بیشتر ورزشکاران اغلب در هنگام سانحه ورزشی فقط می گویند"فقط صدایی در گوشم می پیچد." زمانی که ضربه ای به مغز وارد می شود صدایی در گوش ایجاد می شود که اغلب این علائم با ضربه مغزی همراه هستند.
اگر ضربه مغزی به صورت ناشناخته رها شود و هیچ گونه درمانی صورت نگیرد ممکن است ورزشکار در خطر توسعه عوارض جانبی ضربه مغزی قرار بگیرد. خطر آسیب جدی و بالقوه ای دیگری در صورتی که ضربه ای به سر وارد شود و هنوز بهبود نیافته ، به مغز وارد شود وجود دارد.
وقتی که آسیب مورد نظر به مغز وارد شده است، یک مربی مجرب، یک ورزشکار کارورز یا پزشک تیم باید سریعا ارزیابی ابتدایی را برای"تعویض" مصدوم شامل موارد زیر را انجام دهد:
علائم و نشانه های ضربه مغزی:
مشکلات تعادلی ، اختلال در تکلم و تمرکز حواس ،گیجی ،بروز اختلالات دهنی ،احساس کند ذهنی ،سر درد ،تند خویی ،اختلالات حافظه ،احساس تهوع ،عصبی شدن ،احساس کرختی و احساس وجود صدا در گوش ،افسردگی ،حساسیت به نور و صدا ،خوابیدن بیش از حد معمول و یا به زحمت خوابیدن ،مشکلات بینایی شامل تار بینی یا دو بینی و استفراغ می تواند علائم ضربه مغزی باشند اما برای اطمینان از این موضوع می توان از راه های زیر اقدام کرد:
-انجام معاینات عصبی
-انجام معاینات حافظه کوتاه مدت: به یاد آورری حادثه، بازی، رقیب، امتیاز یا آخرین وعده غذایی را مورد بررسی قرار دهد.
- انجام معاینات حافظه بلند مدت: مانند بیاد آوردن اسم، تاریخ تولد، محل تولد.
-ارزیابی توانایی ورزشکار به منظور بررسی اینکه می تواند روی مجموعه وظایف( نظیر وظایف چند ماه پیش) احاطه داشته باشد.
زمان بازگشت به تمرینات
همه ورزشکارانی که دچار ضربه مغزی شده اند(مهم نیست چه مقدار) باید توسط کارشناسان درمانی قبل از بازگشت به تمرین مورد ارزیابی قرار بگیرند.ورزشکاران تنها زمانی می توانند به ادامه تمرین خود بازگردند که به طور کامل از هر گونه علائم یا عوارض مربوط به ضربه مغزی رهایی یافته اند و علائم و ضایعات مربوط به این عارضه را چه در هنگام تمرین و چه بعداز تمرین نداشته باشند.
متاسفانه مشکل است که بتوان تشخیص داد که آیا مغز از عوارض مربوط به ضایعات مغزی بهبودی حاصل کرده است یا خیر؟ حتی در صورت عدم بروز علائم ممکن است بهبودی کامل اتفاق نیافتاده باشد. آزمایشات عصب شناسی می تواند به صورت کارآمدی برای نشان دادن عملکرد مغز مورد استفاده قرار بگیرد. با مقایسه ای نسبت به آزمون های مبنا، این می تواند در الحاق با معاینات پزشکی برای کاهش خطرات در آینده مورد استفاده قرار بگیرد. آزمونهای مبنا اطلاعاتی درباره توانایی ذهنی و جسمی ورزشکار پیش از آسیب وارده به مغز به جمع آوری می کنند. آزمون مبنا می تواند شامل یک ارزیابی مغزی(معمولا با کمک کامپیوتر انجام می شود) باشد که عملکرد چندین ناحیه از مغز شامل حافظه، حل مسئله، زمانهای عکس العمل و سرعت فرآیندهای مغزی را مورد امتحان قرار می دهد. فهرست علائم بیماری، ابزار قرائت حد مبنا نظیر ابزار قرائت حد مبنای مغزی(SCAT) و آزمونهای تعادلی از جمله سنجش های اولیه هستند که ممکن است مفید باشند.
به هر حال بهترین و مطمئن ترین راه مراجعه به متخصص است، نباید از کنار آسیب مغزی به سادگی گذشت
منبع:
STOPSportsInjuries.org
مترجم: فرزانه صادقیان-کارشناس ارشد آسیب شناسی و حرکات اصلاحی