به نام خدا

تنیس یک ورزش جهانی است که همه ساله در هر دو نیمکره ی شمالی و جنوبی برگزار میشود. در این مکان ها بیشتر توجه به آمادگی جسمانی و روانی بازیکنان و موارد دیگری شامل نیازهای تغذیه ای و مایعات ،چه در زمان تمرین و چه در زمان مسابقه از اهمیت خاصی برخوردار است. قابل توجه اینکه بازیکنان تنیس از ویزگی های فیزیولوژیکی یا تن سنجی خاصی برخوردار نیستند اما به خوبی در هر منطقه با شرایط آن سازگار میشوند که این نتیجه ی تنوع طبیعت است که یکی از نیازهای تمرین برای مسابقه تنیس است . میزان مصرف انرزی در بازیکنان  مرد و زن ،بدون توجه به سطح رقابت ،5.5±30.9 و 7.3±45.3 گزارش شده است .بازیکنان تنیس باید بطور معمول یک رژیم پرکربوهیدرات با محتوای 10-6گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز برای اطمینان از سطح کافی ذخایر گلیکوزن پیروی کنند . گرچه بطور معمول نیاز زنان کمتر از مردان است .دستورالعمل مصرف پروتيین تمرین با شدت بالا و مدت زمان یک روز باید 1.6 گرم برکیلوگرم وزن بدن در روز و میزان چربی دریافتی باید حداکثر 2 گرم برکیلوگرم وزن بدن باشد .مصرف کافيين با دوز 3 گرم برکیلوگرم وزن بدن اگر قبل یا در طول مسابقه باشد میتواند برای افزایش انرزی مفید باشد . بسته به شرایط محیطی میزان عرق از 0.5 تا بیشتر از 5 لیتر بر ساعت و میزان دفع سدیم 1.8-0.5 گرم بر ساعت در بازیکنان زن و مرد گزارش شده است . مقدار 200 میلی لیتر از مایعات حاوی الکترولیت باید در طی هر تغییر از ملایم تا متوسط و دمای 27 درجه سانتیگراد اما از دمای 27 در جه به بالا باید میزان مصرف به 400 میلی لیتر برسد . وقتی مسابقه بیش از دو ساعت طول میکشد باید 60-30 گرم بر ساعت کربوهیدرات مصرف شود .

مقدمه

بنا به دلایل شغلی ، نظامی و دلایل مربوط به اوقات فراغت ، علاقه به نیازهای تغذیه ای در فعالیت های مختلف دارای سابقه ی طولانی است . بقراط به ورزشکاران توصیه و جنبه های مرتبط با رزیم غذایی سالم را مطرح کرد . جالینوس توسط امپراطور روم (مارکوس اورلیوس ) به دلیل علاقه ی او منصوب شد که نیاز های پزشکی و جراحی گلادیاتور ها را برآورده کند . این گسترش به مشاوره از طرف گلادیاتور ها ، مربیان و کارکنان مرتبط و شامل رژیم های غذایی رزمندگان ، طراحی و اماده شده است .گهگاهی بین (389-384 قبل از میلاد)هنگامی که ویجیتو رساله ی خود را نوشت و منتشر کرد(خلاصه ای از علوم نظامی 1998) که شامل درنظر گرفتن نیازهای تغذیه ای راهپیمایی لزیونرها در روم بود ،دو هزار سال بعد از ان سازمان هایی مانند موسسه ی ورزشی انگلیس، متخصصان تغذیه و رژیم شناس ها را برای هردو مورد توصیه و راهنمایی ورزشکاران برای حمایت آنها در طول تمرین و آماده سازی انها برای مسابقه استخدام شدند .این مشاوره نیز بخش مهمی از تنیس به عنوان یک ورزش جهانی است . اهمیت اقتصادی تنیس هم از نظر قیمت جایزه و هم حمایت مالی مسابقات و نیز پوشش خبری توسط رسانه های مختلف قابل توجه است که درامد زیادی دارد . مکان های مسابقه هم از نظر توجه به آمادگی جسمانی و روانی بازیکنان و نیز نیازهای تغذیه ای و مایعات در هردو زمان تمرین و مسابقه اهمیت دارند .انجام تحقیقات تغذیه در تنیس به دلیل متغیرات زیاد با چالش هایی مواجه است اما دلیل عمده شامل عدم اعتبار ، استاندارد و پروتکل های عملکردی است که به اندازه زیادی برای تشخیص تغییرات معنی دار در عملکرد ، قبل و بعد  از مداخله حساس هستند . با این وجود مطالعات کافی با نیازهای مشابه برای ارائه ی توصیه های تغذیه ای که در تنیس و دیگر ورزشهای که با راکت انجام میشوند ، وجود دارد .

هدف این مقاله ارائه ی شواهد مبتنی بر توصیه های تغذیه ای برای بازیکنان تنیس است .

ویژگی ها تن سنجی و فیزیولوژیکی بازیکنان تنیس :

جدول شماره یک :ویژگی های تن سنجی معمولی و فیزیولوژیکی بازیکنان تنیس را ارائه می دهد . قابل توجه اینکه بازیکنان تنیس ویژگی های برتری خاصی ندارند اما در همه ی مناطق به خوبی با محیط سازگار می شوند ،که این احتمالا در نتیجه ی تنوع طبیعت و نیاز های شرایط مسابقه و تمرین است .

مصرف انرژی در  تنیس

تنیس به طور گسترده یک ورزش متناوب در نظر گرفته می شود ،که شامل دوره های کوتاه (10-4 ساعت ) ازفعالیت های پراکنده ریکاوری فعال کوتاه مدت (20-10 ساعت )، و دوره ی ریکاوری منفعل

(90-60 ساعت ) است . هر چند بازی می تواند به مدت سه ساعت یا بیشتر طول بکشد اما با این حال تنها حدود %15 از کل زمان بازی ، بازی واقعی است . نیاز های فیزیولوژیکی مسابقه تنیس پیچیده هستند و به تغییرات بین فعل و انفعالات ، فنی ، تاکتیکی و محدودیت های فیزیکی و محیطی بستگی دارد . به طور معمول ، سطح زمین مسابقه ، سبک بازی ، (سرو زدن و سرضرب بازیکن خط )، طول زمان استراحت ، مرحله ی بازی (سرویس یا بازی برگشت ) و ترکیب دما ورطوبت محیط برای تاثیر گذاشتن بر میزان انرژی مورد نیاز و استراتژی های تغذیه ای بازی خاص ، یک چالش عمده است .علاوه بر این عواملی مانند سطح بازی ، تاثیر بر خورد توپ با زمین و همچنین سرعت توپ ، که به نوبه ی خود بر مدت زمان استراحت و میزان مصرف انرژی تاثیر میگذارد ، از عوامل موثره می باشند . بستگی به سطح زمین ،سبک بازی و همچنین مدت زمان استراحت متفاوت است . بازیکنانی که با فاصله ازخط بازی می کنند ، به احتمال زیاد بیشتر از کسانی که ترجیح میدهند سرو و سرضرب بزنند ،وقت کافی برای استراحت دارند .بنابراین بازیکنانی که از تکنیک های پایه در بازی تنیس استفاده میکنند ، احتمالا وقت بیشتری بر ای استراحت نسبت به بازیکنانی که از تکنیک های سرو و ضربه استفاده میکنند دارند و بنابراین انرژی کمتری مصرف می کنند . وقفه ی طولانی تر در زمین رس منجر به درصد زمان بیشتر بازی نسبت به زمین سخت می شود و بطور بالقوه باعث توانایی بیشتر در ادامه زمان مسابقه و همچنین میزان مصرف انرزی مساوی در طول مسابقه می شود . محدودیت های محیطی مانند رطوبت و دمای محیط از طریق مکانیسم های خودکار یا رفتاری بر مقدار انرژی مورد نیاز و همچنین خود مسابقه تاثیر میگذارند . مشاهده شده که طول زمان وقفه رابطه ی مثبتی با درجه حرارت و همچنین درک حرارت به همان نسبت دمای سطح بدن دارد .با این حال پروفایل فعالیت متناوب تنیس در بسیاری از محیط های با دمای بالاتر از 35 درجه سانتیگراد نشان می دهد که بازیکنان قادر هستند که پاسخ های دمای بدنشان را با حداقل دمای بدن تنظیم کنند .همانطور که در جدول شماره ی 2 نشان داده شده ، هزینه های انرژی از 5.5±30.9 و 7.3±45.3 کیلوژول بر دقیقه در بازیکنان زن و مرد ،بدون توجه به سطح بازی ، گزارش شده است .

 این داده ها بر اساس براورد های میانگین توده بدنی، حداکثر جذب اکسیژن، استفاده از حداکثر 55% اکسیژن ، هر لیتر اکسیژن معادل 21کیلوژول (5 کیلوکالری ) و میانگین 0.9 سطح تنفسی ارائه شده اند . با فرض اینکه تمام مایعات از دست رفته از طریق عرق باید جایگزین شوند ،مقدار مورد نیاز مایعات در دمای بالای محیط از میزان عرق با استفاده از معادله ی رگرسیون از مقاله ی مورانت و همکاران براورد شده است . تحقیقات آینده باید میزان هزینه های انرژی در هردو جنس بازیکن زن و مرد را با استفاده از روش های دقیق تر مانند آب نشان دار مضاعف ، در مرحله آموزش های مختلف و مسابقات استاندارد شناسایی کند .

