عوامل اجتماعی وابسته به فقر بشر و عدم آگاهی افراد، در وابستگی انسان به مواد افیونی موثر هستند. بنابراین در جامعه، اعتیاد معلول استرس و فشارهای روانی می باشد.
نقش گروه همسالان و فشار جمعی در محیطهای جوان، در گرایش آنان به مواد مخدر بسیار حائز اهمیت است. افراد، در دو جهان زندگی می کنند: ۱- خانواده ۲- همسالان.
اعتیاد به علت ماهیت پیشرونده اش در همه ابعاد زندگی، سلامتی افراد را به خطر انداخته و آثار سوء آن به وضوح بر سلامت افراد قابل مشاهده است. هر چه گرایش جوانان به ورزش و فعالیت های ورزشی بالاتر باشد، گرایش به اعتیاد کمتر است. به طوری که نوجوانان ورزش کار با انگیزه بیشتری از گرایش به اعتیاد امتناع می ورزند. انجام منظم فعالیت های ورزشی در کاهش نشانه های جسمانی، اضطراب، بهبود اختلال در کارکرد اجتماعی، کاهش افسردگی، بهبود سلامت روان مؤثرست. ورزش و تحرک جسمانی، بهینه سازی اوقات فراغت و ایجاد نشاط اجتماعی از جمله راهکارهای مهم پیشگیری از اعتیاد است. شرکت در فعالیت های ورزشی به اجتماعی شدن و کسب مهارت و کفایت و همچنین دوست یابی و ارتباط سالم با همسالان کمک می کند. تشویق جوانان و نوجوانان به ورزش و آموزش رشته های خاص ورزشی به عنوان اهرمی به منظور پیشگیری از مصرف مواد مخدر، از نقش به سزایی برخوردار است که باید زمینه استفاده از این پتانسیل در آموزش و پرورش فراهم گردد.
ورزش و فعالیتهای بدنی باعث نشاط، شادابی، تسکین درد، اعتماد به نفس، کاهش استرس و افسردگی میشود و در ورزش فرد با افراد سالم معاشرت پیدا میکند و از تنهایی و انزوا خارج میشود. عضلات و مفاصل سالم و قوی باقی می مانند و از زوال زودرس آنها جلوگیری بعمل می آید و از فشارهای روحی و روانی کاسته شده و بدن انسان قدرت کنار آمدن با فشارهای موجود بویژه فشارهای روحی و روانی را کاهش می دهد و بدن انسان را با قدرت کنار آمدن با این فشارها را تقویت می کند.
ساره آذر نیور/ مسئول کمیته روانشناسی هیات پزشکی ورزشی استان گیلان
ارسال نظر