رییس کمیته توانبخشی فدراسیون پزشکی ورزشی در مجله علمی و خبری «روزنه» رادیو گفت‌وگو بیان کرد: طبق اسنادی که در سازمان بهداشت جهانی منتشر شده در حال همه‌گیر کردن مفهوم و لغتی به نام کم‌توانی هستند.

وی افزود: یکسری از توانمندی‌های ما از زمانی که متولد می‌شویم تا زمانی که زنده هستیم چه بخواهیم چه نخواهیم کم می‌شود؛ مثلا از 25 سالگی به بعد هر سال حدود 250 گرم از توده عضلات بدن‌مان را از دست می‌دهیم بنابراین فردی که 50 سالش می‌شود حدود 7.5 کیلوگرم عضله را از دست می‌دهد. عضله برای ما نیرو تولید می‌کند و باعث می‌شود که ما بتوانیم قعالیت‌های جسمانی خود را انجام دهیم. وقتی این حجم از عضله را از دست می‌دهیم به جای آن بافتی به نام چربی می‌نشیند.

او ادامه داد: اگر بخواهیم کاهش توانمندی‌هایمان را تقسیم‌بندی کنیم بخشی از آنها ممکن است دارای علل ژنتیکی، مادرزادی، عارضه‌ای و ناشی از بیماری باشند.

غزالیان در رادیو گفت‌وگو اظهار داشت: می‌توانیم بگوییم بخشی از عدم توانمندی یا کاهش توانمندی‌های ما به کاهش توانمندی‌های ذهنی بر می‌گردد. یعنی ما افرادی را داریم که در عوام لغت معلولیت ذهنی را برای آنها به کار می‌برند، این دسته از افراد آموزش پذیرند.

او افزود: برخی دیگر هستند که عوام به آنها معلول روحی ـ روانی می‌گویند در حالی که چنین موضوعی صحت ندارد. استرس‌ها و اضطراب‌ها می‌توانند باعث کاهش توانمندی ما شوند. اختلال حافظه وقتی سن بالا می‌رود کاهش توانایی‌ها را در پی دارد، همچنین اختلالات ادراکی هم جزو این دسته می‌توانند قرار بگیرند.

رییس کمیته توانبخشی فدراسیون پزشکی ورزشی گفت: بخشی از این کم‌توانی‌ها جسمانی است مثل از دست دادن عضوی از بدن؛ بخشی از آن می‌تواند ناشی از اختلالات سیستم عصبی باشد یعنی ما قسمتی از عضو را داریم اما آن عضو فلج شده است و سیستم عصبی روی آن کارایی ندارد. نابینایی یا ناشنوایی نیز بخشی از همین کاهش توانایی است.

وی در پایان یادآور شد: یکی از راهبردهای پزشکی پیشگیری است. در حوزه پزشکی ورزشی، ورزشکاران را از آسیب پیشگیری می‌کنیم. یکی از روش‌هایی که می‌توانیم از تبعات نگران‌کننده آینده پیشگیری کنیم آزمایش‌های غربال‌گری است. بنابراین می‌شود به سمتی رفت که بتوانیم تا حدی از بروز این مشکلات پیشگیری کنیم.