تحقیقات روی عوامل داخلی  و خارجی تکیه کرده اند . عوامل داخلی مربوط به عوامل فردی، جسمی و روحی می شوند. عوامل داخلی شامل شلی مفصل، تأثیرات هومونی، وضعیت قرارگیری اندام و اندازه رباط ها و پهنای فرورفتگی بین کندیل ها می باشد. علل داخلی وابسته به جنس هستند و ممکن است تغییر پذیر نباشند. اغلب تحقیقت در مورد علت صدمات ACL در ارتباط با علل داخلی بوده است. عوامل خارجی مربوط به نوع ورزش، شرایط آب و هوایی و آمادگی جسمانی و ابزار مورد استفاده است. برخلاف اغلب عوامل داخلی، عوامل خارجی بالقوه قابل اصلاح و تغییرپذیر هستند. عوامل خارجی شامل آمادگی جسمانی، مهارت، قدرت و تکنیک های فرود هستند. با شناخت صحیح این عوامل می توان میزان صدمات وارده به ورزشکار را کم کرد.

تمام صدمات غیر تماسی ACL  قابل پیشگیری نیستند، اما می توان با آموزش اولیه مهارت های پیشگیری کننده تأثیر قابل توجهی بر تعداد صدمات گذاشت. این مهارتها شامل آموزش فرود و پرش و تمرینات تقویت حسی عمقی و کنترل بدن می باشد. تمرینات پلیومتریک می توانند نیروهای وارده در هنگام فرود را کم کرده و قدرت را بیشتر کنند که از نظر تئوری می توان میزان صدمه ACL را کاهش دهد. در مطالعات انجام شده برنامه پیشگیری از صدمات ACL موفق بوده اند. این برنامه راهبردهایی درجهت افزایش قدرت عضلات همسترینگ و اصلاح تکنیکهای پرش و فرود و افزایش آگاهی نسبت به وضعیت هایی که بالقوه برای ACL  مخاطره آمیز هستند، را به کار گرفته اند. در یک مطالعه آینده نگر صدمات زانو در 829  زن ورزشکار که برنامه پیشگیری از صدماتACL   را به آنها آموزش نداده بودند، 7/3 برابر نسبت به زنان ورزشکار آموزش دیده بیشتر بود.

برنامه های مداخله کننده را می توان از سطوح متعددی اجرا کرد که از سنین اواسط دبستان شروع شده و تا دانشکده ادامه داد. اصول فرود در وضعیت بی خطر باید توضیح داده شود. در مورد بریس، شواهدی وجود ندارد که استفاده از آن بتواند از صدمات ACL پیشگیری کند.

دکتر لاله حاکمی