ماهیت ورزش دربرگیرنده همه احساسات و هیجانات است و خشم هم به عنوان یکی از حس های انسان از این قائده مستثنی نیست. ورزشکار در طول دوران ورزشی خود با توجه به رخداد های محیطی و حتی ارثی می‌تواند درگیر این احساسات باشد. ورزشکاری که از عملکرد خود یا حتی هم تیمی رضایت ندارد، ناراحت از شکست هست، تحت تاثیر قضاوت داور و حتی تماشاگران قرار گرفته است و... می تواند احساس خشم داشته باشد و از شرایط موجود ناراضی باشد. اما سوال و مساله اصلی اینجاست که آیا این احساس خشم می تواند به عملکرد او ضربه وارد کند یا این که تاثیر منفی در عملکرد ورزشکار نخواهد داشت؟ پاسخ به هر دو سوال می تواند مثبت باشد و بستگی به توانایی ذهنی ورزشکار دارد. اگر ورزشکار راه های مدیریت خشم را فرا گرفته باشد احساس خشم ایجاد شده به راحتی مدیریت خواهد شد و حتی در مواردی می تواند به عملکرد ورزشکار کمک هم کند، اما در صورت عدم بهره وری از از راهکار های مدیریت خشم باعث افت عملکرد و حتی به قیمت از دست رفتن تلاش های ورزشکار خواهد بود.

راهکارهای زیر می تواند برای ورزشکاران مفید واقع شود:

۱- اولین قدم برای کنترل خشم، آگاه شدن و آماده سازی ورزشکار است: ورزشکار باید به نقش و مسئولیت خود در ورزش و هنگام مسابقه آگاه باشد و انرژی ذهنی خود را خرج موارد غیر قابل کنترل در ورزش نکند.

۲- دومین راهکار مناسب پیش بینی کردن موقعیت های احتمالی به وجود آورنده خشم در خلال ورزش است و استفاده از تکنیک تصویرسازی ذهنی برای سازگار شدن با شرایط احتمالی
 
۳-استفاده از تکنیک های آرمیدگی نظیر تکنیک های تنفسی، موسیقی، ذهن آگاهی و... می تواند بسیار مفید باشد.

۴-استفاده از خودگویی مثبت 

۵-انتقال خشم به طریقی که تاثیر منفی در عملکرد نداشته باشد(مانند تکنیک لبه تیز)

۶-استفاده از روتین های عملکردی

"عصبانی شدن کار آسانی است و هر کسی می تواند عصبانی شود. اما عصبانی شدن در موقعیت درست، با میزان لازم، در زمان مناسب، برای هدف درست و در راه صحیح آسان نیست (ارسطو) "

سید مجتبی حسینی، دکتری تخصصی روانشناسی ورزشی/ مسئول کمیته روانشناسی هیات پزشکی ورزشی استان فارس