تعریف هوش: 

هوش عبارت از مجموعه استعدادهایی است که با آنها شناخت پیدا می کنیم ، شناخت ها را به یاد می‌سپاریم و عناصر تشکیل دهندۀ فرهنگ را به کار می بریم تا مسائل زندگی روزانه را حل کنیم و با محیط ثابت و محیط در حال تغییر سازگار شویم.

لذا با توجه به نظریه هوشهای چندگانه دکتر هاورد گارد نر که عبارتند از : 1- هوش کلامی/زبانی 2- هوش منطقی/ ریاضی 3- هوش موسیقیایی / موزون 4- هوش بدنی/ جنبشی 5- هوش بصری/ فضایی 6- هوش میان فردی 7- هوش درون فردی 8- هوش طبیعت گرایی،

اکنون به یکی از آن هوشهای چندگانه که در ورزش نقش اساسی دارد به طور خلاصه اشاره می‌کنیم.

هوش بدنی/ جنبشی

توانایی بکارگیری بدن به عنوان یک هوش، در وهلۀ نخست ممکن است بسیار غریب به نظرآید، به طوری که در فرهنگ سنتی، یک گسستگی بین فعالیتهای ذهنی از یک طرف و فعالیتهای بدنی وجود دارد . این اختلاف بین ذهن و جسم، این اندیشه را القا می کند که آنچه با بدن انجام می دهیم، در واقع کم ارزشتر از آن چیزهایی است که با ذهن انجام می دهیم( مانند حل مسئله، بکارگیری زبان، منطق، بکارگیری نظامهای نمادی، انتزاعی و ...). اما اختلاف بین ذهن و بدن در بسیاری از فرهنگها وجود ندارد، لذا بهتر است قبل از نتیجه گیری تعمق بیشتری در این موضوع کنیم. روانشناسان اخیراً عنوان کرده‌اند که بین استفاده از بدن و بکارگیری توانایی های نیروهای شناختی ارتباط وجود دارد. همچنین تمایل آشکاری جهت تمرکز بر وجوه شناختی وجود دارد و نیز عنوان شده است که اساس نورولوژیکی در استفاده ماهرانه از بدن و یک گرایش واضح در همانند سازی فرآیندهای اندیشه با مهارتهای بدنی صرف وجود دارد.

هوش بدنی/ جنبشی شامل استعداد کار با اشیا و بکارگیری حرکات ظریف انگشتان یا دستها و همچنین استفاده از کل بدن است. برخی از افراد این دو استعداد یعنی کنترل حرکات بدنی و کنترل ماهرانه اشیا را با هم دارند. گاردنر می گوید: « احتمالاً این دو استعداد کانونهای جداگانه ای در مغز دارند. اما به طور کلی این دو مهارت تمایل دارند دست به دست هم دهند. از جمله مهارتهایی که در آنها فرد باید برکل بدن تسلط داشته باشد دویدن، شنا و حرکات موزون  است.

• در قسمت دوم این مقاله به نقش‌های هوش بدنی / جنبشی در ورزشکاران پرداخته خواهد شد.