یکی از مباحث اصلی علم روانشناسی، تعیین معنی و معیارسلامت روانی وبیماری روانی است. بنابه تعريف سازمان جهاني بهداشت،سلامت روان عبارت است ازقابليت ارتباط موزونوهماهنگ باديگران، اصلاح محيط فردي و اجتماعي وحل تضادها وتمايلات شخصي به طور منطقي، عادلانه و مناسب. در زمینه رابطه ورزش و سلامت روانی قبلاً تصور عموم بر این بود که فعالیت­های ورزشی برای سلامت جسمانی مفید است. امروزه به این امر توجه شده که ورزش علاوه بر سلامت جسمانی، می­تواند در ارتقای سلامت روانی نیز موثر باشد.تحقیقات متعددی نشان داده است که ورزش و تمرینات بدنی آثار مثبتی بر سلامت جسمانی و روانی دارد. پلنت و رودین (۱۹۹۰) در تحقیقات خود به این نتیجه رسیدند که تمرینات ورزشی موجب بهبود خلق­و­خو، سلامت روانی، افزایش خودباوری و عزت نفس افراد شرکت­کننده می­گردد؛فالکین و سیم (۱۹۸۱) معتقدند تمرینات بی­هوازی عامل موثری در رفع اضطراب و افسردگی و به­طور کلی ناراحتی­های روانی است.تأثیر ورزش بر سلامت روان اقشار مختلف مانند ورزشکاران علاوه بر این­که موجب سلامت جسم و روان می­شود، سبب احساس مثبت اجتماعی و مکان کنترل درونی شود و معمولاً کمتر به سیگار معتاد می­شوند، کمتر از دارو استفاده می­کنند و در تصمیم­گیری­ها عقیده و نظرهای دیگران را مهم می­دانند، ولی تصمیم نهایی را خودشان می­گیرندو در دانشجویاننوعی تعادل در قوای جسمانی و فکری دانشجویان فراهم می­آورند.

سحر پژوهش – عضو كميته آموزش و پژوهش استان چهار محال وبختياري