چربی پوست و بدن را تشکیل می دهد واز طریق ساخت هورمونها نقش مهمی در تنظیم اعمال حیاتی بدن ایفا می کند،به حالت عایق و محافظ برای احشای داخلی عمل می نماید، نقش مهمی در ترمیم بافتهای آسیب دیده و مقابله با عفونت ها ایفا می کند و منبعی مهم برای انرژی است.

چربی ها راهی برای ذخیره انرژی در بدن هستند و می توان آن ها را را به عنوان یک باک ذخیره در نظر بگیرید.ورزشکار دوست دارد که سوخت ذخیره کافی داشته باشد ولی یک باک سنگین به قیمت از دست رفتن سرعت و قدرت وی تمام می شود. از این رو باید حد نعادل در میزان چربی برای بدن شخص رعایت گردد.

ورزشکارای تقریبأ به همان اندازه افراد غیر ورزشکار به چربی نیاز دارند.ولی از آنجا که ورزشکاران به کالری های بیشتری نیازمندند و باید نیاز مضاعف خود به کالری را از کربوهیدرتها تأمین کنند،درصد توصیه شده کالری از چربی کمتر است(25-20 درصد برای ورزشکاران در مقابل 30-20درصد برای غیرورزشکار)

اما متاسفانه مشکل از آنجا آغاز می گردد که برخی ورزشکاران این تعبیر را دارند که حداقل وزن،مطلوبترین وزن بدن است و می توان با رسیدن به این حداقل وزن به حداکثر کارایی رسید.ولی وزن بدن مطلوب در واقع وزنی است که هم سلامت و کارآیی خوب را باعث می گردد و هم بدست آوردن و حفظ آن عقلانی است.به عبارت دیگر،ورزشکاران باید به وزن مطلوب خود و نه حداقل وزن برسند.

از این رو لازم است تا ورزشکار نگرشی دوباره به مبحث چربی ها داشته باشند و هر گونه تغییر در میزان دریافت چربی ،میزان درصد بافت چربی بدنی و کاهش وزن را تحت نظر پزشکان و متخصصین امر تغذیه به  انجام برسانند.

روح الله عیوضی

مسئول کمیته تغذیه هیأت پزشکی ورزشی