یکی از ویژگیهای روانشناختی، سازگاری می باشد، سازگاری بعنوان تلاش برای مهار موقعیت های بالقوه استرس زا تعریف می شود. سازگاری هزینه دارد و هزینه آن به معنای واقعی دارای ابعاد روانی _ اجتماعی می باشد.

اما سازگاری سلامتی (Healh Adjusment) نیز یکی از ابعاد سازگاری می باشد که به معنای سازگاری فرد با محیط بهداشتی است که بطور خاص با بیماری های جسمی و روانی و بطور کلی با سلامتی مرتبط است.

از طرف دیگر، ادراک بیماری از بیماری یک عامل تعین کننده در نحوه ی رفتار و تطابق فرد با بیماری می باشد.

باوری های بیمار در مورد علل بروز بیماری، علائم و نشانه ها، عواقب و پیامدها، طول مدت بیماری و اینکه تا چه حد قابل کنترل است بسیار مهم می باشد.

توصیه های روانشناختی برای ادراک واقعی تر شرایط:

با توجه به اینکه بسیاری از ما انسان ها تصور می کنیم که استنثا هستیم و برای ما این اتفاق نخواهد افتاد اما گاهی آنچنان سرعت ابتلاء بالاست که در شوک باقی می مانیم که :

• آیا من مبتلا واقعا مبتلا شده ام؟
• آیا اکنون که این تشخیص را گرفته ام چگونه می توانم به خودم برای عبور از این وضعیت کمک کنم؟

1. باید بدانید که افکار و احساسات شما نقش مهمی در مدیریت سلامت شما دارند.
2. بپذیرید که این اتفاق افتاده است ، هر چند شاید هنوز در فاز شوک و تعجب باشم اما من اکنون تشخیص دریافت کرده ام.
3. سعی کنید از ( چرا اندیشی) خارج شوید.
4. از برخورد و فاصله گرفتن اعضای نزدیک خانواده دلخور نشوید و اکثر افراد مختلف با توجه به سطح اضطراب شان متفاوت است و گاهی ناخواسته باعث ناراحتی ما می شوند.
5. اکنون که در قرنطینه هستید به معنای آن است که در حال بهبودی هستید پس سعی کنید دستورات درمانی را درست انجام دهید.
6. به فعالیت های انفرادی که می تواند به شما احساس مثبت بدهند بپردازید.
7. از طریق تلفن با خانواده و دوستان خود گفتگو کنید.
8. گاهی احساسات خود را یادداشت کنید که ذهن تان آرام شود. احساساتی مانند خشم، منصفانه نبودن ابتلای من، غمگینی و اضطراب طبیعی می باشند.

نکته آخر اینکه: در روزهای قرنطینه چطور فضای خانه را آرام نگه داریم؟

1. زمان استفاده از کامپیوتر، گوشی و بازی های فردی را کمتر کنیم.
2. یادمان باشد چرا در خانه هستیم.
3. در مورد اهداف بزرگ و مشترک صحبت کنیم.
4. عیب جویی و سرزنش نکنیم.
5. انتظارات و توقعات را کم کنیم.
6. از واکنش های تند و ادامه بحث های جنجالی بپرهیزیم.
7. به شخصیت هم احترام بگذاریم.
8. گوش شنوا داشته باشیم.
9. با والدین و اقوام تماس تصویری بگیریم.
10. به جای تمرکز بر «من» بر «ما» تمرکز کنیم.
11. به خاطر چیزهای کوچک عصبانی نشویم و از توهین به هم اجتناب کنیم.
12. در امور خانه به هم کمک کنیم و یادمان باشد یک تیم هستیم.

نکات ذکر شده شاید سخت به نظر برسد اما سخت تر از روزهایی که سپری می کنیم نیست، پس به هم کمک کنیم تا بتوانیم به خوبی از این دوران با کمترین پیامد و آسیب عبور کنیم.

دکتر مژگان سعیدی، دکترای تخصصی روانشناسی، مسئول کمیته روانشناسی هیات پزشکی ورزشی استان کرمانشاه