توصیه های عمومی دریافت درشت مغذی ها و انرژی در تنیس :

چالش های تغذیه ای که بازیکنان تنیس با آن مواجه هستند یکسان است . رقابت در طول سال با یک برنامه سفر سنگین و زمان غیر قابل پیش بینی صرف شده در طول مسابقه ، یک استراتژی تغذیه ای پیچیده را طلب می کند . اگر مسابقات طبق تقویم باشند ، شاید ادغام تمرین و آموزش تغذیه ای در یک برنامه ی رقابتی مهم به شمار برود . این امر مستلزم یک استراتژی به دقت طراحی شده است که اجازه ی دوره های تمرین فیزیکی و کسب مهارت و عملکرد رقابتی و زمان کافی برای ریکاوری و انطباق را به ورزشکار بدهد . بدون توجه به فصل سال ،انرژی کافی باید برای پوشش دادن حجم،شدت و طول مدت فعالیت مصرف شود . برآورد مصرف انرژی در مردان درمسابقه به طول 5-1 ساعت بین 0.44±2.72 تا 2.19±13.58مگاژول  را می تواند شامل شود . یک مطالعه که تغییرات فصلی در رژیم غذایی را در چهار بازیکن تنیس زن با میانگین سنی 19.3 سال بررسی کرده بود ، تفاوتی در مصرف میزان انرژی در فصلهای مختلف مشاهده نشد و تنها تفاوت در دریافت درشت مغذی ها گزارش شده بود . قابل توجه اینکه رژیم غذایی کم کربوهیدرات (به ترتیب %49 و %55 برای اوایل و اواخر فصل ) و کم چربی  (به ترتیب %33 و %28 برای اوایل و اواخر فصل ) در این مطالعه شده بود . یافته های این مطالعه باید به طور محتاطانه ای تفسیر شوند زیرا نمی توان این اطلاعات را به تنیسور های حرفه ای که که در فصل مشخصی بازی نمی کنند تعمیم داد . تنیسور های استاندارد لازم است که حد نرمال توده ی بدنی و ترکیب بدن خودشان را در طول سال حفظ کنند و به همین دلیل لازم است که در طول دوره های کوتاه استراحت یا سفر میزان انرژی دریافتی خود را تنظیم کنند .

توصیه های دریافت کربوهیدرات رژیم غذایی :

کربوهیدرات دریافتی در طول مسابقه ی تنیس با دقت بیشتر در بخش مکمل در نظر گرفته شده است ، بنابراین این بخش توصیه های کلی کربوهیدرات را برای بازیکنان تنیس نشان می دهد . سال ها تصور می شد که یک رژیم پرکربوهیدرات منجر به افزایش ذخایر گلیکوژن عضلانی می شود که منجر به عملکرد مطلوب به ویژه در فعالیت های استقامتی می شود . این نیز شناخته شده است که رژیم کم کربوهیدرات (کمتر از 15 درصد انرژی ) می تواند سبب اختلال در ورزش های باشدت بالا و استقامتی شود که هردو از جنبه های کلیدی بازی تنیس است . هرچند مطالعات به طور مستقیم غلظت گلیکوژن در تنیس را مورد مطالعه قرار نداده اند اما این احتمال وجود دارد که تخلیه ی گلیکوژن یک کلید کمک عامل خستگی در طول مسابقات طولانی مدت است . علاوه بر این هنگامی که در شرایط خارج از مسابقه تنیسور های استاندارد هرجایی که بین 6-4 ساعت در روز تمرین می کنند و وقفه ی کوتاهی دارند ، انرژی زیادی در طول سال لازم دارند . به طور مکرر در طول مسابقه ی با شدت بالا (پیک حجم اکسیژن کمتر از %75) به طور قابل توجهی اکسیداسیون کربوهیدرات ها به تولید انرژی کمک می کند . مقدار ونسبت اکسیداسیون کربوهیدرات ها در طول مسابقه ی تنیس به طول مدت و شدت مسابقه و فصل بستگی دارد . بعنوان یک راهنمایی کلی ،تنیسور های حرفه ای باید طبق معمول یک رژیم غذایی پرکربوهیدرات بین 6 تا 10 گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز برای پرشدن کافی ذخایر گلیکوژن مصرف کنند که در این صورت معمولا میانگین مورد نیاز زنان کمتر از  مردان میباشد.این توصیه ها باید مناسب باشند تا انرژی مورد نیاز روزانه را تامین کنند. رژیم پرکربوهیدرات در تمرین های با شدت بالا برای حمایت از عملکرد سیستم ایمنی و همچنین کمک به جلوگیری از رویداد بیش تمرینی و کم تمرینی توصیه میشود. تنیسور های حرفه ای باید مطمئن شوند که قبل از هر مسابقه سوخت و آب کافی را دارند ، هرچند ندانستن طول مدت مسابقه یک چالش می تواند باشد . علاوه بر این شروع با تاخیر مسابقات می تواند برنامه ی عادی وعده غذایی بازیکنان را مختل کند و منجر به این شود که بازیکنان  با یک نیمه بازی با کمبود مواد غذایی یا گرسنگی روبه رو شده یا اینکه با معده ی پر مجبور شوند بازی را ادامه دهند . در هر صورت این می تواند سبب اختلال در عملکرد یا سبب مشکلات گوارشی شود . در صورتی که بازیکنان در مسابقات وارد بازی های یک یا دو نفره شوند یا هر بازیکن در چند مسابقه در یک روز شرکت کند ، مسائل دیگر نیز می تواند به وجود آید .این وضعیت در یک زمان نامعلوم یا در دوره ی نامشخص از ریکاوری که پس از مسابقه دریافت انرژی بازیکن دشوار می شود ، بهبود می یابد . بنابراین دوره ی ریکاوری ممکن است به دلیل هضم آسانتر کربوهیدرات ها ، فقط کربوهیدرات مصرف شود و مصرف پروتئین می تواند به قربانی شدن فرد یا اختلال در ریکاوری منجر شود .

به علاوه نتیجه غیر منتظره یا خروج زود هنگام بازیکنان از مسابقه میتواند به این معنا باشد که بازیکن در دوره آماده سازی خود پرخوری کرده است. بازیکنان تنیس برای رسیدن به حداکثر عملکرد و آگاهی از این مسایل باید از یک متخصص تغذیه واجد شرایط و مناسب راهنمایی بگیرید.

توصیه های غذایی دریافت پروتیین

با اینکه دستورالعمل های زیادی منتشر شده که مخصوص ورزشکاران قدرتی یا استقامتی است اما اطلاعات محدودی در موردمصرف رژیم غذایی و نیازهای پروتیین در ورزش های راکتی وجود دارد. با اینکه تنیس شامل هر دو جنبه استقامتی و قدرت است اما با این حال بطور مستقیم قابل مقایسه با هیچکدام نیست. در نتیجه برآورد مقدار پروتیین مورد نیاز تنیسورها بیشتر براساس حجم و شدت تمرین یا مسابقه است. یک مطالعه نیازهای تغذیه ای چهار زن از بازیکنان تیم دانشگاهی را بررسی کرده و مقدار پروتیین مورد نیاز روزانه رابه ترتیب در ابتدا و انتهای فصل 1.3 و 1.2 گرم بر کیلوگرم در روز گزارش کرده است. به علاوه cropper

و همکارانش میزان دریافت 7 بازیکن تنیس زن را با میانگین سنی 19 سال که 6 روز در هفته و هرروز 4 ساعت تمرین داشتند را بررسی کردند که طبق گزارش این مطالعه حداقل پروتیین روزانه دریافتی 0.8 گرم بر کیلوگرم در روز بوده است. راهنمای حداقل پروتیین دریافتی روزانه برای تنیسور حرفه ای که باشدت و مدت زیاد تمرین میکند 1.8 گرم بر کیلوگرم در روز بوده است. که این مقدار پروتیین بهتر است از یک رژیم پر کالری به عنوان رژیم غذایی یک تنیسور حرفه ای و بدون استفاده از مکمل تامین شود. مقدار راهنمایی توصیه شده برای زنان به دلیل کمتر بودن انرژی دریافتی، کمتر از مردان است. کل انرژی دریافتی در مطالعات بررسی شده در این مقاله 1815 کیلو کالری برای مردان و 1664 کیلو کالری برتی زنان بوده است. در یک مطالعه که پروفایل تغذیه ای تنیسور های نوجوان با میانگین سنی 14 سال را بررسی کرده و انرژی دریافتی را  2967 کیلو کالری بیان کرده بود، مشاهده شده که 63 درصد از ورزشکاران تمایل به مصرف روزانه 1.5 گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز و 33 درصد تمایل به مصرف روزانه 1 تا 1.5 گرم بر کیلوگرم وزن بدن و4 درصد تمایل به مصرف روزانه کمتر از 1 گرم برکیلوگرم وزن بدن پروتیین داشتند. هرچند این ورزشکاران جوان بودند و حرفه ای نبوده و ویژگی های یک ورزشکار حرفه ای را نداشتند ، اما دریافت پروتئین روزانه آنها نزدیک به مقدار توصیه شده روزانه یعنی 1.6 گرم برکیلوگرم وزن بدن در روز بوده است . به دلیل نبودن مطالعات مبنی بر ارتباطات تغذیه ای در تنیسور های حرفه ای در این مورد بهتر است که زمان مصرف، مقدار ونوع پروتئین مصرف شده و همچنین دریافت پروتئین با سایر مواد مغذی را در نظر بگیریم . بر هم کنش این عوامل بر روی تاثیر پروتئین بر سنتز پروتئین و حداکثر کارایی و نیز سازگاری ورزشکار موثر است .

