علل تاندنیت آشیل

1-    آسیب بعلت فعالیتهای بیش از حد

2-    پارگی نسبی به دنبال افزایش ناگهانی در فعالیت های شخص

3-    دویدن روی سطح ناهموار

4-    پوشیدن کفشهای نامناسب

پرده تاندنیت ممکن است همراه با تاندنیت رخ دهد و یا بعنوان یک پدیده جداگانه دیده شود

درمان:

درمان آن با مراقبتهای محافظتی در کاهش التهاب با استراحت ،ماساژ یا کیسه یخ ،تجویز داروهای ضد التهاب (مسکن) می باشد

البته شرح حال دقیق و معاینه فیزیکی از تشخیص ،جهت اصلاح تکنیکهای غلط دویدن و پوشیدن کفش نامناسب خیلی مهم می باشد

اگر درمان محافظتی موفق نبود و بیمار مایل به تغییر فعالیتهای خود نباشد درمان جراحی مورد نیاز  می باشد.

پارگی تاندنیت آشیل

پارگی تاندون آشیل سومین پارگی شایع تاندونی در بدن می باشد و حدود 11 درصد شکایات ورزشکاران را در اندام تحتانی تشکیل می دهد.

مکانیسم های پارگی تاندون آشیل:

1-pushing off :تحمل وزن شخص در ناحیه جلوی پا(پنجه)

در حالیکه زانو در حالت مستقیم می باشد مثل :شروع استارت در مسابقه دو

2-دورسی فلکشن(برگشت) غیر منتظره و ناگهانی مچ پا مثل:شروع شیرجه از کنار استخر از پشت

3-دورسی
فلکشن(برگشت) شدید یک پا و بعد پلانتاژ فلکشن(تحمل وزن روی پنجه) به دنبال
آن مثل:آنچه که در یک سقوط اتفاق می افتد مثلا در چتر بازی-پرش طولی

4-در اثر یک ضربه مستقیم به تاندون در حالت انقباض یا در اثر پارگی ایجاد می شود

پارگی
تاندون آشیل رابه یک ناحیه هیپوواسکولار(کم خون)ربط می دهند که توسط آنژیو
گرافی نشان داده شده است و این ناحیه 2تا6 سانتی متر بالاتر از محل اتصال
تاندون به استخوان پاشنه می باشد

علت پارگی تاندنیت آشیل:

علت
پارگی تاندون آشیل را ترکیبی از یک ناحیه کم خون و تروما(ضربات)مکرر می
دانند که باعث یک پروسه ی ترمیمی التهابی می گردد که به علت کم خونی تاندون
قادر به ایستادگی در برابر استرس ها  نمی باشد و سپس یک نیروی
مکانیکی بیش از حد پارگی را کامل می کند

تشخیص پارگی تاندون آشیل بطور قابل اعتمادی با:

1-تست تامسون

2-وجود فاصله قابل لمس در محل تاندون

3-یک ناتوانی در انجام بلند شدن روی انگشتان در طرف گرفتار می باشد.

 درمان:

عده
ای از مولفین توصیه به درمانهای محافظتی می کنند زیرا با در نظر گرفتن
حرکت و قدرت و سطح فانکشن نتیجه درمان جراحی شده بودند برابر بوده است. عده
ای دیگر از مولفین درمان جراحی را در ورزشکاران توصیه می کنند چون میزان
پارگی درگروهی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند 2 تا 3 و در
مقابل گروهی که درمان محافظتی مثل کچ یا بریس داشته اند 10 تا  30 درصد بوده است