سه‌شنبه ۳ مهر ۱۳۹۷ - ۱۰:۲۹

روانشناسی ورزشی

روانشناسی ورزشی

بسیاری از افراد از تنهایی رنج می برند، احساس عدم درک از سوی دیگران دارند خود را حقیر و بی ارزش می شمارند، در برقراری ارتباط با دیگران دچار وحشت می شوند بدون آنکه به دلایل واقعی این احساس ها پی ببرند.

این افراد فکر می کنند دیگران قادر به درک آنها نیستند و می بایست در شرایط و موقعیت بهتری قرار گیرند اما هیچ گونه تلاشی برای رسیدن به این موقعیت از خود نشان نمی دهند. اغلب این افراد از احساس عدم ارزشمندی و اعتماد به نفس رنج می برند. آنها مدتها وقت خود را تلف می کنند بدون آنکه کوششی واقعی برای یافتن ریشه ناراحتی های خود انجام دهند.

خودباوری و عزت نفس

خودباوری یعنی شناخت کامل از توانمندی های خودمان.

شناخت ویژگی های خود، پذیرش این ویژگی ها و تکیه بر آنها

اینکه انسان تا چه اندازه خودش را باور دارد و می تواند در مقابله با مشکلات و افراد به خود اتکا کند

ارزیابی درست نسبت به نقاط قوت و ضعف خود و تلاش برای پرورش آنها

اینکه انسان باور کند که می تواند هر کاری را که بخواهد انجام دهد

باور داشتن ویژگی های روانی و جسمانی خود و استفاده از آن ها در راه صحیح و در جهت شکوفا کردن استعدادها و توانایی های فردی و اجتماعی

عزت نفس چیست؟

احساس ارزشمندی فرد نسبت به خود

 عزت نفس را می توان باور خود توانمندی نسبت به خود و احترام به خود دانست.

باورهای ورزشکاران نسبت به خودشان در عملکردشان تاثیر مستقیم دارد. یعنی هر چقدر باور توانمندتری نسبت به خودشان داشته باشند، در تمرین و مسابقات هم توانمندتر ظاهر می شوند. اگر ورزشکاری نسبت به خودش باور خودتوانمندی و احترام به خود را ندارد انجام تمرینات تاثیر بسیار کمی بر او خواهد داشت و این ورزشکار باید باورهای خود را نسبت به خود تغییر دهد و در واقع خودش را توانمند و با استعداد بداند. عزت نفس عامل رشد روحی روانی ورزشکار است و موجب پیشرفت انگیزش در ورزشکار می شود و هرچقدر که این انگیزش در ورزشکار رشد پیدا کند ورزشکار در تمرینات و مسابقات پرانرژی تر و جسورتر و خلاق تر می شود و عامل اصلی تلاش و تقویت رفتارهای ارادی انسان برای رسیدن به هدف، همین انگیزش است.

ساره اذر نیور / کارشناس ارشد روانشناسی/ مسئول کمیته روانشناسی هیأت پزشکی ورزشی/

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.