توصیه های غذایی دریافت چربی :

با توجه با ماهیت تنیسور های حرفه ای ونبود تعریف واضحی به عنوان تعطیلی فص ، لازم است که بازیکنان ، ترکیب بدن و بهترین شکل فیزیک بدنی خود را حفظ کنند . هرچند کربوهیدرات ها به عنوان سوخت اصلی در طول مسابقه ی تنیس به حساب می آیند، اکسیداسیون چربی ها نیز به عنوان سوخت برای تامین انرژی به حساب می آیند ، به خصوص هنگامی که مسابقه طول بکشد یا شدت تمرینات افزایش یابد . هنگامی که یک مسابقه در ویمبلدون در سال 2010 به مدت 2تا 5 ساعت طول می کشد و شکستنرکورد یک مسابقه 11 ساعت و 5 دقیقه طول می کشد ،استقامت یک عنصر مهم در تنیس است .همانند نیاز دریافت پروتئین ،هیچ مطالعه ای بطور ویژه میزان دریافت روزانه چربی رژیم غذایی را در تنیسورهای حرفه ای بررسی نکرده است . مطالعه ی جوزویکس (سال 2008) از محدود مطالعاتی است که به بررسی پروفایل های تغذیه ای در تنیسور های مرد پرداخته است . که در این مطالعه مصرف چربی به عنوان یک بخش از انرژی دریافتی ، گزارش شده که %70 از ورزشکاران تمایل به مصرف %30 چربی از کل انرژی روزانه داشتند .مقدار پیشنهادی برای مصرف روزانه چربی ، برای اطمینان از پر شدن ذخایر تری گلیسیرید عضلانی در ورزشکارانی که بیش از 2 ساعت در روز تمرین می کنند 2 گرم برکیلوگرم وزن بدن در روز است .

این توصیه نباید در مسابقات تنیس که دارای شدت بالا هستند و سوخت اصلی آنها باید از کربوهیدرات تامین شود به کار رود. در حالی که این فابل درک است که بدن با چربی نسیتا کم، باعث کمک به سرعت و چابکی در طول مسابقه و همچنین بهبود تحمل به گرما می شود ولی شواهدی مبنی بر اینکه نشان دهد که داشتن بدن با سطح چربی کم برای تیدیل شدن به یک تنیسور موفق لازم است، وجود ندارد.

درعوض با مشاهده ی موفقیت بازیکنان لاغر و نیز عضلانی شواهدی بدست می اید که ممکن است داشتن چربی بدنی کم یک مزیت محسوب شود. متاسفانه، پوشش نگران کننده از عکس های غیر واقعی و چاپلوس از بازیکنان تنیسور حرفه ای در طول سال ها در رسانه ها مشاهده شده(بخصوص در بازیکنان زن) که بنابر گزارش ها از وضعیت چاق نگاه شده است.

به طور واضح، در حالی که نیاز واضحی وجود ندارد که بازیکنان تنیس باید بدنی با سطح چربی پایین داشته باشند، به همان اندازه نیز هیچ سودی در حمل چربی اضفی بدن و اینکه با میزان بالای توده ی بدون چربی باعث افزایش تحرک سریع و قدرت در طول مسابقه می شود، وجود ندارد. با این حال در رژیم غذایی روزانه ی ورزشکار مقداری از منابع چربی را باید گنجاند تا به جذب ویتامین های محلول در جربی کمک کند و همچنین برای تولید هورمون و نیز عملکرد مناسب غشای سلولی لازم است. هیچ دلیلی برای شک به کمبود ریز مغذی ها در تنیسور های حرفه ای سالم که دریافت انرژی بالایی دارند و نیز رژیم غذایی متنوعی مصرف میکنند  وجود ندارد. با این حال در شرایطی که انرژی دریافتی محدود شود، مثلا در دورا کاهش وزن یا دستکاری ترکیب بدن خطر کمبود دریافت ویتامین ها و مواد معدنی بیشتر می شود. در طول یک مسابقه در هر استاندارد دقیقا معلوم نیست که چند مسابقه برگزار می شود یا در واقع هر مسابقه چقد طول میکشد. علاوه بر این در جدول زمان بندی مسابقات زمان دقیق شروع یک مسابقه ممکن است نامشخص باشد. که این عوامل، برنامه ریزی با کیفیت بالا، کفایت مواد مغذی و وعده ی غذایی قبل از مسابقه و نیز در طول دوره ی ریکاوری را با مشکل مواجه می کند، که این خود دلیل افزایش تکیه بر غذاها و مکمل های ورزشی یا روی اوردن به فست فود ها  هست.

غذاهای ورزشی می تواند جایگزین نیاز های فوری به درشت مغذی هایی مانند کربوهیدرات و پروتئین شوند، هرچند که اینها شامل ریز مغذیه ایی که در غذاهای طبیعی وجود دارند نمی شوند ونیز نباید به عنوان یک بخش اصلی از رژیم غذایی یک بازیکن محسوب شوند.

مکمل ریز مغذی ها ممکن است برای حمایت از ورزشکار هنگامی که غذای او مختل می شود، مثلا در طول سفر یا دوره های تمرین سنگین و مسابقه ی سنکین مناسب باشد.

Groper و همکاران میزان دریافت اهن ومس را در 70 زن ورزشکار دانشگاهی با میانگین سنی 18-25 سال را بررسی کردند که از این تعداد، 8نفر بازیکن تنیس بودند، میانگین مس و سرولوپلاسمین پلاسمای همه ی ورزشکاران در رنج نزدیک به نرمال قرار داشت ومیزان اهن که با تست ازمایشکاهی هموگلوبین، هماتوکریت و سطح فرییتین سرم اندازه گیری شده بود در رنج نرمال قرار داشت. با این حال سطح سرمی فرییتین 10 ورزشکار کمتر از mg/dl 12 بود که حاکی از تخلیه ی ذخایر اهن در عدم حضور انمی بود. تحقیقات بیشتری لازم است که میزان دریافت و نیاز هر دو مورد درشت مغذی ها وریز مغذی ها را در بازیکنان تنیس مخصوصا در ورزشکارانی که با کاهش دریافت انرژی، وضعیت تغذیه ای انها با اختلال مواجه می شود ارزیابی کند.

تمرینات تغذیه ای تنیسورها:

هرچند تنیس یک ورزش راکتی محبوب در جهان است، جزئیات اطلاهات محدودی در مورد تمرینات تغذیه ای بازیکنان این رشته وجود دارد. تنها 3نمونه از تمرین برای بازیکنان جوان تنیس وجود دارد.

Jerwik و همکاران، 44 بازیکن نوجوان با سنین 10-18 سال را تحت ازمایش قرار دادند که میانگین انرژی دریافتی 68% از این بازیکنان برابر یا بیشتر از انرژی مصرفی و 32% از این بازیکنان انرژی کمتر از میزان مصرفی(تعادل انرژی منفی ) را دریافت می کردند. کربوهیدرات دریافتی نزدیک به مقدار مورد نیاز بود بطوری که در 8% از اقایان به ارزش 8gr/kg/day وبا ارزشی بین 5-8 gr/kg/day و در 50% از بازیکنان و نیز 32% کربوهیدرات با ارزش زیر 5gr/kg/day  دریافت میکردند.

پروتئین دریافتی کافی: 73% از بازیکنان پروتئین دریافتی با ارزشی بیش از 1.5 gr/kg/day ، 25% از انها پروتئین دریافتی با ارزش نزدیک به 1-1.5gr/kg/day را دریافت می کردند، میانگین چربی دریافتی به صورت درصدی از کل انرژی دریافتی حساب شد به طوری که تقریاب 80% از نمونه ها طبق گزارش بیش از 30% میزان انرژی دریافتی چربی دریافت می کردند.

این یافته ها توسط Gropper و Nutter مقایسه شدند که گزارش شده بازیکنان زن دانشگاهی ایالات متحده با کمبود دریافت کربوهیدرات دریافتی به مقدار 3.8-4 gr/kg/day وانرژی دریافتی به مقدار 6.14-7.62 MJ/kg/day مواجه شده بودند. قابل توجه اینکه، کلسیم دریافتی در همه ی این مطالعات پایین تر از مقدار مورد نیاز بود که این می تواند یک نگرانی برای این گروه باشد.

