آرتریت

آرتریت و بیماری های روماتیسمی، علت اصلی درد و ناتوانی می باشند. 22 درصد از افراد 18 ساله به بالا ایالات متحده مبتلا به آرتریت می باشند (9/49میلیون نفر) و 4/9 درصد (1/21میلیون نفر) مبتلا به محدودیت حرکتی وابسته به آرتریت می باشند. به دلیل افزایش شیوع چاقی و جمعیت  سالمند، پیش بینی می شود که شیوع آرتریت تا سال 2030 میلادی تا حد زیادی افزایش یابد. بیشتر از 100 نوع بیماری روماتیسمی وجود دارد که دو مورد از متداول ترین آنها عبارتند از: استئوآرتریت و روماتوئید آرتریت. استئوآرتریت، بیماری مفصلی موضعی تخریب کننده است که می تواند در یک یا چند مفصل رخ دهد (دست ها، لگن، ستون فقرات و زانوها). روماتوئید آرتریت، بیماری التهابی سیستمیک مزمنی است که در آن، فعالیت پاتولوژیک دستگاه ایمنی علیه بافت های مفصلی وجود دارد.

هرچند درد و محدودیت های عملکردی می تواند چالشی در برابر انجام فعالیت بدنی در افراد مبتلا به آرتریت باشد، اما برای مدیریت این بیماری فعالیت ورزشی منظم ضروری است. به ویژه، فعالیت ورزشی موجب کاهش درد، حفظ قدرت عضلانی حول مفاصل درگیر، کاهش سفتی مفصل، پیشگیری از کاهش عملکرد و گسترش بهداشت روانی و کیفیت زندگی می شود.

توصیه های ورزشی انجمن پزشکی ورزشی آمریکا (ACSM) ویژه افراد مبتلا به آرتریت

نوع فعالیت و تعداد جلسات در هفته:

فعالیت ورزشی هوازی 3تا 5 روز در هفته و شامل پیاده روی، دوچرخه سواری یا شنا می باشد.

 فعالیت ورزشی مقاومتی 2تا3 روز در هفته و همانند بزرگسالان سالم توصیه شده است که باید تاکید بر همه گروه هایی عضلانی اصلی باشد.

 فعالیت ورزشی انعطاف پذیری و دامنه حرکتی ضروری است و حتی الامکان باید روزانه انجام شوند.

شدت فعالیت:

هر چند شدت مطلوب فعالیت ورزشی هوازی معلوم نشده است اما، فعالیت های بدنی با شدت سبک تا متوسط توصیه شده است، از آنجایی که در مقایسه با فعالیت های خیلی شدید با خطر آسیب و تشدید درد کمتری همراهند.

در بیماران مبتلا به آرتریت، شدت مناسب فعالیت ورزشی مقاومتی معلوم نشده و نشان داده شده است فعالیت ورزشی مقاومتی کم شدت و شدید-هردو- می تواند موجب بهتر شدن عملکرد، درد و قدرت در بیماران مبتلا به آرتریت و استئوآرتریت شود. با وجود این، بیشتر مطالعات بر تمرین های ورزشی مقاومتی کم شدت تا شدت متوسط متمرکز شده اند؛ برای مثال 10تا 15 تکرار و 40 درصد از حداکثر وزنه که می تواند تحمل کند. بنابراین، برای این بیماران فعالیت بدنی یا فعالیت ورزشی مقاومتی با شدت کمتر توصیه شده است. 

مدت زمان فعالیت:

مدت زمان 150 دقیقه فعالیت ورزشی هوازی در هفته برای بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت مناسب می باشد، اما دوره های فعالیت ورزشی تداومی طولانی مدت می تواند برای برخی بیماران دشوار باشد. بنابراین با توجه به میزان درد، شروع فعالیت با دوره های 10 دقیقه ای مناسب می باشد.

در پایان باید این نکته را یادآور شد که پیشرفت فعالیت های ورزشی هوازی، مقاومتی و انعطاف پذیری باید با توجه به میزان درد و سایر نشانگان تدریجی و فردی باشد.

محمد حسن کردی اشکذری

دانشجوی دکترای آسیب شناسی ورزشی