فرقینمیکرد که تیم ملی در جام جهانی با چه تیمی همگروه شود. آرژانتین یاتیمهای قوی تر و ضعیف‌تر فرقی نمی‌کند، بلکه هر تیمی می‌خواهد در یک رقابتشرکت کند باید از توانایی خود و حریفانش اطلاعات کافی به دست بیاورد ومهارتهای روانی خود را افزایش دهد.
همانگونه که فوتبالیست‌ها خود را از نظر جسمی آماده می‌کنند و مهارتهایبدنسازی، تکنیکی، تاکتیکی خود را افزایش می‌دهند. باید به همان نسبت رویمهارتهای روانی‌شان کار کنند. مطمئنا اگر ملی‌پوشان ما از نظر فنی تواناییخود را افزایش دهند می‌توانند هم پای حریفان یا بهتر از آنها کار کنند،اما مساله مهم این است که قطعا حریفان ایران و از جمله آرژانتین از نظرروانی خیلی بیشتر از ما کار کرده‌اند.
مهارتهایروانی شامل اعتماد به نفس ، انگیزش، مهار اضطراب و استرس و این مسائل استکه مطمئنا آرژانتینی‌ها بیشتر از ما کار کرده‌اند. دلیل ما هم این است کهتیم ملی ما هیچ وقت به طور مستمر روانشناسی تخصصی کنار خود نداشته و هر ازگاهی به صورت موردی کارهایی صورت گرفته است.
تیمیموفق می‌شود که تیم کامل پزشکی همیشه کنارش باشد . تیم کامل پزشکی یعنیمتخصص تغذیه، بدنساز و فیزیوتراپ ، متخصص طب ورزشی در روانشناسی بایدهمیشه کنار تیم باشند. ما در این زمینه همیشه ضعف داشته‌ایم.
آنچهجسم را هدایت می‌کند، روان است و روان آشفته نمی‌تواند جسم را به خوبیهدایت کند. انسان برای هدایت خوب جسم، نیازمند روانی آرام و ورزیده است.حداقل توصیه من این است که تا شروع رقابت‌های جام جهانی ملی‌پوشان تحتآموزشها، مشاوره‌های روانشناسی قرار بگیرند.
روانشناسیبرای به نتیجه رساندن کارهایش در یک تیم به حداقل شش ماه تا یک سال زماننیاز دارد. اکنون تیم ملی ایران حدود شش ماه تا جام جهانی فرصت دارد کهزمان خوبی است. یک روانشناس باید به صورت دائم کنار ملی‌پوشان باشد و حداقلهفتهای سه تا چهار ساعت با آنها کار کند. افزایش اعتماد به نفس، کنترلاسترس، شبیه سازی، تصویر سازی و برگزاری کارگاه‌های مختلف نمونه کارهاییاست که روانشناس تیم ملی باید در این مدت انجام دهد.
درهر بازی یک طرف برنده و یک طرف بازنده می‌شود ، اما تیمی که آمادگی روانینداشته باشد قطعا جزو بازنده‌هاست. بازیکنان ما از حریف خود – مسی یا هر بازیکن دیگر –غول ساخته اند و فکر می‌کنند که آنها طور دیگری هستند درحالی که هیچ فرقیبا آنها ندارند و شاید با کمی تمرین بیشتر از آنها بهتر هم باشند.
آنچهباعث پیروزی یک تیم می‌شود، آمادگی روانی است. تیم‌های تراز اول جهان ازنظر فنی تفاوت زیادی ندارند، بلکه تفاوت آمادگی روانی آنهاست که بعث برد وباخت می‌شود. وزن آمادگی روانی بیشتر از آمادگی جسمی است. ممکن است تیم"الف" ، آمادگی جسمی 70 و آمادگی روانی 45 و تیم "ب" آمادگی جسمی 40 وآمادگی روانی 50 داشته باشد، در این وضعیت تیم "ب" با وجود آمادگی جسمیکمتر برنده بازی می‌شود.
روانشناسییک علم است و این طور نیست که با یک توصیه یا سفارشی به ملی‌پوشان همه چیزحل شود. ملی‌پوشان باید پا به پای تمرین‌های بدنی و تاکتیکی، مهارتهایروانی را نیز تمرین کنند.
هوشنگ اسماعیلی-مسئول کمیته روانشناسی فدراسیون پزشکی ورزشی