زنان بیشتر در معرض خطر مواجه با استئوپروز قرار دارند و کلسیم کافی برای تکامل استخوان انها در طول دوره ی نوجوانی لازم است.

ویژگی های معمول در ارتباط با تفاوت های جنسیتی در دریافت انرژی و این یافته ها، نشان می دهد که عموما ورزشکاران زن، انرژی دریافتی کمتری از مردان را گزارش کرده اند.

مطالعات بیشتر لازم است تا این مشاهدات را تایید کند و همچنین کارهای بیشتر لازم است تا عادات تغذیه ای ورزشکاران حرفه ای را که با چالش های سفر و بازی های درگیرانه ای روبرو هستند، را شناسایی کند.

تغذیه و سفر:

تنیسوره ای حرفه ای به دلیل برنامه ی زمان بندی مسابقات که در طول سال برگزار می شود دائما در حال مسافرت هستند. شرایط اب و هوایی و محیطی، ارتفاع از سطح دریا، محدودیت رطوبت و هوایی با همان اندازه فرهنگ، تفاوت های بهداشتی وزمانی می تواند امادگی یک بازیکن را با اختلال مواجه کند.

خستگی ناشی از مسافرت توسط طول و وضعیت سفر، وهمچنین مدت زمان بیدار بودن می تواند کم یاز یاد باشد. ریتم شبانه روزی و ساعت بدن توسط تفاوت های زمانی چرخه ی شبانه روزی، تحت تاثیر قرار می گیرد.

تاخیر حرکتی:یک تاخیر مزمن همستاز بیولوژیکی است که بدلیل مسافرت های طولانی مدت نیمروزی بوجود می اید و یک مشکل احتمالی برای کسانی است که دائما در سفر هستند.

تاخیر حرکتی در نتیجه ی ناهماهنگی بین زمان خواب و بیداری و چرخه ی نور و تاریکی ایجاد می شود و یک پدیده ی فیزیولوژیکی است که با اختلال در خواب و بی خوابی، خستگی، سردرگمی و کاهش عملکرد فیزیکی همراه است.

روشنایی روز یک سیگنال مهم است که همزمان که به چرخه ی نور و تاریکی پاسخ می دهد،  باعث افزایش بیداری و هوشیاری می شود. ملاتونین یک هورمون مترشحه از غده ی اپی فیز است که در شب ترشح شده و در تاریکی فعالیت می کند که فعالیت ضد نوری داشته و باعث افزایش خواب الودکی وامادگی بدن برای خوابیدن می شود. تغییرات شبانه روزی به نشانه های محیطی و تغییر چرخه ی روشنایی و تاریکی حساس هستند.

استراتژی برای کاهش تغییر حرکتی:

Rilley و همکاران در توصیه های خود به مسافران، یک سری راهکار های رفتاری، غذایی و دارویی را شامل می شود که این راهکارها می تواند به بهبود برخی از علایم و نشانه های تاخیر حرکتی کمک کند و تنظیمات تغییرات رفتاری و غذایی را در قبل، در طول  وبعد از پرواز جدا کند.

او توصیه می کند که زمان وعده ی غذایی، تغییر مقدار درشت مغذی دریافتی و به دنبال ان پیروی از یک رژیم غذایی حاوی ارگون، که بعنوان یک مداخله در رژیم غذایی قبل و بعد از پرواز توصیف شده است، می تواند به ورزشکاران در مقابل با علایم تاخیر حرکتی کمک کند.

رژیم غذایی ارگون شامل تغییر متناوب ناشتایی با مصرف یک صبحانه ی پر پروتیین(برای تامین سوبسترای کاتکول امین ها) و یک وعده ی غذایی شام پر کربو هیدرات(برای تامین سوبسترای سروتونین) است. اطمینان از کافی بودن میزان اب بدن در طول سفر بسیار مهم است، دهیدراسیون ممکن است علایم ذهنی تاخیر حرکتی و نیز ریتم شبانه روزی عملکرد کلیوی که با مسافرت های نیمروزی نیز مختل می شود، را افزایش دهد.

Rilley و همکاران بیان کردند که تجربه ی تنفس هوایی خشک  در طول سفر منجر به از دست دادن مایعات از طریق تنفس شده و منجر به افزایش احتمال دهیدراتاسیون می شود. که به مسافران توصیه می شود برای مقابله باز از دست دادن مایعات، در طول پرواز به ازای هر ساعت 10-20میلی لیتر مایعات مصرف کنند. در هیئت مدیره، مواد غذایی و مایعات توسط خطوط هوایی برای مسافران تامین و اماده  می شود با این حال ممکن است که این مواد برای ورزشکاران با رژیم غذایی خاص و نیازهای انرژی مخصوص کافی نباشد. به ورزشکاران توصیه می شود که پیش از مسافرت در مورد رژیم غذایی مورد نیاز خود به مسئلین خطوط هوایی اطلاع داده و در صورت لزوم میتواندد غذای خود را به همراه بیاورند.

هرچند به محض رسیدن به مقصد، مدت زمان تمرین کاهش میابد، ورزش به عنوان یک کمک کننده می تواند عمل کند و برای تنظیم با منطقه ی طمانی جدید مفید است بنابراین نباید به طور کامل از برنامه حذف شود.هرچند که هنگامی که یک فاز تاخیری پس از یک سفر غربی ایجاد شود این می تواند موثر تر باشد. ورزش صبح گاهی ، بعد از یکی زمان 7-9 ساعته انتقال منظقه ی زمانی شرقی هنگامی که یک پیشرفت فازی لازم است تا هنگامی که ورزشکار به منطقه ی زمانی جدید سفر کند توصیه نمی شود.

مصرف مکمل ملاتونین می تواند به طور مفیدی منحنی پاسخ فازی ساعت بدن را تغییر دهد. تجربه نشان داده که چرخه ی نور و تاریکی در طول ساعت صبح وارد پیش فاز می شود.در طول پرواز، برای حفظ الگوی شبانه ورزی ساعت بدن، هنگامی که پرواز به سمت شرق است یک مرحله ی پیشرفت فاز و هنگام پرواز به سمت غرب، یک مرحله ی فاز تاخیری لازم است.

دما، فعالیت فیزیکی و الکوی غذایی فاکتورهای داخلی مهمی هستند که چرخه ی فیزیولوؤیکی را تحت تاثیر قرار می دهند. اقدامات عملکردی مانند قدرت و دیگر ورزش های با شدت بالا، انعطاف پذیری و زمان واکنش و همچنین چرخه های شبانه روزی به طور واضحی می تواند از مسافرت تاثیر منفی بپذیرند. تاخیر حرکتی همچنین می تواند با استفاده از مداخلات دارویی و محیطی کاهش یابد، اما کاربرد کرونوبیوتیک های دارویی مانند کافیین و محرک های دیگر، بنزودیازپین های و مکمل ملاتونین، یا مصرف همزمان ملاتونین و کافیین بدلیل شواهد بی نتیجه و ممنوعیت و همچنین احتمال سمیت و ناخالصی انها، توصیه نمی شود. توصیه هایی برای مقابله با تاخیر حرکتی در جدول 3 ارائه شده است.

قرار گرفتن در معرض حرارت: دمای محیط بالا، منجر به افزایش دمای درونی بدن و ضربان قلب شده وباعث می شود ورزشکار به دهیدراتاسیون مبتلا شود.

تنیس اغلب در شرایط گرم ومرطوب برگزار می شود و بازیکنان در طول مسابقه 2.5-3 لیتر بر ساعت عرق می کنند، که این مقدار نزدیک به حد تحمل ورزشکار است.

Bergeron و همکاران گزارش کردند که در طول مسابقه بازیکنان مرد نسبت به زن، مایعات بیشتری از دست می دهند، در حالی که هر دو جنس به یک مقدار مایعات مصرف کرده بودند. اما ، به اندازه ی کافی مایعات برای جایگزین مقدار از دست رفته مصرف نمی کند. دهیدراتاسیون باعث تشدید فشار وارد شده به قلب و نیز باعث افزایش گلیکوژنولیز می شود. مقدار عرق را  زیاد کرده وباعث افزایش از دست دادن مینرال ها می شود، بالانس الکترولیت برای کاهش احتمال ابتلا به خستگی، دهیدراتاسیون و گرفتگی بدن لازم است. کاهش سدیم مخصوصا با گرفتگی عضلانی ناشی از گرما در ارتباط است.

زمانی که رقابت در محیط های گرم برگزار می شود، حفظ تعادل مناسب سطح مایعات بدن، مواد معدنی عضلات و گلیکوژن کبدی باید یک اولویت باشد.

مصرف ایده ال مایعات باید به صورت فردی صورت گیرد اما توصیه ی کلی این است که بازیکنان در طول شرایط ملایم (دمای کمتر از 27درجه ی سانتی گراد) هر 15 دقیقه 200 میلی لیتر و در شرایط گرم و مرطوب هر 15 دقیقه بیشتر از 400 میلی لیتر مایعات برای حفظ تعادل مایعات بدن در طول مسابقه مصرف کنند.

