فعالیت بدنی تأثیرات عمیقی بر عروق انسان دارد. ورزش حاد باعث تغییرات فوری در عملکرد شریان می شود، در حالی که تکرار منظم و طولانی مدت ورزش باعث سازگاری عملکردی مزمن و در نهایت، بازسازی ساختاری شریان می شود. ماهیت این تغییرات در عملکرد و ساختار به ویژگی های بار تمرینی بستگی دارد و ممکن است توسط عوامل دیگری مانند التهاب ناشی از ورزش و استرس اکسیداتیو تعدیل شود. پیامدهای بالینی این سازگاری های فیزیولوژیکی عمیق است. ورزش بر پیشرفت آترواسکلروز و بروز حوادث قلبی عروقی اولیه و ثانویه از جمله انفارکتوس میوکارد و سکته تأثیر می گذارد. ورزش همچنین در بهبود سایر بیماریهای مزمن که علت عروقی دارند، از جمله دیابت و زوال عقل، نقش دارد. مکانیسمهای مسئول این اثرات ورزش بر عروق هم ماهیت اولیه و هم ثانویه دارند، به این ترتیب که مزایای ناشی از تغییرات در عوامل خطر قلبی عروقی مانند پروفایل لیپیدی و فشار خون در هماهنگی با اثرات مستقیم تنش برشی شریانی و انتقال مکانیکی رخ میدهد. از دیدگاه تکاملی، ورزش یک محرک ضروری برای حفظ سلامت عروق است: ورزش یک داروی عروقی است.
در مجموع، تمرینات ورزشی عملکرد عروق را بهبود می بخشد، از جمله تولید و فراهمی زیستی مواد مشتق از اندوتلیوم مانند اکسید نیتریک که آنتی آتروژن هستند. همچنین شواهد قانعکنندهای برای تأثیرات بر ساختار شریانی، از جمله بازسازی بیرونی که کالیبر شریانی را افزایش میدهد و نسبت دیواره به لومن را اصلاح میکند، وجود دارد. این تاثیرات تا حد زیادی توسط نقش مستقیم ورزش بر دیواره عروق به واسطه تحریک مکرر همودینامیک که در طول هر دوره تمرین رخ می دهد، ایجاد می شود. همراه با اثرات مفید ورزش بر عوامل خطر سنتی بیماریهای قلبی، این اثرات همودینامیک مستقیم ورزش بر عروق نقش مهمی در پیشگیری از بیماریهای قلبی عروقی در انسان دارد.
ارسال نظر