در مردان و زنان به نسبت مساوی مشاهده می شود، اما شیوع آن در سن زیر بیست سالگی بیشتر است. تشخیص آن کار مشکلی نیست چون بیشتر در فصل تابستان و پس از ورود آب به گوش دیده می شود، به گوش درد شناگران معروف شده است. افراد مبتلا به دیابت و ضعف سیستم ایمنی به نوع وخیم این بیماری دچار می شوند تا حدی که کار به بستری در بیمارستان می انجامد.رایج ترین مشکل گوش، حلق و بینی در شناگران، اوتیت خارجی است که حدود 65% موارد را شامل می شود. اوتیت خارجی شایع ترین مشکلی است که در درمانگاه های گوش، حلق و بینی دیده می شود و حدود 40% مراجعین را شامل می گردد. اوتیت خارجی کشنده نیست ولی واقعا ناتوان کننده است.

علت:

پوست گوش خارجی چون سد محکمی در برابر عفونت های میکروبی و قارچی می ایستد. این پوست تا حدودی اسیدی است. همچنین در برابر ورود آب به گوش مقاومت می کند. شکستن این سد می تواند منجر به عفونت شود. این سد به دلایل مختلف می شکند، از جمله ورود هر شیءی به داخل گوش ( حتی گوش پاک کن)،  رطوبت شدید حاصل از حمام یا شنا (باعث کاهش اسیدیته پوست این ناحیه می شود)، مواد شیمیایی از جمله رنگ مو، دکلره ( بیرنگ کننده مو) و شامپو، شنای مداوم شاخص ترین زمینه اوتیت خارجی است و شایع ترین عامل هم پسودوموناآتروژینوزا است. هوای گرم و شرجی هم نقش مهمی دارد. بیماری های پوستی و ویروس ها هم از علل این بیماری هستند. پاک کردن گوش با یک جسم خارجی مانع از پاکسازی طبیعی گوش می شود و التهاب تولید می کند. هر شناگری که از وسیله کمک شنوایی ( سمعک) استفاده می کند یا مبتلا به مشکلات گوش است به این بیماری مستعد می باشد. افرادی که در استخرهای سرپوشیده شنا می کنند کمتر از دیگران به این بیماری دچار می شوند. میزان آلودگی میکروبی روده ای در این آلودگی با میزان اوتیت خارجی نسبت مستقیم دارد. در آب آلوده احتمال بروز این بیماری حدود 36% است.

علایم:

شایع ترین علامت درد است. درد تدریجی و در طی حداکثر 3 روز ایجاد می شود. درد تقریبا همیشه یکطرفه است. اگر به گوش دست بزنیم درد تشدید می شود. لاله گوش قرمز می شود و کانال تورم دارد. شاید گوش ترشح هم داشته باشد. این ترشح بی رنگ، سفید، زرد و گاهی خون آلود و بدبوست. ممکن است ورودی کانال کبره بسته باشد.در اثر شدت ترشح و تورم شنوایی نیز کاهش می یابد. تب دیده نمی شود. اگر هم باشد خفیف است.

درمان:

بیمار نباید به هیچ عنوان گوش خود را دستکاری کند. استفاده موضعی کوتاه مدت از حوله گرم برای تسکین درد بدون اشکال است. استفاده از استامینوفن و بروفن ( در صورت عدم حساسیت ) هم اشکالی ندارد. اگر مواد زاید تجمع یافته داخل کانال زیاد باشد، پزشک باید قبل از هر کاری آن ها را تخلیه کند. اگر ترشح تا سه روز ادامه یافت باید درمان دارویی شروع شود. تا زمانی که درد و تورم و ترشح وجود دارد شنا ممنوع است. بیمار باید تا سه هفته مراقب باشد که آب به داخل گوشش نرود. کسانی که گوششان جراحی شده باید تحت نظر پزشک و با وسایل محافظتی ویژه شنا کنند.

 دکتر محمد رضا رضایی - رئیس هیئت پزشکی ورزشی صدوق