ثبات بالینی باید انجام گیرد

دکتر حمید ملکشاهی/متخصص فیزیولوژی/هیات پزشکی ورزشی استان خوزستان