کمر درد در عمل پدیده ای چند بعدی و پیچیده است.توصیف دقیق معضل کمر درد ریشه در ویژگی های فضایی آن دارد، به همین دلیل پیچیدگی وآثار آن به خوبی معلوم نمی شود. افراد مبتلا به کمر درد را می توان در یکی از 3 گروه کلی زیر قرار داد:
1-کمر درد وابسته به احتمال یک بیماری پاتولوژیک جدی (برای مثال سرطان و شکستگی)
2-کمر درد وابسته به علائم و نشانگان نورولوژیک (برای مثال تحت فشار بودن رشته های عصبی نخاعی و تنگی کانال نخاعی)
3-کمر درد غیر مشخص (تعریف نشده)؛ که 90 درصد موارد کمر درد در این گروه قرار می گیرند.
تجویز فعالیت ورزشی:
خطوط راهنمای کلی کنترل کمر درد، فعالیت بدنی و اجتناب از استراحت در رختخواب را توصیه می کند. هر چند برای جلوگیری از تشدید نشانگان بهتر است از انجام فعالیت ورزشی بلافاصله پس از وقوع یک دوره کمر درد حاد و شدید خودداری شود، اما افراد مبتلا به کمر درد نیمه حاد و مزمن و نیز کمر درد عود کننده به انجام فعالیت بدنی تشویق شده اند.
در افراد مبتلا به کمر درد مزمن، آن دسته از برنامه های فعالیت ورزشی بهترین نتایج را به همراه خواهد داشت که به شکل فردی طراحی شود و با نظارت انجام شود که شامل تمرین های کششی و تقویتی نیز می شود. یک برنامه فعالیت ورزشی جامع که با توجه به علایق تمرینی و با نظر متخصص آسیب شناس ورزشی طراحی می شود، می تواند خیلی مناسب باشد.
ملاحظات ویژه:
- اغلب با توجه به آنکه ناپایداری بین مهره ای می تواند علت برخی موارد خاص کمر درد باشد، فعالیت های ورزشی که می توانند ثبات ستون فقرات را تقویت کنند در این افراد توصیه شده است.
- به نظر می رسد در افراد مبتلا به کمر درد، افزودن فعالیت های ورزشی پایداری ستون فقرات به برنامه فعالیت ورزشی کلی افراد آثار زیانباری به دنبال نخواهد داشت.
- پیاده روی بویژه در سر پایینی می تواند نشانگان درد را در افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی تشدید کند.
- افراد مبتلا به کمر درد خاص ممکن است با انجام حرکات مکرر از ناحیه ی کمری، گسترش درد به اندام تحتانی را تجربه کنند. در چنین شرایطی باید موقتی از حرکات و فعالیت های ورزشی که موجب تشدید محیطی شدن علائم می شود، خودداری کنند.
- در افراد مبتلا به کمردرد، عموما استفاده از فعالیت های ورزشی انعطاف پذیری تنه به عنوان هدف درمانی توصیه نشده است.
محمد حسن کردی
دانشجوی دکترای آسیب شناسی ورزشی