مصرف نوشیدنی های ورزشی غنی از الکترولیت در طول جلسات تمرین و بازی در شرایط گرم می تواند به تجربه ی بازیکن در از دست دادن مایعات و مینرال کمک کرده و گرفتگی عضلانی را بی تاخیر بیندازد.

استراتژی های مقابله با تاخیر حرکتی:

محیط های با ارتفاع زیاد :

مواجه حاد با ارتفاع باعث کاهش اشتها شده و جذب گلوکز را در طی ورزش و حالت استراحت افزایش می دهد .حفظ مصرف کافی کربوهیدرات هنگامی که تمرین و مسابقه در ارتفاع زیاد انجام می شود ضروری است ولی کاهش اشتها ممکن است برای بعضی از ورزشکاران مشکل ساز باشد .Hoyt و Honig توصیه می کنند که مصرف یک رژیم پرکربوهیدرات و کم سدیم در سه روز اول مواجه با ارتفاع می تواند از از دست دادن سدیم و مایعات جلوگیری کند، احتباس سدیم و مایعات یک عامل کلیدی در بیماری حاد کوهستان است .ورزش در ارتفاع همچنین می تواند احتباس سدیم و آب را افزایش دهد و باید به ورزشکار توصیه شود که در سه روز اول مواجه با ارتفاع از ورزش کردن اجتناب کند. پس از این دوره ی هم هوا شدن اولیه ،ورزشکار باید به نوع رژیم غذایی سطح دریا و نیز برنامه های تمرینی خود ادامه دهد .

چالش های عملی : buorke و Reilly و همکاران اظهار داشتند که طول سفر ممکن است که دسترسی به غذا و فرصت آماده سازی مواد غذایی که بخش مهمی از میزان مصرفی ورزشکار است ،که ممکن است توسط هتل ها ،رستوران ها و غذای آماده ازنوع رسانه ، تهیه شود، که ممکن است برای حمایت تغذیه ای مناسب بازیکنان کافی نباشد را کاهش دهد . به طور مشابه ،فرهنگ ها و عادات غذایی متفاوت می تواند برای بازیکنان با رژیم غذایی خاص مشکل ساز باشد و یک زبان ناآشنا باعث می شود که تفسیر برچسب های مواد عذایی و منوهای غذایی سخت و متفاوت را با مشکل مواجه کند .تفاوت در بهداشت مواد غذایی و استاندارد آب و همچنین در حال حاضر خطر مواجه با پاتوژن های گوارشی و عفونت را افزایش می دهد .بسیاری از این مشکلات را می توان با برنامه ریزی دقیق، قبل از سفر بهبود بخشید .موارد مورد نیاز در رژیم غذایی می تواند قبل از رسیدن به سازمان یا هتل های مقصد ابلاغ شود، یا در صورتی که غذای مناسب و مغذی درز کشور میزبان در دسترس نباشد، بازیکن می تواند غذاهای فاسدنشدنی یا کالاهایی را که در آن کشور ،آداب و رسوم و قوانین قرنطینه اجازه می دهند، با خود بیاورند یا آنها را ارسال کنند. غذاهای خشک شده،غلات صبحانه، میوه های خشک وآجیل ،بیسکویت ،مواد غذایی کنسرو، برنج، رشته فرنگی ، پودر پروتئین،کافه ها و نوشیدنی می تواند مفید باشد .بازیکن باید در مورد ویژگی های تغذیه ای و تامین مواد غذایی در کشور مورد نظر آموزش ببیند. در این زمینه، اینترنت، یک منبع مفید است، و مشورت در مورد آداب و رسوم غذا، با افرادی که کشور مورد نظر را تجربه کردند به بازیکن اجازه می دهد تا به انتخاب آگاهانه ای برسد. مکمل های مولتی ویتامین و مواد معدنی، در صورتی که مواد غذایی مغذی در دسترس نیست، ممکن است برای جبران نیاز های روزانه مفید باشند.

عفونت و ایمنی :خطر ابتلا به عفونت و اختلالات گوارشی در هنگام مسافرت به خارج کشور، رایج است. به بازیکنان توصیه می شود که از مواد غذایی احتمالا آلوده مانند، میوه های خام یا با پوست و سبزیجات و گوشت خام، ماهی، تخم مرغ و آب و یخ های مکعبی محلی اجتناب کرده و تا جایی که امکان دارداز آب بطری شده استفاده کنند. باید توجه ویژه ای به بهداشت شخصی شود و به بازیکنان مسافر توصیه می شود که در شستن دست ها دقت لازم ر ا به عمل آورند.و مصرف پروبیوتیک ها به مدت چهار هفته قبل از سفر بعنوان یک اقدام موثر و بی خطر برای جلوگیری از اسهال تایید شده است. پروبیوتیک ها یک مانع برای ابتلا به اسهال است و باعث افزایش ایمنی می شود. هرچند اثر مکمل پروبیوتیک ها برای جلوگیری از اختلالات گوارشی یا عفونت های دستگاه تنفسی بعد از ورزش های طولانی مدت مورد سوال است. استفاده از مکمل های پیشگیری کننده می تواند برای ورزشکاران تحت شرایط استرس فیزیکی و محیطی مفید باشد، با این حال شواهد بیشتری لازم است که اثرات ایمنی و حفاظتی مکمل ها را تایید کند. داروهای ضد اسهال، برای تسکین علایم، همراه با استراحت کافی و جایگزینی مایعات و الکترولیت و نیز گرسنگی های کوتاه مدت پیش بینی شده اند. کمک های پزشکی برای عفونت های شدیدتر و نیازهای احتمالی به آنتی بیوتیک لازم است.

تغذیه برای مسابقات:بازی های مسابقه ای می تواند با چالش های متعددی همراه باشد که می تواند برای ریکاوری یک بازیکن یا مسابقه ی بعدی یک مانع به شمار بیاید. طول یک بازی می تواند از کمتر از یک ساعت تا بیشتر از 5 ساعت در یک بازی پنج زمانی متفاوت باشد. مسابقات می توانند شامل صدها فعالیت کوتاه و انفجاری نامنظم و دوره ی ریکاوری متناوب باشند. بی نظمی بازیها و مسابقات تنیس را از سایر ورزش ها متمایز می کند و مسابقات تنیس می تواند حتی تا دو هفته طول بکشد. بستگی به زمان بین دوره و زمان این رویداد ورزشی، ریکاوری بازی تا بازی بعد می تواند از مقدار کم بعنوان یک و تا حداکثر 48 ساعت طول بکشد. Ferrari و همکاران روند قند خون در بازیکنان حرفه ای ، در طول مسابقات را بررسی کردند و دریافتند که ذخایر گلیکوژن درون بدن برای تامین انرژی برای 100 دقیقه ورزش کافی بود. اگر مدت زمان ریکاوری بین مسابقات کوتاه بود، افزایش قند خون و تخلیه ی گلیکوژن می تواند اجرای برنامه های بعدی را تحت تاثیر قرار دهد. در زمان کم بین مسابقات، دوره ی ریکاوری ممکن است برای اطمینان از جایگزینی مناسب عضلات و گلیکوژن کبدی، مایعات کافی، و جایگزینی دوباره مواد معدنی و بازسازی مناسب عضلات آسیب دیده و بافت نرم کافی نباشد. این امر مستلزم مداخلات تغذیه ای مناسب، به منظور ریکاوری دقیق و به حداقل رساندن کاهش عملکرد است. یک برنامه ی عملی تغذیه ی کربوهیدرات برای حفظ سطح انرژی و دسترسی به گلیکوژن در طول مسابقات مورد نیاز است. دریافت کربوهیدرات پیشنهادی برای بازیکنان gr/kg.day 10-7 می باشد که بصورت روزانه مصرف شود، مصرف 60-30گرم بر ساعت در طول مسابقه برای حفظ هموستاز گلوکز و جایگزین گلیکوژن عضله در طول مسابقه و gr/kg 1.5 بعد از مسابقه، هنگامی که سنتز گلیکوژن به بالاترین حد می رسد، برای تسهیل جایگزینی باید مصرف شود. نوشیدنی های تجاری کربوهیدرات-الکترولیت در دسترس، مزیت آنها ارائه ی دسترسی به کربوهیدرات و مایعات غنی از الکترولیت است و می تواند به عنوان بهترین گزینه ی مکمل کربوهیدرات در طول مسابقات در شرایط سخت باشد. هنگامی که زمان دوره ی ریکاوری کوتاه است، مهم این است که کربوهیدرات در پایان مسابقه مصرف شوند. تاخیر چند ساعته می تواند منجر به کاهش %47 ذخایر گلیکوژن عضلات در مقایسه با تغذیه ی بلافاصله پس از ورزش شود. علاوه بر این، پروتئین انسولینوژنیک مانند پروتئین آب پنیر می تواند به تسهیل ذخیره سازی گلیکوژن عضلانی و افزایش سنتز پروتئین در عضلات با ایجاد هایپرانسولینمی و افزایش اسید آمینه های خون کمک کند که این روی بهبودی موثر پس از ورزش تاثیر می گذارد. در مرحله ی دوم مسابقات، ورزشکاران بیشتر در معرض کم آبی و از دست دادن مینرال ها و کاهش عملکرد در ارتباط با گرما می باشند. میانگین دریافت مایعات،2-1.6 لیتر بر ساعت در طول مسابقه گزارش شده است. Bergeron گزارش کرده که با وجود مصرف حجم زیادی از مایعات بازیکنان هنوز تجربه ی کمبود 1 لیتر بر ساعت در شرایط فعالیت را دارند. Magal و همکاران گزارش کردند که %3 کاهش آب بدن، منجر به کاهش 10-5 متر عملکرد سرعتی می شود که تاثیر نامناسبی روی عملکرد بازیکن دارد، محلول کربوهیدرات-الکترولیت، بهتر از آب باعث افزایش چشمگیری در میزان جذب مایعات می شود. Vergauwen و همکاران گزارش کردند که مکمل رقیق شده کربوهیدرات باعث توانایی سرعت بهتر و ضربه دقیق و حداکثر شدت ورزش در برابر دارونماها شده و می تواند به بهبودی بعضی از عوارض دهیدراتاسیون در طول مسابقه کمک کند. اگرچه باید توجه کرد که داده های اثبات مفید بودن مکمل کربوهیدرات برای عملکرد ویژه ی تنیس هنوز ضد و نقیض هستند. علیرغم وجود ابهامات معمولا توصیه می شود که بازیکنان تنیس بعد از هر مسابقه، برای جایگزینی ذخایر گلیکوژن از کربوهیدرات استفاده کنند.

