مقدمه: بیماری همه گیر کرونا ویروس 2019 (COVID-19) و محدودیت های دولتی بر زندگی روزمره مردم در اکثر نقاط جهان تأثیر گذارد بوده است. اگرچه محدودیت ها برای جلوگیری از شیوع بیماری موثر هستند، اما ممکن است همزمان با کاهش سطح فعالیت بدنی روزمره بر جنبه های مختلف سلامت از جمله بهزیستی روانی تأثیر منفی بگذارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرات در سطح فعالیت بدنی زنان شهر اراک در طی فاصله اجتماعی ناشی از کوید-19 و تأثیر فعالیت بدنی بر بهزیستی روانی بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، در مجموع 208 نفر از زنان ساکن در شهر اراک(60-20 سال) از طریق یک رویه نمونه‌گیری گلوله برفی برای پاسخ به یک پرسشنامه آنلاین شرکت کردند. فعالیت بدنی با استفاده از پرسشنامه معتبر ۵ قسمتی ارزیابی شد. بهزیستی روانی نیز با استفاده از مقیاس بهزیستی روانی کوتاه وارویک-اندیبورف اندازه‌گیری شد. شرکت کنندگان همچنین در مورد داده‌های جامعه شناختی و بالینی خود گزارش دادند. ارتباط بین فعالیت بدنی و سلامت روان با استفاده از همبستگی پیرسون بررسی شد. یافته‌ها: 91 درصد از شرکت کنندگان اظهار داشتند که به دستورالعملهای فاصله اجتماعی پایبند بوده‌اند. با توجه به اپیدمی کوید-19، کل زمان فعالیت بدنی در دی ماه 1398 به طور معنی‌دار در مقایسه با فروردین 1399 در زنان شهر اراک کاهش یافته است (51 درصد) (001/0=P). نتایج آزمون تی وابسته نشان داد نمره بهزیستی روانی نسبت به قبل از شیوع کوید-19 در زنان اراک به طور معنی دار کاهش پیدا کرده است (02/0=P) و بالاترین مشکلات بهداشت روانی در زنان زیر 35 سال(03/0=P)، بدون کار و درآمد پایین (01/0=P) مشاهده شد. همبستگی مثبت و معنی‌داری بین میزان فعالیت بدنی و نمره خلق و خوی در زنان مشاهده شد(001/0=P، 19/0=r). نتیجه‌گیری: در نمونه حاضر از زنان شهر اراک و در زمان فاصله گذاری اجتماعی به دلیل کوید-19، کسانی که از نظر جسمی فعال بودند سلامت روان بهتری داشتند. این نتایج نشان می‌دهد که انجام حتی فعالیت بدنی سبک در طی  همه‌گیری کوید-19 ممکن است به کاهش تأثیرات منفی بهداشت روانی مرتبط با فاصله گذاری اجتماعی و پایبندی به قرنطینه، کمک کند.

کلمات کلیدی: کوید-19، سلامت روان، فعالیت بدنی، فاصله اجتماعی، زنان

 دکتر عباس صارمی، نادر عزیزی