به گزارش پایگاه خبری تحلیل پزشکی ورزشی ایران به نقل از ایسنا،  دکتر امیرحسین براتی ضمن بیان مطلب فوق افزود: هیچ منعی برای شروع زود هنگام ورزش قهرمانی در رده سنی نونهالان وجود ندارد.  شروع زود هنگام ورزش قهرمانی در کودکان و در رده سنی نونهالان و نوجوانان در صورتی که ملاحظات تمرینی رعایت شود، مشکلی ایجاد نمی‌کند. البته باید به این مساله توجه کنیم که چون هنوز در این رده سنی کودکان به سن بلوغ نرسیدند و صفحه رشد آنها کامل نشده است احتمال دارد در برابر یکسری از آسیب‌های ورزشی در آینده دچار مشکل شوند و سیر طبیعی رشد آنها را تحت تاثیر قرار دهد.

وی گفت: چون کودک هنوز به سن رشد نرسیده، تعادل درونی لازم را نسبت به یک فرد بزرگسال برخوردار نیست و باید به تغذیه و مسائل روحی و روانی او توجه ویژه‌ای شود. بسیاری از کودکان بویژه در بخش دختران که وارد تیم ملی می‌شوند چون از نظر عاطفی تحت تاثیر خانواده قرار دارند، دوری از خانواده به مدت طولانی سبب افسردگی، اضطراب و فشارهای روحی و روانی می‌شود که در این شرایط حضور یک روانشناس می‌تواند چنین شرایطی را در کودکان کنترل کند تا باعث افت عملکرد آنها نشود.

این متخصص آسیب‌شناس ورزشی پیرامون این پرسش که چه ورزش‌هایی مناسب این رده سنی در بخش قهرمانی است، خاطرنشان کرد: به جز پاورلیفتینگ و وزنه‌برداری فعالیت در سایر رشته‌ها در بعد قهرمانی منعی ندارد به شرط این که ملاحظات تمرینی رعایت شود و مربیان نسخه تمرینی به این رده سنی تجویز کنند که از نظر فیزیولوژیکی، اسکلتی و عضلانی متناسب با سن کودک باشد. به عنوان مثال؛ کودکی که در رده سنی ۵ تا ۷ سال قرار دارد اگر در یک رشته پرتاپی مثل بدمینتون فعالیت می‌کند که در روز ۲۰ تا ۳۰ پرتاب دارد،   لازم است بعد از یک روز تمرین به مدت ۴۸ تا ۷۲ ساعت تمرین نداشته باشد تا به ناحیه اسکلتی - عضلانی این کودک فشار تمرینی وارد نشود. همچنین اگر کودک در سن بلوغ وارد تیم ملی می‌شود باید مسائل روانشناختی او نیز مورد توجه قرار بگیرد.

رئیس کمیته پوشش مسابقات فدراسیون پزشکی ورزشی ادامه داد: ژیمناستیک، والیبال، بسکتبال و ورزش‌های پرتاپی چون در تقویت مهارت‌های دست و چشم دخالت دارند و در بالندگی و قابلیت‌های حسی و حرکتی کودک تاثیر می‌گذارد، ورزش‌های مناسب برای کودکان هستند. این که برخی می‌گویند بسکتبال سبب افزایش قد و یا ژیمناستیک سبب کوتاهی قد می‌شود، فرضیه‌ درستی نیست. زیرا ورزش باعث افزایش پروسه رشد می‌شود در صورتی که فشار تمرینی نرمال باشد، در زمینه کوتاهی یا بلندی قد مسائل ژنتیکی و نژادی تاثیرگذار است. علم تمرین مثل آشپزی نیست که برای هر تیمی یک نسخه تمرینی واحدی تجویز کرد، بلکه براساس شرایط فیزیولوژیکی، عضلانی و اسکلتی کودک باید نسخه تمرینی خاصی در نظر گرفت.

وی در پایان تصریح کرد: متاسفانه بسیاری از خانواده‌ها برای افزایش قد کودکان خود سراغ یکسری داروهای هورمونی می‌روند که در کوتاه مدت شاید مشکلی برای کودکان ایجاد نکند، اما در بلند مدت استفاده از این داروها آسیب‌های جدی را متوجه کودک خواهد کرد. بنابراین ما باید انتظارات خود را از کودکان براساس قابلیت‌های ژنتیکی و وراثتی در نظر بگیریم نه اهداف خود.