برخلاف نام بیماری، این شرایط معمولاً در بازیکنان تنیس مشاهده نمی شود، بلکه عمدتاً با  آسیب های آرنج ناشی از کار به خصوص تحت استرس مداوم در ارتباط است. علائم بیماری مشابه با سایر جراحات آرنج است، بنابراین تشخیص صحیح در ابتدای امر حائز اهمیت می باشد.

علائم

علائم عبارتست از بروز درد در حدود یک الی دو سانتی متر پایین تر از بخش استخوانی در قسمت بیرونی آرنج که اپی کندیل خارجی نامیده می شود. احتمال ضعف در مچ دست همراه با ناتوانی در انجام کارهای ساده مانند باز کردن دستگیره درب یا هنگام دست تکان دادن وجود دارد. 

با فشار دادن ناحیه زیر اپی کندیل خارجی آرنج و همچنین تلاش برای صاف کردن یا کشیدگی دست و انگشتان با وجود مقاومت فشار، درد دوباره شروع می شود. بیماری آرنج تنیس بازان به صورت ناگهانی یا تدریجی بروز می کند.

• شروع آنی درد با ضربه سریع و ناگهانی پدیدار می شود؛ مانند تکنیک ضربه زدن نادرست با پشت راکت (ضربه بک هند غلط) به توپ تنیس. عضلات اکستانسور مچ دست کشیده می شود و چنین تصور می شود که پارگی جزیی در تاندون وجود دارد.


• شروع کند و تدریجی به طور معمول طی 24 الی 72 ساعت پس از کشیدگی پرفشار و غیرعادی مچ دست رخ می دهد؛ بعنوان مثال، بدلیل استفاده از راکت جدید یا حتی پس از نقاشی ساختمان در آخر هفته.

آزمون های ارزیابی

مقاومت صاف کردن مچ دست - در موارد بیماری آرنج تنیس بازان، صاف کردن مچ دست (خم شدن مچ دست به عقب) می تواند دردناک باشد و بنابراین، در ارزیابی این نشانه، تراپیست (درمانگر) اغلب با دست خود مانعی را در برابر فشار دست بیمار ایجاد می کند.

مقاومت کشیدگی انگشت میانی – صاف کردن انگشت میانی آزمون دیگری است که برای بررسی بروز درد در نتیجه بیماری آرنج تنیس بازان بکار گرفته می شود. درمانگر مقاومت را در هنگام تلاش بیمار برای صاف کردن انگشت میانی خود اعمال می کند.

آزمون های دیگری نیز وجود دارد که بسته به نشانه ها و نتایج آزمون های فوق مورد استفاده قرار می گیرد؛ عبارتست از آزمون های مانور میلز و تنش عصبی جهت شناسایی هر گونه مداخله شبکه عصبی.

باید توجه داشت که گیرافتادن عصب رادیال و همچنین آسیب های گردن از علائم مشابهی برخوردار است.

برنامه خود درمانی

استراحت برای مهیا کردن شرایط ترمیم بافت ها اهمیت دارد. از تمام فعالیت هایی که فشار شدیدی را بر روی آرنج وارد می کند، همچون به چنگ گرفتن وسایل، باز کردن درب های سنگین، استفاده از پیچ گوشتی باید در صورت امکان اجتناب نمود. استفاده از یخ یا سرما درمانی در آرنج (15 دقیقه تا شش بار در روز) برای کاهش درد و التهاب اقدام اولیه مناسبی به شمار می رود، بویژه در روزهای ابتدایی که آسیب آرنج حاد و دردناک است. همچنین می توان پس از انجام تمرینات توانبخشی از یخ استفاده نمود.

بریس ویژه آرنج تنیس بازان (آرنج بند مخصوص تیس البو) اطراف ساعد را برای حمایت از تاندون در هنگام ترمیم و بازگشت به فعالیت می پوشاند. این بریس با اعمال فشار حول بازو عمل می کند و در نتیجه جهت نیرو در تاندون را تغییر می دهد و خوشبختانه کشش بر روی قسمت آسیب دیده تاندون را کاهش می دهد. برای کسب عملکرد موثر، این بریس باید بطور صحیح بکار گرفته شود. 

