یکشنبه ۱۶ مهر ۱۳۹۶ - ۱۰:۰۵

آسیب های شایع درفوتبال

مرکزی

بیش از نیمی از آسیب ها در فوتبال، آسیب اندام تحتانی است، آسیب ها اندام فوقانی وستون فقرات باقی موارد را تشکیل می دهند .

فوتبال یکی از رشته های پر طرفدار ورزشی در سراسر جهان می باشد. اما باید این نکته را نیز در نظر داشت که علیرغم  جذابیت های خاص خود، این رشته ورزشی خطرات و آسیب های متعددی را نیز می تواند همراه داشته باشد. خطر آسیب در زمان مسابقات بیشتر از زمان تمرین است و عمده آنها نیز آسیب های برخوردی می باشد.

آسیبهای اندام تحتانی

  بیش از ۶۰ درصد آسیب ها در فوتبال مربوط به اندام تحتانی می باشد که مهمترین آنها را می توان اینگونه طبقه بندی کرد :

۱- پیچ خوردگی مچ پا

 در حدود ۱۵ درصد از آسیب ها در فوتبال را شامل می شود، که عمدتا بخاطر توقف های ناگهانی یا تغییر جهت پیش می آید. نکته مهم در این نوع آسیب این است که در ۲۵ درصد از موارد پیچ خوردگی بعلت درمان ناقص، این عارضه مجددا تکرار می شود.

۲- آسیبهای زانو :

 الف : آسیبهای رباط های زانو، بیشتر مربوط به ضایعات رباط داخلی و رباط صلیبی قدامی می شود.  

ب : آسیب منیسک، که بیشتر در منیسک داخلی اتفاق می افتد.

۳ – آسیبهای تاندونی – عضلانی

این نوع از آسیب شامل التهاب تاندون ها، پارگی تاندون عضلات، خونریزی داخل عضلات، کشیدگی  و گرفتگی عضلات می شود که بیشتر در عضله چهارسر، همسترینگ، عضلات نزدیک کننده ران و عضلات ساق اتفاق می افتد.

 آسیبهای پوستی

 این آسیب به شکلهای مختلف از جمله زخم، خراشهای پوستی، تاول و خونریزی زیر ناخن های پا می تواند ظاهر شود.

 آسیبهای سر و تنه

۱- آسیبهای ناحیه سر شامل : خونریزی های مغزی (که میتواند منجر به بیهوشی شود)، کشیدگی  در عضلات گردن و یا حتی در موارد نادرتر شکستگی مهره های گردنی

۲- آسیبهای تنه : شکستگی در مهره های ناحیه کمر، کشیدگی یا گرفتگی عضلات ناحیه کمر ، ضایعات دیسک بین مهره ای.

آسیبهای اندام فوقانی

شامل شکستگی ترقوه، دررفتگی شانه ، دررفتگی یا شکستگی آرنج، شکستگی استخوانهای مچ، کشیدگی در رباطهای مفصل مچ دست  است.

 رضا کاظمی – مسئول کمیته توانبخشی هیات پزشکی ورزشی استان مرکزی 

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.