تغذیه و دوره ها: توصیه هایی برای برنامه های تغذیه ای دوره ای برای اینکه چرخه ی پیشرفت تمرین های تحرکی را نشان دهد،پدیدار شد. دوره یک چرخه ی سیستمیک از فاز تمرین است که برای اطمینان از حداکثر سازگاری و آمادگی برای رقابت های کلیدی برنامه ریزی می شود. طبق مدل دوره های سنتی تقویم زمانی تمرینات، از آمادگی عمومی و اختصاصی و همچنین فاز های مسابقه و انتقال جدا است. اهداف تمرین در هر فاز متفاوت است، دوره ی آمادگی شامل کیفیت های فیزیکی اختصاصی و غیر اختصاصی است. با توجه به اینکه شرایط مسابقه حفظ می شود و پیشرفت های جدید تثبیت می شود، اما فاز انتقال دوره های بازتوانی روحی و جسمی را شامل می شود. بطور معمول حجم و شدت تمرینات در قالب های متقابل قرار می گیرند، وقتی حجم تمرینات زیاد باشد، شدت آنها کم است. تقویم کلی تمرینات معمولا با فاز آمادگی با حجم زیاد و شدت کم تمرین و فاز پیشرفت با حجم کم و شدت زیاد شروع می شود تا اینکه بازیکن وارد رقابت شود. دیگر مدل دوره های غیر سنتی، مراحل با شدت و حجم بالا را بطور خاص انجام می دهند و بر خواسته های آموزشی با بستن یا تغییر بین تمرین با شدت بالا و حجم بالا تمرکز می کنند. تمرین باید با الزامات ورزش، تقویم رقابتی و نیاز های فیزیکی خاص ورزشکار متناسب باشد. با چنین تنوع دوره ای بین تحرک و حجم، نیاز های غذایی بین فاز های مختلف تمرین متفاوت است. تقویم رقابتی فشرده، مسافرت مکرر، ترتیبات نامشخص بازی ها، تمرین ساختاری و پیشرفته را برای تنیسور های حرفه ای با مشکل مواجه کرده و شواهدی که دوره های تمرینی ویژه تنیس را ارائه کند، وجود ندارد. تقویم بازی های تنیس به مدت 11 ماه و با انجام تعداد زیادی از مسابقات همراه است که با استفاده از مدل دوره ی سنتی، بازیکنان برای رقابت های خاص آماده می شوند. هرچند Marques توصیه می کند که بازیکن می تواند با تمرین در مسابقات کم اهمیت تر و سازمان دهی برنامه تمرینی خود به اوج آمادگی برسد، با این حال طرح یک روش دوره ای برای دوره های آموزشی با وجود برنامه ی خواستاری ممکن است. برای کسب اطلاعات ویژه درباره ی دوره ی خاص تنیس به مطالعات ریدر و همکارانش رجوع شود. نوسان حجم و شدت تمرین انرژی مورد نیاز و سوخت وساز بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. کربوهیدرات و مقدار انرژی مورد نیاز باید در طول تمرینات با شدت وحجم بالا، یا مصرف زیاد انرزی برای تامین انرژی تولید ATP افزایش می یابد و در هنگام مراحل تمرین با شدت کمتر که عموما مصرف انرزی کم است، بطور مناسب کاهش می یابد. چربی رژیم غذایی در ورزش با شدت کم سوخت اصلی بدن محسوب شده و برای جذب مواد مغذی محلول در چربی ضروری است. به دلیل چگالی زیاد انرزی مصرف چربی اضافی می تواند منجر به دریافت انرزی اضافی و افزایش توده بدنی شود. مصرف چربی در رژیم غذایی هنگامی که مصرف انرزی در طول دوران آماده سازی در بالاترین حد است، باید به بیشترین حد برسد و زمانی که بازیکن در تلاش است که برای یک رقابت کلیدی به اوج آمادگی برسد، و مقدار مصرف انرزی را کاهش می دهد، بطور مناسب مصرف چربی کاهش می یابد. پروتئین برای ریکاوری بهتر و ارائه ی انرژی در طول دوره های طولانی ورزشی لازم است. مصرف بیش از gr/kg 1.7 پروتئین ممکن است با توجه به مقدار انرژی مورد نیاز ورزشکار، بیش از نیاز او باشد، اگرچه مزیت مصرف زیاد پروتئین هنوز شناخته نشده است. برای اطمینان از ریکاوری کافی پس از تمرین و مسابقه میزان مصرف پروتئین باید در تمرین و تقویم رقابتی مناسب باشد. راهنمایی هایی برای دوره های مصرف انرژی و درشت مغذی ها در جدول زیر آمده است. توجه اینکه مقدار ماکرونوترینت ها در جدول برحسب gr/kg.day هستند.

مایعات و الکترولیت ها: این کاملا اثبات شده است که تعادل مایعات و الکترولیت عوامل مهمی برای عملکرد مطلوب ورزشکار در رشته هایی مانند تنیس که در آنها اغلب بازیکنان در محیط های گرم و مرطوب رقابت میکنند به شمار میرود. اکثر مطالعاتی که روی آب و الکترولیت ها بر عملکرد کارکرده اند، روی روی ورزشهای تیمی و استقامتی انجام شدند و بنابراین این دستورالعمل ها ممکن است برای بازیکنان تنیس مناسب نباشد. معمولا مسابقات تنیس به دلیل وقفه های مکرر که باعث اختلال در مسابقات می شوند، به وضوح اجازه می دهد که فرصت هایی برای دریافت مایعات و الکترولیت ها در طول بازی فراهم شود. اگرچه مطالعاتی به بررسی مایعات و الکترولیت ها در تنیس پرداخته اند، اما تعداد کمی از این مطالعات روی تنیسور های حرفه ای انجام شده است. برای بحث مفصل درباره ی اثر مایع، الکترولیت و هیدراتاسیون بر عملکرد در تنیس خواننده به بررسی های کواکس مراجعه کند. میزان عرق و از دست دادن الکترولیت در طی ورزش بطور قابل توجهی در ورزشکاران متفاوت است و به شرایط محیطی بستگی دارد. شکل های 1 و 2 خلاصه ی میزان عرق به ترتیب در زنان و مردان را نشان می دهد.

