افرادی که سطح فعالیت بدنی پایینی دارند را معمولا بیماران فقر حرکتی تعریف می‌کنند. با پیشرفت فن آوری، فعالیت بدنی برای برآورد کردن نیازهای روزانه کاهش یافته است. این کمبود فعالیت می‌تواند باعث کاهش بسیاری از روندهای طبیعی بدن شود. بنابراین، مشکلات پزشکی از جمله بیماری عروق کرونری، فشار خون بالا، چاقی، پوکی استخوان، دیابت، فشار روانی، بی‌خوابی و اختلالات اسکلتی – عضلانی ، ممکن است به طور مستقیم یا غیر مستقیم به کاهش فعالیت بدنی مربوط شود؛ بنابراین افزایش سطح فعالیت، ممکن است روند بیماری را تا حدی تغییر دهد.

فعالیت بدنی که به هر گونه حرکت در زندگی روزانه از قبیل کار، تفریح و فعالیت ورزشی گفته می‌شود، دارای سطوح سه گانه‌ای شامل کار، ورزش و اوقات فراغت می‌باشد و پرداحتن به ابعاد سازنده آن در جهت سلامت جسمانی، روانی، اجتماعی و فرهنگی در میان جوامع مختلف بسیار حایز اهمیت است. بنابراین، باید به فعالیت جسمانی و سطوح مختلف آن، به عنوان یک مقوله فرهنگی، اجتماعی و سازنده جسم و روان و ایجاد کننده سلامت و نشاط توجه بیشتری نشان دهیم. عادت کردن به فعالیت جسمانی منظم به عنوان یک عامل مهم از نقطه نظر سلامتی، می‌تواند آثار و نتایج روانی – اجتماعی در افراد به همراه داشته باشد.

همچنین، فعالیت جسمانی منظم به عنوان یکی از راه هـای تقویـت سیستم ایمنی و پیشگیری از ابتلا به بیماری های غیر واگیـر می باشد. علاوه بر این، فواید اقتصادی ویژه ای از نظر کاهش هزینه مراقبت های پزشـکی، افـزایش بهـره وری، محـیط اجتمـاعی و فیزیکـی سـالم‌تـر را به همراه دارد.

دستورالعمل های فعلی سلامت عمومی، ۱۵۰ دقیقه فعالیت هوازی با شدت متوسط و یا ۷۵ دقیقه فعالیت با شدت بالا را برای به دست آوردن مزایای سلامتی در هفته برای بزرگسالان توصیه می کند. شواهد حاکی از آن است که فعالیت در سطوح توصیه شده می تواند خطر ابتلا به پوکی استخوان، بیماری های قلبی عروقی، برخی از انواع سرطان، دیابت، چاقی، فشار خون بالا، افسردگی، استرس و اضطراب را کاهش دهد.

فعالیت بدنی ناکافی یکی از عوامل خطر شناخته شده برای سرطان پستان در زنان به ویژه زنان یائسه می باشد.  حداقل توصیه های فعالیت بدنی برای پیشگیری از سرطان شامل ۱۵۰ دقیقه فعالیت شدید در هفته و یا ۲۱۰ دقیقه در هفته فعالیت با شدت متوسط  و ۷۵ دقیقه / هفته فعالیت شدید. اخیراً یک متاآنالیز کاهش ۵٪ خطر سرطان پستان را با افزایش ۲ ساعت در هفته فعالیت تفریحی با شدت متوسط و شدید تخمین زده است.

شواهد قابل ملاحظه ای وجود دارد که افراد غیر فعال اما سالم می توانند برنامه ورزشی را با نظارت و راهنمایی مناسب، مخصوصا با متخصصان ورزش تمرین کنند. خصوصیات شخصی اغلب با رفتارهای بدنی مانند شاخص توده بدنی، وضعیت سلامتی خود و موقعیت اجتماعی و اقتصادی مرتبط است.  حمایت اجتماعی نیز به عنوان پیش بینی کننده فعالیت بدنی طولانی مدت در زنان شناخته شده است. به طور خاص، داشتن دوستان یا خانواده ای که از مشارکت در فعالیت بدنی منظم، از طریق مدل سازی یا به عنوان یک شریک در فعالیت های بدنی حمایت می کنند، با پیروی درازمدت همراه است.

ادامه دارد...

دکترمحمد مهرتاش-هیأت پزشکی ورزشی استان کرمان