آنفلوانزا بیماری ویروسی سیستم تنفسی با قابلیت سرایت بالاست که به صورت تب، لرز، سرفه، گلو درد،  سر درد، ضعف و درد عضلانی ظاهر می‌شود.

دوره کمون ( نهفتگی ) بیماری بین یک تا سه روز بوده و در این مدت ممکن است ورزشکار بدون علامت در زمان تمرین یا مسابقه باعث گسترش بیماری شود .لذا رعایت پروتکل‌های بهداشتی با ظهور اولین علائم بالینی جهت پیشگیری از انتشار بیماری بسیار ضروری خواهد بود .

ویروس آنفلوآنزای A و B در انسان بیماری زا هستند و دو آنتی ژن سطحی ویروس  هماگلوتینین ( H ) و نور آمینیداز ( A ) پایه و اساس نامگذاری سوش‌های مختلف هستند.

طبق آخرین مقالات چاپ شده در نوامبر ۲۰۲۵ ، نوع جدید جهش یافته ویروس آنفلوآنزای A ( H3N2 ) با عنوان subclade K  منجر به  ایجاد فرم شدید بیماری در کشورهای ژاپن ، انگلیس و آمریکا شده است و با توجه به انجام واکسیناسیون بر علیه این ویروس قبل از جهش اخیر، احتمال ابتلا به بیماری با شدت کمتر  وجود دارد .

موضوع ابتلای ورزشکاران به آنفلوانزا زمانی اهمیت بیشتری دارد که به دلیل عدم انجام واکسیناسیون بازیکنان و کادر فنی در زمان مناسب و رعایت نکردن پروتکل‌های بهداشتی، گسترش بیماری بین تیم‍های ورزشی منجر به توقف تورنمنت‌های ورزشی به ویژه در المپیک‌های زمستانی شده است .

نکته بسیار مهم زمان بازگشت ورزشکار به تمرین یا مسابقه( Return to play ) بعد از ابتلا به آنفلوانزا است که باید حتما تب به مدت ۲۴ ساعت قطع شده باشد و با نظر کادر پزشکی تیم، علائم بالینی و معاینات به نفع کنترل بیماری بوده و خطر سرایت به سایر بازیکنان وجود نداشته باشد .

داروی اختصاصی آنفلوانزا، کپسول اسلتامیویر است که شروع آن به ویژه در  ۴۸ ساعت اول شروع بیماری موثر خواهد بود و در صورت بروز عفونت  ثانویه باکتریال ، آنتی بیوتیک خوراکی یا وریدی مد نظر قرار گیرد.

در صورت تجویز سرم ، دارو یا بستری در بیمارستان ،  باید  مستندات پزشکی در قالب تکمیل فرم معافیت درمانی ( TUE ) به کمیته برگزاری مسابقات و ارکان اجرایی( NADO / WADA ) اعلام گردد .

دکتر بهنام ثبوتی/استاد تمام دانشگاه- مسئول کمیته آموزش و پژوهش فدراسیون پزشکی ورزشی