شکل 1:

شکل 2:

آشکار است که میزان عرق می تواند از 1.5-0.5 لیتر در ساعت متفاوت باشد. لوت و گالوی مصرف مایعات، میزان عرق و از دست دادن الکترولیت را در 16 بازیکن مرد در طول یک مسابقه داخلی شبیه سازی از میانگین طول مدت 12.8±68.1 دقیقه را بررسی کردند. شدت فعالیت نیز در طول مسابقه توسط آنها اندازه گیری شد و گزارش کردند که گرچه شدت مسابقه متغیر بود ولی اکثر زمان مسابقه با شدت کم سپری می شد. متوسط عرق 0.4±1.1 مصرف مایعات 0.6±1 لیتر بر ساعت بود که نشان می دهد بازیکنان اکثر مایعات از دست رفته در طول مسابقه را جایگزین کردند. میزان کاهش غلظت کل سدیم بدن 12±38 میلی مول بر لیتر و کاهش کل سدیم 0.4±1.1 گرم بود. لازم به ذکر است که تفاوت فردی زیادی بین هر دو میزان عرق و مصرف مایعات  و میزان کاهش سدیم نشان می دهد که این ویژگی ها باید در بازیکنان تنیس مورد ارزیابی قرار گیرند تا راهنمایی های فردی ارائه شود. در یکی از مطالعات محدودی که روی تنیسور های حرفه ای انجام شده است. تیپت و همکارانش دمای داخلی بدن، میزان عرق و دریافت مایعات را در 7 تنیسور حرفه ای در خارج از رقابت های سنگین انجمن تنیس زنان را بررسی کردند، داده ها در یک درجه حرارت متوسط حدود2.3±30.3 درجه سانتیگراد جمع آوری شده اند(رطوبت نسبی گزارش نشده بود). متوسط میزان عرق در طول مسابقه 0.5±2 و میانگین دریافت مایعات 0.5±1.5 لیتر بر ساعت بود. به دلیل تفاوت های بین فردی زیاد در میزان عرق ، از دست دادن الکترولیت ونیز نبودن اطلاعات در تنیسورهای حرفه ای ارائه ی توصیه های عمومی در مصرف آب و الکترولیت دشوار است. کنترل مصرف مایعات در طول تمرین ممکن است آسانتر باشد و در طول زمان معمولی مسابقه متغیر است. با این وجود مسابقات تنیس دارای چندین وقفه در طول هر بازی است که بازیکنان باید اطمینان حاصل کنند که با استفاده از این فرصت به مصرف نوشیدنی های الکترولیت، به ویژه در شرایطی گرم و مرطوب روی بیاورند. در یک بررسی که در هیدراتاسیون و مسابقات تنیس، توصیه می شود که بازیکنان باید حدود 200میلی لیتر برای هر تغییر حرارت متوسط یا خفیف کمتر از 27 درجه سانتیگراد و برای درجه حرارت بالاتر از 27درجه سانتیگراد باید 400میلی لیتر مایعات مصرف کنند. با توجه به تغییرات در میزان عرق و از دست دادن الکترولیت در میان بازیکنان، اقدامات فردی از این ویژگی ها اجازه می دهد که به بازیکن راهنمایی های خاص ارائه شود.

مکمل ها و غذاهای ورزشی:

باوجود اینکه تنیس یک ورزش حرفه ای با ویژگی های زیادی است، اما مطالعات کمی اثرات غذاهای ورزشی و مکمل بر عملکرد را در این ورزش بررسی کرده اند و این باعث شده که ارائه ی راهنمایی های خاص با مشکل مواجه شود. بررسی اثرات مکمل بر عملکرد تنیس به دلیل تعداد برهم کنش متغیر های دیگر با چالش هایی مواجه شده است، اما دلیل اصلی فقدان پروتکل در عملکرد معتبر، استاندارد قابل اعتماد است که باید به اندازه کافی برای تشخیص تغییرات معنی دار در عملکرد حساس باشد. با این حال، برخی از مطالعات از تست عملکرد تنیس لون که کیفیت سکته ی مغزی را در شرایط مسابقه ارزیابی می کند و سرعت توپ و دقت را اندازه گیری می کند استفاده کرده اند.

کراتین:

کراتین مسلما یکی از محبوب ترین مکمل های غذایی برای ورزشکارانی که به بدنبال به دست آوردن حجم عضلانی و افزایش قدرت و انجام فعالیت های با شدت بالا هستند، می باشد.

 مکمل کراتین ذخایر فسفوکراتین عضلانی را افزایش داده و مطالعات متعددی اثرات نیروزایی آن را در ورزش هایی که در درجه ی اول شامل تکرار حرکات کوتاه از ورزش باشدت زیاد که از سیستم انرژی

 انرژی خود را تامین می کنند، نشان داده اند.  ATP-PCR

تنها دو مطالعه اثر مکمل کراتین بر عملکرد در بازی تنیس را بررسی کرده اند.

 اثر مکمل کراتین (4 بار در روز و هر بار 5 گرم) بر روی تست عملکرد تنیس   Hespelو Opreijnd

لون و دوی شاتل 70 متر را مورد بررسی قرار داده اند. 8 بازیکن تنیس که از پیش تمرینات خوبی را پشت سر گذاشته بودند و با حداقل 10 سال تجربه و جز 350نفر اول ملی بلژیک بودند در یک مطالعه ی تصادفی دوسوکور شرکت کرده اند.

در یک دوره ی زمانی 5 هفته ای، نصف دوره کراتین و نصف این دوره ی زمانی با مکمل های دارونما تغذیه شدند. مکمل کراتین هیچ تاثیری بر هیچ کدام از ویژگی های سرعت و دقت ضربه ی توپ نداشت، علاوه بر این هیچ بهبودی در دوی 70 متر شاتل، پس از بارگزاری کراتین مشاهده نشده بود. اگرچه بهبود در عملکرد مطالعه ی خود گزارش شده، آنها به این نتیجه رسیدند که اثر درازمدت افزایش حجم عضلانی کراتین میتواند سرعت ضربه و توان ضربه زدن به توپ را بالا ببرد.

 و همکارانش 36 بازیکن مسابقه ای تنیس را که سه بار یا بیشتر جزنفرات استاندارد تنیس بین Peluim

المللی بودند ، برای بررسی اثر مکمل کراتین روی ویژگی های عملکردی خاص تنیس، مورد مطالعه قرار دادند. یک مطالعه ی دوسوکور و کنترل شده با دارونما بطور موازی استفاده شده که 24 بازیکن روزانه 3 گرم برکیلوگرم کراتین به همراه 24 گرم بر کیلوگرم کربوهیدرات و 12 بازیکن دارونما دریافت می کردند. بازیکنان از نظر سرو و سرعت توپ، ضربه به توپ با جلو و پشت دست، قدرت بازو و قدرت پا با استفاده از پرس سینه و تمرینات پرس پا، و سرعت متناوب در حال اجرا، سه بار از 5 بار وسرعت 20 متر مورد بررسی قرار گرفتند. بازیکنان در ابتدا 6 روز پس از  بارگزاری کراتین و 4 هفته بعد از یک فاز نگهداری به مدت 4 هفته تست شدند. اگرچه بازیکنان دریافت کننده کراتین حدود1.5-1 کیلوگرم وزن گرفتند اما هیچ تغییری در هیچ کدام از ویژگی های عملکردی در طول 6 روزه ی بارگزاری کراتین و 4 هفته نگهداری اتفاق نیفتاد. براساس دو مطالعه در حال حاضر که اثر کراتین بر عملکرد تنیس را بررسی کردند، به نظر می رسد که اثر نیروزایی مشاهده نشده است. با این حال باید توجه داشت که مطالعه ی بیشتری نیاز است برای بررسی اینکه آیا اثر طولانی مدت افزایش حجم عضلانی کراتین می تواند سرعت و توانایی تکرار ضربه به توپ را افزایش دهد .

کربوهیدرات

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد، مکمل های کربوهیدراتی خستگی در طول ورزش طولانی مدت را به تاخیر می اندازد و موجب افزایش عملکرد می شود.

در بیانه ای در رابطه با وضعیت مفصل در تغذیه و عملکرد ورزشی، از سوی کالج پزشکی ورزشی امریکایی، متخصصین تغذیه از کانادا و انجمن رژیم غذایی کانادا، پیشنهاد شده که برای ورزش های بیش از یک ساعت، 30-60 g/h برای افزایش عملکرد باید استفاده بشود.

شواهد متناقض وجود دارد که آیا مکمل های کربوهیدرات در طی بازی تنیس، کارایی را بیشتر میکنند یا خیر،اما باید توجه داشت که تعداد محدودی از تحقیقات می توانند یافته های مبهم را توضیح دهند.

بعضی از بررسی ها اثر دریافت کربوهیدرات در بازی تنیس کنترل شده بررسی کرده اند.

برای بحث مفصل تر درباره ی اثر کربوهیدرات در عملکرد تنیس، بهتر است مروری بر مطالعه ی Kovacs و Burke و Ekblom که مهارت های خاص تنیس را قبل و بعد از دوساعت بازی بررسی کردند، بپردازیم.

در این مطالعه بعداز دوساعت بازی گزارش شده که مصرف یک نوشیدنی حاوی کربوهیدرات نسبت به مصرف اب خالی یا عدم مصرف مایعات ، موجب افزایش مهارت می شود.

بعلاوه در مطالعه ی Ferrautiگزارش شده که، مصرف کربوهیدرات موجب حفظ غلظت گلوکز در طی 4 ساعت تمرین تنیس می شود و همچنین موجب بهبود عملکرد در ازمون دو سرعت بعد تنیس در مقایسه با دارونمای غیر کربوهیدراتی شد.

همچنین در مطالعه ی Vergauwen گزارش شده که استفاده ی  0.7 g/kg BW/hکربوهیدرات در یک نوشیدنی، در طی مراحل نهایی بازی تنیس طولانی مدت، کیفیت حرکات را بیشتر کرده و خطا های طول بازی را نسبت به پلاسبو کاهش داده است.

اخیرا، McRae and Galloway ، اثرات یک نوشیدنی کربوهیدراتی تجاری را در آزمون مهارت های قبل از مسابقه و در یک مسابقه ی دوساعته ی تنیس و در آزمون مهارت پس از بازی بررسی کردند.

