ورزش در كودكي باعث آزاد سازي انرژي مي شود. شركت در فعاليت هاي ورزشي به اجتماعي شدن و كسب مهارت و كفايت و همچنين دست يابي و ارتباط سالم با همسالان كمك مي كند در جريان يكي از پژوهش هاي اخير در ايالات متحده 65 درصد از جوانان ابراز كردند كه ورزش آنها را از اعتياد به الكل و مواد مخدر باز داشته است طي ورزش اندورفين افزايش مي يابد و به همين دليل ورزشكاران احساس آرامش خاصي مي كنند. با توجه به شباهت بين اندورفين و تركيبات افيوني ورزش كردن جايگزين سوء مصرف مواد مخدر مي شود.

تمرين ورزش مداوم ميزان جريان خون در مغز را افزايش مي دهد و اين افزايش جريان خون موجب اكسيژن رساني و تغذيه بهتر موزونهاي مغز شده و از تنگ شدن عروق جلوگيري مي كند. اين تغييرات موجب پيشگيري از فراموشي و زوال توانمندي ذهني در سالمند مي شود.

تمرين هاي ورزشي موجب آزاد سازي نوعي فاكتور رشد به نام B.D.N.f مي شود كه مي تواند نورونها را در مقابل آسيب و صدمه مقاوم نموده و از بروز بيماريهاي مثل الزايمر و پاركنيسون تا حدود زيادي جلوگيري كند

تحقيقات دكتر هيتر . س . اوليف در دانشگاه علوم تندرستي امريكا نشان داد كه سالمنداني كه يك برنامه ريزي شامل راه رفتن سريع بر روي نوارگردان را سه بار در هفته و به مدت يك ساعت در طول چهار ماه انجام مي دادند حافظه و زمان واكنش آنها بهبود يافته بود. تحقيقات بيشتر نشان داد كه آهسته دويدن، راهپيمايي، دوچرخه سواري حركات موزون نيز مانند راه رفتن سريع موجب بهبود حافظه و زمان واكنش در سالمندان مي شود. اگرچه اين گونه بهبود حافظه بيشتر در سالمنداني كه تمرين هاي هوازي انجام مي دهند رخ مي دهد اما تحقيقات بيشتر نشان داده است كه هيچ تمرين ورزشي نسبت به تمرين ورزشي ديگر از لحاظ تاثير بر حافظه برتري ندارد تمرينهاي ورزشي مي تواند موجب بهبود ساختار هيپوكامپ در انسان شود.

افزايش ميزان توليد مولكولهاي BDNF مي تواند بر يادگيري و حافظه اثر مثبت داشته باشد در نتيجه تمرين ورزش ميزان جريان خون در مغز تعداد سلولهاي مغز در ناحيه هيپوكامپ و ترشح مولكولهاي حفاظتي مانند BDNF را افزايش مي دهد كه در مجموع باعث بهبود حافظه و به تعويض انداختن بيماري الزايمر مي شود

محيطهاي چالش برانگيز كه شامل سه عامل موقعيت هاي يادگيري فشرده ، تعامل هاي اجتماعي و فعاليت هاي فيزيكي هستند نقش مهمي در افزايش تعداد سلولهاي مغز در جانوران و نقش انسان دارد.

رابطه ورزش و شخصيت:

داشتن شخصيت اجتماعي سالم بيان كننده رشد صحيح و طبيعي افراد است افراد ورزشكار از فرد گرايي و خود محوري خارج مي شوند و رشد و حيات طبيعي شان بهبود مي يابد

بازي و ورزش نقش مهمي در رشد تكامل شخصيت كودك دارد و آن را به مرحله آگاهي اجتماعي مي رساند. فعاليت حركتي عمدتاً فرصت پرباري براي خود شكوفايي كودك فراهم مي آورد كودك در ضمن پرداختن به بازي تجربه هاي پيروزي و شكست را از سر مي گذراند و اين تجربه در گسترش تصورات او و پيوند دادن مفاهيم و  اهداف و چشم اندازهاي وي با واقعيت خويش تاثير مي گذارد و ادراك واقع بينانه و غير مبالغه آميز او از حدود توانايي هايش را افزايش مي دهد كه اين خود باعث شكوفايي شخصيت اجتماعي و ايجاد اعتماد به نفس و دور شدن از خود شيفتگي و غرور مي شود بي آنكه از ارزش او چه در برابر خودش و چه در برابر ديگران بكاهد.

ورزش عاملي براي ارتباط فرد با خودش و ديگران است اين شناخت چند جنبه اي مي تواند در سازگارهاي اجتماعي و شخصيت دخيل باشد درباره ي ارتباط ورزش با صفات شخصيتي ايزاك با گردآوري ليست مهمي از نتايج ورزش و شخصيت سايكوتيسم وجود دارد. برخي از صفات ، حالات و خلق و خوي ارتباط خوبي با رفتار ورزشي دارند برخي از تغييرات ناشي از ورزش در شخصيت به ترويج و آهسته و پس از سالها روي مي دهد زيرا ورزش اعمال سيستم سمپاتيك انتظارات و ارزش ها را تغيير مي دهد.

تاثير ورزش در اخلاق و رعايت حقوق ديگران:

چون برنامه هاي تربيت بدني امكان و شرايطي دارد كه شخصيت و ماهيت افراد بروز مي كند و آشكار مي گردد لذا رفتار ناشايسته شناخته مي شود و جايگزين خصايص انساني و رعايت قوانين صورت مي گيرد. بدين گونه هر فرد مي تواند از احترام لازم در بين دستور خود برخوردار گردد و اين ارتباط مطلوب شكل گرفته و به صورت  اخلاق در آمده و به قلمرو خارج انتقال مي يابد.

زینب سیروس جاهدی کارشناس ارشد روانشناسی عمومی / عضو کمیته روانشناسی هیأت پزشکی ورزشی استان گیلان