با این وجود، هیچ درمانی به تنهایی کاملاً موثر نبوده است و ترکیبی از درمان های ذیل برای رفع بیماری آرنج تنیس بازان با گذشت زمان شناسایی شده است. افراد واکنش های متفاوتی را به درمان های مختلف نشان می دهند. علاوه براین، شناسایی و اصلاح دلایل بروز عارضه آرنج تنیس بازارن خواه در ارتباط با کار یا ورزش حائز اهمیت است و مربیان تنیس مناسب باید قادر به ارائه مشاوره و توصیه در این خصوص باشند.

برنامه توانبخشی کامل باید با توجه به تمرینات کششی و تقویتی انجام گیرد.

درمان حرفه ای

درمانگر حرفه ای می تواند از الکتروتراپی برای کمک به رفع علائم بهره بگیرد. این روش، اعمال انواع مختلف انرژی بر بافت های نرم را شامل می شود و در کاهش درد و التهاب سودمند و موثر محسوب می شود. شواهد متنوعی از اثربخشی الکتروتراپی موجود است. روش های مختلفی عموماً بکار گرفته می شود:

• سونوگرافی، عبور امواج صوتی با فرکانس بالا از درون بافت را دربر می گیرد. این امر مولکول ها را به ارتعاش درمی آورد و مطابق با نحوه اعمال پیوسته یا ضربه ای، گرما و حرارت تولید می شود.


• پرتو لیزر با شدت بالا و به منظور کاهش درد و التهاب و تحریک تکثیر سلولی از تاندون عبور می کند. در درمان با لیزر، حرارت تولید نمی شود.


• شوک ویو تراپی از خارج بدن (درمان با امواج شوک خارج بدنی) از طریق عبور موج شوکی (موج انرژی کوتاه مدت، ولی شدید که با سرعتی بیشتر از سرعت نور منتقل می شود) از بافت عمل می کند.   

داروها- پزشک می تواند داروهای کاهنده درد و ضد التهابی مانند ایبوپروفن را تجویز نماید.

درمان های کایروپرکتیک مانند ماساژ درمانی، تکنیک های آزادسازی مایوفاشیا و مالش عرضی در سراسر تاندون نیز گاهی مفید است، به ویژه در شرایطی که استراحت اولیه و یخ ناموفق بوده است. نقاط ماشه ای (تریگر پوینت ها) یا گره های کوچک موضعی در عضلات بازو اغلب مشاهده می شود و درمان آن با تکنیک های ماساژ یا طب سوزنی امکانپذیر است.

همچنین مشخص شده است که طب سوزنی نیز در درمان بیماری آرنج تنیس بازان موثر است و تزریق سوزن هایی با طول و قطر مختلف در نقاط خاص بر روی بدن را شامل می شود. سوزن را معمولاً فرو کرده، چرخانده و سپس برای چند دقیقه در محل تزریق باقی می گذارند. چنین تصور می شود که تغییر سیگنال های درد از طریق مسیرهای عصبی منتقل می شود.

تزریق کورتیکواستروئید بنظر در کوتاه مدت موثر است، اما این تاثیر پس از گذشت یک ماه یا بیشتر کاهش می یابد. تصور می شود که میزان التیام عارضه با درمان از طریق تزریق افزایش می یابد. در صورت استفاده از این روش، تزریق باید در اطراف تاندون ها و بالای دردناک ترین نقطه، و نه در درون بافت تاندون، انجام گیرد.

در صورت عدم موفقیت تمام درمان های محافظه کارانه، عمل جراحی مطرح می گردد؛ اگرچه این گزینه به احتمال زیاد از نظر جراح زودهنگام است. مراجعه کنید به مصاحبه با آقای الیوت سورن، دستیار جراحی در بیماری های آرنج تنیس بازان و گلف بازان.

بکارگیری چسب های آزادکننده اکسید نیتریک در آرنج در یک دوره چند ماهه سودمند است؛ اگرچه تقریباً 5 درصد از بیماران با عوارض جانبی منجمله سردرد و جوش های پوستی مواجه خواهند بود.

بنظر می رسد تزریق بوتاکس به افزایش تسکین کوتاه مدت درد منجر می شود؛ البته این احتمال قوی مطرح است که عضلات بازو کارآیی گذشته خود را نخواهد داشت.  

تزریق خون اتولوگوس (خود فرد)، سانتریفیوژ کردن خون برای افزایش پلاکت ها و سپس تزریق آن در اطراف محل آسیب را دربر می گیرد. این امر در بازیابی یا افزایش واکنش به رفع التهاب موثر است.

مترجم:فرزانه صادقیان کارشناس ارشد آسیب شناسی و حرکات اصلاحی

منبع:www.stopsportsinjuries.org