برخي از پژوهشگران دلايل آن را حركات تكراري، بيش فعالي، زندگي كم تحرك و انجام تكنيكهاي حركتي نادرست می دانند. نواقص عملكردي نیازمند اصلاح زنجیره حرکتی جنبشی است که متشکل از ساختارهای فعال یا عضلانی ، غیر فعال یا مفصلی و ساختار عصبی می باشد از این رو عملكرد بهينه ي زنجيره ي جنبشي غالبا در سه بخش اصلی بدنی یعنی شانه ها، تنه و اندام طرفی، و لگن و اندام تحتانی ظاهر خواهد شد. در این راستا تمرينات اصلاحي با هدف دستيابي به وضعیت مناسب جسمانی و عملكرد بهينه دستگاه اسكلتي-عضلاني طراحی می شود و یکی از اهداف مهم آن اصلاح وضعیت بدنی ناهنجار با بهره گیری از شيوه هاي علمي تمرينات اصلاحي است. استفاده از یک روش تمرینی ساختارمند که به عملكرد بهینه عضلات، کسب وضعیت بدنی مناسب و بازگشت به فعاليت های زندگی منجر شود نیازمند تسلط کافی در بکارگیری مفاهیم و فرآیند علم تمرین است.
ارزيابي زنجيره ي جنبشي با سنجش وضعيت بدني ايستا و با هدف شناسايي هرگونه عدم تعادل در عضلات اصلي آغاز می شود. سپس تجزيه و تحليل حركات یا وضعیت بدنی پویا اطلاعات مناسبی را در رابطه با بازیابی و تقويت عضله و الگوهاي حركتي در اختيار قرار داده و این اطلاع از قسمت هاي مختلف ما را در طراحي برنامه ي تمريني یاری مي كند. برنامه ای که مبتنی بر نيازهاي افراد بوده انعطاف لازم را در اجرا داشته و پيش رونده است و تحت نظارت می باشد. اما ناتواني در تشخيص مشكل نه تنها عدم توازن در وضعيت بدني و الگوهاي نامناسب عضلانی را به دنبال خواهد داشت بلکه مشکل وضعیتی را تشدید نموده و مانع پيشرفت برنامه ي تمريني اصلاحي می شود.
در اصول برنامه ریزی تمرینات اصلاحی تمرکز بر چهار اصل تعادل عضلانی، پایداری، توان عملكردي، و قدرت عملكردي است. تجويز موفق تمرينات به انتخاب و تغییر مناسب كميت هاي تمرينی بستگي داشته و توسعه ي و اثر بخشی آن به مديريت موثر فرآيند های آن در چارچوب ساختارمند با پيشرفت منظم و سازمان يافته است.
دکتر محمد حسین علیزاده-. عضو هیات علمی دانشگاه تهران