بر این اساس عده ای از محققین تصمیم گرفتند از این ویژگی جهت ترمیم سریع تر بافت های آسیب دیده استفاده کنند و اولین بار این شیوه در یک عمل جراحی قلب باز مورد استفاده قرار گرفت.البته در ابتدا برای جدا کردن پلاکت ها از دستگاه های بزرگ و جا گیر استفاده می شد ولی دستگاه های سانتریفیوژ بعدی آنقدر کوچک شدند که در دفاتر و مطب های پزشکی قابل استفاده شدند.

روش انجام:

برای تهیه ی پلاسمای غنی از پلاکت نیاز به کیت های مخصوصی است که بنا به کارخانه ی سازنده اشکال متفاوتی دارند.
دستگاه سانتریفیوژ از دیگر لوازم اساسی مورد استفاده است.روش کار چندان پیچیده نیست اما به ظرافت و دقت بالا نیاز دارد:
بنا به کیت مورد استفاده،10 الی 50 میلی لیتر از خون بیمار داخل کیت ریخته می شود و پس از سانتریفیوژ پلاکت ها ج
شوند و تحت شرایطی به ناحیه ی آسیب دیده تزریق می شوند

در چه اختلالاتی می شود از این شیوه بهره برد؟

بسیاری از اختلالات از جمله التهاب های تاندونی ،کشیدگی های عضلانی،شکستگی ها استخوانی و آرتروزها از این شیوه استفاده می شود.همچنین اخیرا در مورد جوان سازی پوست و ریزش مو نیز از این روش استفاده شده است.

مزایا و معایب:

مهمترین مزیت این روش این است که با استفاده از اجزای خون خود بیمار صورت می گیرد و عوارضی مثل آلرژی و عفونت دامن گیر بیمار نمی شود.
گرانی وسایل مورد استفاده شاید مهمترین عیب این روش باشد

لازم به ذکر است در مطالب بعدی از تجربیات و تحقیقات بالینی نگارندگان ،که در دانشگاه ها و مراکز علمی کشور صورت گرفته است بیشتر استفاده خواهد شد.به خصوص در اختلالات سیستم ماهیچه ای اسکلتی که تخصص مولفین می باشد.

دکتر امید مرجمکی – مسئول کمیته آموزش هیات پزشکی ورزشی استان البرز