دوشنبه ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۹ - ۱۱:۴۴

قسمت اول:کرونا و عوارض روحی و روانی

عوارض کرونا بر ورزشکاران

کرونا

جامعه ؛ مسموم از سم ویروس کرونا بر بدن آدمی است ؛اما آیا چندی بعد سم وارد بر مغز و ذهن آدمی نیز نیاز به قرنطینه خواهد داشت ؟

شاید نزدیک به ۱۰۰ روز یا حتی بیشتر از ورود ویروس ناشناخته کرونا و پایان دادن به  سلطه ی آدمی در جهان میگذرد
 این مهمان ناخوانده، انسان ها را مجبور به دوری از هم؛ دوری از شغل؛ تحصیل و حتی ورزش کرده است و نگرانی از حفظ جان را چندین برابر ...!

حال نگاهی بیندازیم به ورزشکاران؛ شاید فقط دو دسته از ورزشکاران این زمان قرنطینه خانگی را با موفقیت و گام مثبت سپری کرده باشند،  
دسته ی اول ورزشکاران آسیب دیده که طول مدت درمان آن ها زیاده بوده و فصل مسابقات را از دست می دادند و حال با خوشحالی از تعویق مسابقات با روحیه و انگیزه بالا درمان خود را کوتاه تر هم خواهند کرد؛ چون حالا ذهن آماده نیز به کمکشان آمده است ...

دسته ی دوم ورزشکاران، کسانی هستند ک ذهن خود را مدیریت کردند؛ گویی ک «فرصت طلایی» بدست آوردند برای ساختن خود ...
ورزشکار آماده جهت آماده ماندن؛ ورزشکار ناآماده جهت برطرف شدن نقاط ضعف و امادگی بالاتر ...
در واقع هر ورزشکاری با روان برتر؛ از این قرنطینه اجباری نتیجه ای مثبت خواهد گرفت ...
اما ورزشکارانی که بدون مدیریت ذهن زمان را سپری کرده اند چه میشوند !؟
یک دسته که انگیزه ای برای ادامه ی حرفه ی خود در ورزش نداشته اند و به گونه ای دنبال بهانه برای جدایی از ورزش بودند؛ این زمان بهترین فرصت برای دوری از ورزش و پایان دادن به حرفه نیمه آماتور و آماتور خود می دانند؛ اما بالعکس با کمی مدیریت افکار منفی؛ بیان جملات مثبت و مثبت اندیشی و همراه شدن با نزدیکان ورزشی؛ بازگشت نزدیک است و شاید تا به امروز اگر دنبال انگیزه ای برای تلاش و وقت نهادن بیشتر در ورزش بودند این بهترین شانس است ...

دسته ی دوم قطعا ورزشکاران آماده یا نیمه آماده ای بودند که با اتفاقات این چنینی و با عدم برنامه ریزی، روز به روز از آمادگی بدنی، فنی و ذهنی خود می کاهند؛
حال چه باید کرد؟

درست است که این دسته از آمادگی خود کم کرده اند؛ اما آن ها همیشه در تلاطم ورزش بوده اند، بالا و پایین ورزش را چشیده اند و شانس موفق شدن را بار ها امتحان کرده اند.  
برای این دسته جبران این مدت کار سختی نیست.
کمی «آینده نگری» کافیست تا دوباره شور و شوق موفقیت در آن ها ایجاد شود و با برنامه ریزی مدون به روزهای آرمانی بازگردند 

جامعه؛ مسموم از سم ویروس کرونا بر بدن آدمی است؛ اما آیا چندی بعد سم وارد بر مغز و ذهن آدمی نیز نیاز به قرنطینه خواهد داشت؟  
ذهن برتر؛ بدن برتر خواهد ساخت ...

ادامه دارد ...

مصطفی ضمیری-عضو کمیته روانشناسی هیات پزشکی ورزشی استان سمنان

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.