هیچگونه تفاوتی در هر دوآزمون مهارت قبل و بعداز مسابقه در هر دو گروه کربوهیدرات و پلاسبو وجود نداشت.با این حال در یک ساعت بازی شبیه سازی شده،بازیکنان گروه کربوهیدرات گزارش کردند که، احساس پرانرژی تری را نسبت به ابتدا احساس می کنند.

بااین حال، در گروه کربوهیدرات درص کلی زدن توپ افزایش یافت.

باید یادآور شد که McRae and Galloway ، نتیجه گرفتند که 2 ساعت بازی ممکن است خستگی کافی را به بازیکنان برای عملکرد آزمون مهارت، القا نکند.

بعضی از مطالعات هیچگونه کارکرد مفیدی از دریافت کربوهیدرات درطی تنیس را، گزارش نکردند.

در مطالعه ی Mitchell گزارش شده که، در طی 180 دقیقه مسابقه ی تنیس، مکمل های کربوهیدراتی، مفید واقع نشدند.

همچنین به طور مشابه، در مطالعه ی Hornery ، گزارش شده که نوشیدن نوشیدنی 6%کربوهیدراتی هیچگونه اثر سودمندی بر روی کارآیی فرد در طول مسابقه ی تنیس ندارد.

البته تحقیقات بیشتری نیاز است تا تایید کند که آیا مصرف کربوهیدرات در طی مسابقه ی تنیس، می تواند کارایی را افزایش دهد یا خیر.

اما شواهد کافی برای دفاع از این موضوع وجود دارد که مصرف

30-60 gr/kgکربوهیدرات در طی مسابقه می تواند کارایی ورزشکار را افزایش دهد.

کافئین:

کافئین می تواند عملکرد ورزشی با شدت متوسط و بالا را افزایش دهد.

اثر نیروزایی کافئین می تواند ناشی از اثر تحریک کنندگی آن بر روی CNS باشد.نقش کافئین همانطور که قبلا گزارش شده، بسیج کردن اسیدهای چرب برای سوزاندن و صرفه جویی در گلیکوژن ماهیچه ای است.

منطق استفاده از کافئین در تنیس برای بالا بردن کاراییدر طول بازی تنیس، این است که کافئین می تواند خستگی را در طول بازی کاهش دهد.

باید یادآور شد که تعداد مطالعاتی که اثر کافئین روی کارایی تنیس را بررسی کرده اند، کم است.

Ferrauti and colleagues ، 16 بازیکن تنیس(8مرد و8 زن) را بکارگرفتند و یک مطالعه ی کراس اور دوسو کور را طراحی کردند که تمام 16 بازیکن در یک بازی شبیه سازی شده ی 4 ساعته، 3 نوبت بازی کردند.

هر بازی شبیه سازی شده، شامل 30 دقیقه استراحت بعد از 150 دقیقه بازی بود.

بعد از 4 ساعت بازی، از بازیکنان تست سرعت ومهارت گرفته شد.

تنیس در فضای بیرون انجام شد.(دمای 28 درجه ی سانتی گراد و 42% رطوبت نسبی) و 3 آزمایش با نوشیدنی های حاوی پلاسبو، کربوهیدرات یا کافئین انجام شد که این نوشیدنی ها قبل و هنگام مسابقه به بازیکنان داده شد.

مکمل کافئین تاثیری روی سرعت بازیکنان در هر دو گروه مرد وزن نداشت و همچنین هیچگونه تاثیری روی دقت ضربات مردان نداشت.

با این وجود، مصرف کافئین نسبت به پلاسبو در زنان باعث دقت در ضربات و موفقیت در طی مسابقات شد.

در مطالعه ی Vergauwen ، 13 تنیس باز مرد آموزش دیده را در یک مطالعه ی کراس اور دو سو کور بکار گرفت که بازیکنان، 3 آزمایش را پشت سر گذاشتند: پلاسبو، کربوهیدرات و کربو هیدرات و کربو هیدرات + کافئین، به صورت تصادفی.

کیفیت ضربات با اسفاده از تست عملکرد لون مورد ارزیابی قرار گرفت.

حداکثر سرعت دویدن تنیس بازان با تست با استفاده از دوی 70 متر شاتل مورد بررسی قرار گرفت.

هردو تست قبل از مسابقه و دو ساعت بعد از مسابقه انجام شد.

در گروه پلاسبو، هردوآزمایش نتیج بدی را در پی داشت.p< 0.05) )

در گروه کربوهیدرات، شدت ضربات حفظ شد و زمان دوی 70 متر شاتل، بهبود یافت. (p <0.05 )

در گروهی که، کافئین اضافه شده بود، هیچ گونه تغییری نسبت به گروه کربوهیدرات نداشت.لذا Vergauwen نتیجه گرفت که مکمل یاری با کربوهیدرات، در طی مراحل نهایی بازی طولانی مدت، شدت ضربات را بهبود می بخشد و همچنین افزودن کافئین به کربوهیدرات، هیچگونه سودی ندارد.اگرچه Vergauwen ، بیان کرده بود که دوز کافئین مورد استفاده در مطالعه اش ممکن است بیش از حد بوده و همچنین یکی از محدودیت های مطالعه اش، عدم وجود گروه کافئین بصورت مجزا بوده.

12 مرد بسیار آموزش دیده که به طور متسط 15-20 ساعت در هفته اموزش می دیدند و دارای حداقل 5 سال تجربه ی رقابتی بودند، توسط Hornery ، وارد مطالعه شدند.Horneryاثر مکمل یاری کافئین را بررسی کرد.

در یک مطالعه ی یک سو کور متعادل، تنیس بازان برای مدت 2ساعت و 40 دقیقه و در 4 رویداد و در یک محیط بسته مسابقه دادند.

گروه ها شامل:1-گروه پلاسبو 2- گروه کربوهیدرات(6%)

3-گروه BM ( 3 mg/kg )، بودند و همچنین تنیس بازان قبل از آزمایش وبه صورت متناوب خنک می شدند.

مکمل یاری کربوهیدرات و استراتژی خنک کردن تاثیری روی عملکرد تنیس بازان نداشت.با این وجود، در گروه کافئین، سرعت زدن توپ در ست پایانی در مقایسه با هردو گروه پلاسبو و کربوهیدرات افزایش یافت.

Hornery نتیجه گرفت که کافئین با دوز 3mg/kg BM تاحدودی اثر خستگی را کاهش می دهد و سرعت زدن توپ را درطی مراحل پایانی بازی تنیس، افزایش می دهد.

عملکرد کافئین بر روی کارکرد ورزشکار در تنیس، درهم است.

بعضی مدارک نشان می دهند که مکمل یاری با کافئین در دوزهای 3mg/kg BM می تواند عملکرد بازیکنان را در طی مسابقات طولانی بیشتر کند.

آلودگی مکمل

غذاهای ورزشی و مکمل های غذایی موجود در بازار توسط مواد نیروزا اشباع شده اند که قدرت، سرعت،مقاومت و ریکاوری را افزایش می دهند.

بعضی از مکمل ها در این مطالعه مثل کربوهیدرات، الکترولیت و کافئین می توانند کارکرد تنیس را افزایش دهند.

اکنون این موضوع ثابت شده که مکمل های تغذیه ای می توانند بعنوان منبعی از آلودگی باشندو از این رو یک تست دوپینگ مثبت.

مطالعات مختلف نشان داده اند که مکمل های غذایی تجاری و

مواد نیروزا موجود در اینترنت یا بازار، با مواد ممنوعه در لیست WDA آلوده شده اند.با این حال تنیس در نوع خود موارد دوپینگی بالای داشته است، که درآن تست مثبت ناندرولون رخ داده است.

برای مطمئن شدن از اینکه تنیس بازان از مکمل هایی استفاده می کنند که عاری از آلودگی است، بهتر است که بدنبال توصیه های تغذیه ورزشی از افراد متخصص باشند.

با این وجود آزمایشگاه هایی وجود دارند که مکمل ها را از لحاظ آلودگی چک میکنند، بنابراین، بهتر است که تنیس بازان حرفه ای از این امکان برای اطمینان از ایمن بودن مکمل خود استفاده کنند.

نتیجه گیری

باتوجه به محبوبیت تنیس در سرار جهان، متون خیلی کمی درباره ی نیازهای تغذیه ای تنیس بازان وجود دارد.

عوامل متعددی برای فقدان تغذیه وجود دارند و یکی از محدودیت های تحقیقات، محدودیت دسترسی به ورزشکار های حرفه ای و عدم وجود پروتکل های استاندارد،معتبر واستاندارد است.

با این حال با اطلاعات محدود در دسترس در ارتباط با ورزش های خاص، یک خلاصه ای از برنامه های غذایی برای تنیس بازان در جدول 5 ارائه شده و تحقیقات آتی باید هم دریافت رژیمی و هم مصرف انرژی را در مردان و زنان تنیس باز، در طی تورنومنت های اصلی بررسی کنند.

با این وجود،مکمل ها و مواد نیروزای مختلفی وجود دارد که نیاز دارن تا بررسی شوند که آیا عملکرد تنیس را بالا می برند یا خیر.