گفتگو با آقای علیرضا احمدی محقق و پژوشکر ابعااد اجتماعی ورزشی در جامعه و در این بار چونین اظهار کرد
تقریبا در هرجامعه ای ورزش یک نهاد بسیار برجسته محسوب می شود. زیرا ویژگیهای موجود درهرنهادی را با جاذبه منحصر به فردی که فقط شاید دین آن موجود باشد ترکیب می کند در این مقاله دیدگاههای کارکردی ، تضاد، و فرهنگی مرور گردیده و به بحث خواهیم پرداخت که چگونه ورزش با فرایند جامعه پذیری و تغییرات اجتماعی ، ارتباط پیدا می کند. دراین بحث تمرکز خواهیم نمود روی تکامل ورزش از یک فعالیت تفریحی و معطوف به مشارکت به فعالیتی که شبیه شرکتی است که با اصول سوداگری و تفنن هدایت می شود نقش ورزش در روابط بین المللی و توسعه ملی نشان دهنده معنا و اهمیت سیاسی ورزش در بسیاری از جوامع است درحالی که ورزش قرار است درسطوح بالای سیاسی حالت انسجام دهنده داشته باشد ولی درسطوح روابط فردی مبتنی برجنش و نژاد این گونه نیست نابرابری که در روابط نژادی و جنسیتی جامعه وجود دارد در ورزش نیز یافت می شود جامعه شناسی ورزش زمانی میتواند به فهم بهتر تمامی این موضوع کمک کند که تئوری نقش بیشتری در تحقیقات این خرده حوزه ایفا نماید.
ورزش عرصه فعالیت الگومند ساختاری های اجتماعی و روابط میان نهادی است که فرصت منحصر بفردی برای مطالعه و فهم پیچیدگیهای حیات اجتماعی فراهم می اورد ورزش فعالیتی است که درجه ای از اشتغال اولیه یا ثانویه رادر بردارد که دیگر شرایط نهادی قادر به پیشی گرفتن از ان نیستند ورزش چنان فرصتی برای تحقیق در مورد اشکال بسیار شفاف ساختار اجتماعی فراهم می اورد که در دیگر نظامها یا موقعیتها نمی توان یافت بعبارت دیگر بعنوان مثال تحقیق میدانی در ورزش امکان تضاد ساخت یافته و رقابت را درشرایط کنترل شده فراهم می اورد جیزی که بسختی می توان در دیگر ابعاد حیات اجتماعی یافت پویایی گروهی، نیل به هدف از طریق سازمانهای اجتماعی ، خرده فرهنگهای فرایندهای رفتاری پیوستگی اجتماعی ، نابرابری ساخت یافته ، جامعه پذیری و شبکه سازمانی فقط تعداد معدودی لز موضوعات جامعه شناسی هستند که میتوان در محیط های ورزشی انها را مطالعه کرد پیش فرض این نگرش این است که ساختار یا اشکال رفتارو تعامل موجود در محیط های ورزشی شبیه رفتار و تعامل موجود در سایر زمینه های اجتماعی هستند بعبارت دیگر ورزش همانند دیگر نهاد ها جهان کوچکی از جامعه است در عین حال ورزش محصول واقعیت اجتماعی است منحصر بفرد می باشد و هیچ یک از دیگر نهادها البته شاید به استثنای دین دارای ان رمز احساس غم توام با شادی فکر کردن به حادثه ای تثبیت فرهنگی انگاره رمانتیک که ورزش انها را داراست نمی باشد هیچ فعالیت دیگری این چنین تناقض امیز ، امر جدی را با امر غیر جدی تفریح و نشاط را با شدت و قوت و امر ایدیولوژیکی را با امر ساختاری ترکیب نمی کند
تاثیر ورزش در اجتماعی شدن ورزشکار
پژو هش اجتماعی شدن در ورزش با توسعه جامعه شناسی ارتباط مستقیم داشته طی دهه 1960 واوایل 1970 برای تبیین جنبه های گوناگون شرکت در فعالیت های ورزشی تلاش بسیاری شده است در ورزش یعنی اینکه چگونه و تحت چه شرایطی شخص به ورزش رو می اورد و دیگری پیامد های شرکت در ورزش این دو فرایند را اجتماعی شدن در ورزش و اجتماعی شدن از طریق ورزش به چشم می خورد در اولی فرد در نقش ورزشی مانند ورزشکار اجتماعی میشود و در دومی به یادگیری نگرشها ارزشها مهارتها و گرایش های کلی مانند جوانمردی انضباط اشاره دارد که تصور میشود در فعالیت های ورزشی حاصل اید اجتماعی شدن از طریق ورزش عبارت است از تاثیر ورزش بر باورها ، نگرشها و.............
چنین پنداشته می شود که در درس هایی که از شرکت کردن در ورزش می اموزیم به سایر جنبه های اجتماعی انتقال پذیر است و از طریق فرد را برای شرکت موفقیت امیزدر ان زمینه ها یاری می دهد
کودکان مهارت های ارتباط و تصمیم گیری را باشرکت در ورزش کسب می کنند تربیت بدنی در قبول مسئولیت برای پرورش و القای ارزش های اجتماعی در افراد جامعه خصوصا دانش اموزان مدارس سهیم بوده و بعنوان عاملی در جهت تقویت ارزش های اجتماعی و رفتارهای مطلوب انسانی موثر است اهتمام به موضوع اجتماعی شدن و رابطه ان با ورزش زمانی به اوج خود رسید که سمیناری بین المللی با موضوع اجتماعی شدن از طریق ورزش بر پا شد این سمینار که درسال 1971 در کانادا برگزار گردید به این نتیجه رسید که فرهنگ بدنی عاملی مهم در اجتماعی شدن فرد می باشد در روند اجتماعی شدن کودکی و مشارکت موجبات رشد تکامل حرکتی در دوره کودکی و مشارکت ورزشی انان در سال های بعد را فراهم میکند