ورزش از اضطراب می کاهد، اعتماد به نفس را افزایش می دهد، عزت نفس و فردیت فرد را جامع تر می سازد. به هنگام مسابقات ورزشی، اکثر ورزشکاران فشارهای روانی و اضطراب را تجربه کرده اند، بنابراین توجه به اضطراب و راه های کنترل آن نه تنها در زمینه زندگی ورزشی بلکه در تمامی ابعاد فردی و اجتماعی مورد توجه و حائز اهمیت است. اضطراب عبارت است از:

احساس ناراحتی، تشویش، ترس و فشار روحی از خطری ناشناخته. اضطراب هشداری است که فرد را گوش به زنگ می کند و باعث می شود که فرد بتواند برای مقابله با خطر، اقداماتی را به عمل آورد. اما باید اضطراب را از ترس که یک واکنش طبیعی در مقابل یک موقعیت تهدید کننده جدی است، جدا دانست. با این مقدمه، اضطراب ورزشی نوعی اضطراب عملکردی است که توانایی های افراد را هنگام فعالیت های ورزشی به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. نشانه های اضطراب شامل 1)نشانه های شناختی: احساس سردرگمی، فراموشی، از دست دادن اعتماد به نفس، ناتوانی در حفظ آرامش، نارضایتی مداوم، ترس، افکار منفی، عجول بودن، فقدان لذت. 2)نشانه های جسمی: افزایش و یا کاهش فشارخون، تعریق، بی خوابی، از دست دادن اشتها،رنگ پریدگی، سرخ شدن صورت، مرطوب شدن دست و پاها، خشکی دهان، لرزش صدا، تپش قلب. 3) نشانه های رفتاری:ناخن جویدن، سرگیجه و ضعف عضلانی، لکنت زبان، پوشاندن صورت با دست ها، بازی محتاطانه، مشکلات تنفسی، جنبش های مداوم و یا بی حالی

. در ادامه با تشخیص اضطراب در ورزشکاران از طریق شناسایی علائم بالینی،مصاحبه روانشناسی،پیگیری بیماری های داخلی میتوان راهکارهای لازم و موثر را به ورزشکاران ارائه داد. تعدادی از این پیشنهادات به شرح زیر می باشد:

استفاده از برنامه آموزشی مهارت های زندگی به ورزشکاران و مربیان، ایجاد و افزایش اعتماد به نفس در ورزشکاران، کاهش وزن و رسیدن به وزن ایده آل جهت شرکت در مسابقات،مدیریت زمان و برنامه ریزی صحیح،ارتباط و تماس با روانشناس در جهت شناسایی افکار منفی و تقویت ویژگی های مثبت ورزشکار؛ همگی می توانند ورزشکاری از هر جهت سازگار و انطباق یافته در ابعاد فردی و اجتماعی برای جامعه مخصوصا جامعه ورزشی آماده و مهیا سازد.

عاطفه سادات نفیسی عزیزی کارشناس ارشد روانشناسی   رثیس کمیته روانشناسی هیئت پزشکی ورزشی