یکی از تجربه هایی که همه انسان ها احتمالا در زندگی خود تجربه کرده اند و ورزشکاران هم از این قائده مستثنی نیستند، تجربه استرس است و به نوعی تجربه ای رایج در خلال عملکرد ورزشکاران است که می تواند باعث تغییر خلق و خوی ورزشکار، ناتوان ساختن ورزشکار، کاهش اعتماد به نفس و حتی افزایش اضطراب شود.

در مواجهه با استرس های روزمره زندگی و استرس هایی که یک ورزشکار تحمل می‌کند، مساله مهم تر مدیریت این استرس ها و پاسخ صحیح  به آن است. در واقع مساله اصلی وجود استرس در شرایط کلی نیست بلکه پاسخی است که فرد به این استرس برای مدیریت مساله خواهد داد.

احتمالا قبل از یک رویداد مهم ورزشی یا یک فعالیت حتی ساده تر با توجه به اهمیت مسابقه و سطح ورزشکار، همه ورزشکاران تا حدودی دچار این استرس و علائم آن می شوند که این علائم می تواند به صورت فیزیولوژیکی مثل تعرق کف دستان، افزایش ضربان قلب، زیاد شدن تعداد تنفس، تکرر ادرار و ... خود را نشان دهند و ورزشکاران عزیز باید توجه داشته باشند که وجود این علائم به خودی خود نمی تواند بد باشد.

اولین و مهم ترین قدم برای مدیریت استرس در ورزش ارزیابی ذهنی صحیح است. ورزشکاران حرفه ای در صورت رخ دادن این حالت های استرس ارزیابی خود را مثبت قرار می دهند و این حالت های فیزیولوژیکی را نشانه های مثبت در نظر می گیرند،  به این معنی که من نیاز به تمرکز بیشتر دارم، نیاز به تلاش بیشتر و در حال انجام دادن یک کار بزرگ هستم، اما ورزشکاری که مغلوب حالت های استرس می شود ارزیابی منفی از وضعیت خود دارد و در واقع ورزشکاران حرفه ای فارغ از وجود استرس از منابع مقابله خود به خوبی برای آرام کردن ذهن و بدن خود استفاده می کنند.
از جمله منابع مقابله خوب برای ورزشکاران می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
تمرینات خودگویی مثبت
استفاده از روتین های عملکردی 
استفاده از تکنیک های تنفسی
تکنیک PMR  و...

سید مجتبی حسینی، دکتری تخصصی روانشناسی ورزشی/ مسئول کمیته روانشناسی هیات پزشکی ورزشی استان فارس