چهارشنبه ۵ تیر ۱۳۹۸ - ۱۰:۳۸

به عنوان ورزشکار خودتان را چگونه قضاوت می کنید؟

مانچینی

افراد عموماً بر چه اساسی قضاوت می کنند؟

ما انتخاب می کنیم که بر اساس چه ارزش هایی جهان اطراف و زندگی مان را بسنجیم. بعضی از ما زندگی را در پول و ثروت می بینیم، برخی بر اساس میزان جذابیت، برخی بر اساس خانواده و روابط اجتماعی و بقیه بر طبق خدمات و انجام کارهای مثبت و خیرخواهانه.

احتمالاً هر کدام از ما زندگی را بر اساس ترکیبی از موارد بالا می سنجیم. اما، یکی از موارد، بطور خاص اهمیت بیشتری برای ما دارد؛ یکی بیشتر از بقیه خودنمایی می کند و وجود همان که بیشتر از بقیه است میزان رضایت و خوشحالی ما از زندگی را تعیین می کند.

نکته خیلی مهم همین جاست، لطفاً خوب دقت کنید:

شما به همان شکلی که خودتان را می سنجید، دیگران را قضاوت می کنید و تصور می کنید که دیگران هم به همان شکل شما را می بینند و قضاوت می کنند. مثلاً اگر معیار زندگی شما، خانواده و ارتباط تان باشد، دیگران را هم با همین استاندارد می سنجید، اینکه تا چه حد با خانواده شان  نزدیک و صمیمی هستند. اگر کسانی از خانواده دور هستند یا به ندرت همدیگر را می بینند و تلفنی حرف می زنند از نظر شما آنها افرادی عاطل و باطل و قدرنشناس و بی مسولیت هستند حتی قبل از اینکه داستان زندگی شان را بدانید.

اگر معیار شما تفریح و سرگرمی باشد و کسی مقابل تان قرار بگیرد که ترجیح بدهد آخر هفته ها خانه بماند و تلویزیون تماشا کند، بدون اینکه از شخصیت یا نیازهایش آگاهی داشته باشید، از نظر شما، این فرد بدون شک از افسردگی رنج می برد و از دنیا گریزان است. یا مثلاً وقتی معیار شما میزان تجربیات و دنیادیده بودن یک آدم باشد، کسی که به سفر رفتن علاقه نداشته باشد و ترجیح بدهد اوقات فراغتش را در کنج امن خانه اش بگذراند را بی تفاوت و بدون حس کنجکاوی، عامی و بی انگیزه می بینید، بدون اینکه بدانید دلیل و منشاء علایقش چه چیزی است.

خط کش ما نسبت به خودمان، همان خط کش ما نسبت به دنیاست، یا بهتر است بگوییم کافر همه را به کیش خود پندارد.

اما با این وجود، قضاوت کردن بد و اشتباه نیست، ارزشهای بسیاری هستند که باید سنجیده و قضاوت شوند مانند خشونت کلامی و یا رفتاری، غیبت کردن و پشت سر گویی (شرایطی که در فضای اردو ممکن است زیاد تجربه کرده باشید) ولی هر کدام از ما خشونت و بداندیشی را مطابق دید خودمان می سنجیم. اینها ویژگی هایی هستند که ما آنها را در خودمان تحمل نمی کنیم و نمی پذیریم. به همین دلیل دیگرانی که این خصایص را داشته باشند را هم نمی پذیریم. در واقع، این انتخاب ما است؛ همه ما مدام در حال انتخاب هستیم، چه متوجه باشیم و چه نه. پس مهم این است که در حالت اتوماتیک نباشیم و انتخاب آگاهانه ای داشته باشیم.

افرادی که تصور می کنند زشت هستند، به هر نحوی دنبال این هستند که زشتی ها را در دیگران پیدا کنند، افرادی که تنبل و بی حوصله هستند، دنبال بهانه هستند که ثابت کنند که دیگران هم تنبل و از زیرکار در رو هستند. به همین خاطر است که افراد فاسد تصور می کنند دیگران هم مثل خودشان فاسد هستند، برای همین کسی که خیانت می کند، با خودش فکر می کند که هر کسی که در شرایط خیانت قرار بگیرد، قطعاً عملکرد مشابهی خواهد داشت و به این شکل، مدام به اطرافیانشان بدبین هستند، و اساساً به همین دلیل هم است که به افرادی که به دیگران اعتماد نمی کنند، نمی توان راحت اعتماد کرد.

خیلی از معیارهایمان را نه آگاهانه، بلکه بر اساس مسئله ای که در گذشته باعث خجالت ما بوده است انتخاب می کنیم؛ چون برای خیلی از ما، معیارمان بر اساس دیدگاهی که دیگران وقتی کم سن تر بودیم و به ما داشتند، شکل می گیرد. بر همین اساس، نسبت به مساله خاصی دلبستگی زیاد، یا نوعی وسواس پیدا می کنیم، چون دقیقاً نکته ای بوده است که دیگران بر اساسش یا بابتش بیشتر از هر چیزی ما را قضاوت کردند؛ کودک خجالتی مدرسه که الان بزرگترین مهمانیها را می گیرد، از زیر کار در رویی که همیشه در تلاش است هوشش را به دیگران اثبات کند.

بخش بزرگی از رشد ما در این است که معیاری که نسبت به آن وسواس داریم را تشخیص بدهیم؛ یعنی متوجه شویم که خودمان را بر چه اساسی می سنجیم و خودمان به طور آگاهانه معیارمان را انتخاب کنیم. از سوی دیگر، بخش دیگری از رشد، به این معنی است که متوجه شویم دیگران هم معیار خودشان را دارند و احتمالش زیاد است که معیارشان با معیار ما یکی نباشد و این کاملاً طبیعی است.

پذیرش اینکه هم شما و هم تمام افرادی که با آنها در ارتباط هستید، نظرات و ارزشهای خودشان را دارند، خیلی مهم است. همچنین، باید بپذیریم که ما نمی توانیم ارزشهای افراد را تغیر دهیم. پذیرش این نکته به شما به عنوان ورزشکار کمک می نماید تا از دانسته های اطرافیان تان از مربی و سرپرست گرفته تا هم تیمی ها و دوستانتان در محیط اردو به بهترین شکل ممکن بهره مند شوید.

دکتر لاله سامع/ رئیس کمیته روانشناسی فدراسیون پزشکی ورزشی

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.