ویژگی های روانی یک داور خوب

با توجه به آنکه پس از مسابقه داوران با افکار ضد و نقیض و مزاحم در ذهن خود کلنجار می روند نیاز دارند که قضاوت خود را محک بزنند و به عبارت دقیق تر داوران ملزم به اجرای چهار مسئولیت عمده هستند:

1. جریان پیش رونده یک رویداد ورزشی را در بطن قوانین بازی مورد توجه قرار دهند.
2. حتی المقدور کمترین اعمال نظر شخصی را داشته باشند و هرگز به دنبال قرار گرفتن در کانون توجه نباشند.
3. جو شادی را در مسابقه ایجاد کرده و آن را ثبات بخشند.
4. مراقب ورزشکاران باشند.

داوران اغلب درباره مهارت های روانی، یعنی مهارت های موثر در وظایف دشوار از قبیل سوت زدن های غیر معمول، کنترل کردن بازی، خونسردی و تحریک ناپذیری بیشتر از مهارت های جسمانی سخن می گویند. در حقیقت داوران کارآزموده اذعان دارند که بکارگیری مهارت های روانی، 50 تا 70 درصد موقعیت در داوری را تضمین می کند. ناظران داوری در ورزشهای حرفه ای مختلف روی یکنواختی قضاوت، ثبات عقیده در تصمیم گیری دقیق و سریع و آرامش به عنوان مهم ترین سرمایه های یک داور خوب تاکید می کنند. علیرغم موارد مطرح شده در کلاس ها و کلینیک های داوری فقط روی تکنیک های جسمانی، تفسیر قوانین، وضع ظاهری مطلوب و آزمون های کتبی و عملی تاکید می شود و سوال اصلی این است که علیرغم اهمیت مهارت های روانی در قضاوت چرا برای توسعه و تمرین مهارت های روانی وقت چندانی گذاشته نمی شود؟ علت اصلی وجود این باور نادرست است که مهارت های روانی ذاتی هستند، اما می دانیم که در واقع مهارت های روانی نیز مانند مهارت های جسمانی قابل تمرین، ارتقا و گسترش هستند.ازجمله این مهارنهی روانی که قابل تمرین و ارتقا هستند می توان به موارد زیر اشاره نمود.

-ارتباط

-اطمینان

-انگیزش

-آرام سازی

-تمرکز

-تصویر سازی ذهنی

منبع: روانشناسی داوری، نوشته: روبرت اس. وینبرگ و پگی ا.ریچاردسون، ترجمه: دکتر سیروس چوبیه

___________________________________________

دکتر مژگان سعیدی؛ مسئول کمیته روانشناسی هیات پزشکی ورزشی استان کرمانشاه