به گزارش وبدا به نقل از خبرگزاری مهر، دکتر جعفر جندقی اظهار داشت: جوامع از طریق کاهش سطح آلاینده‌های هوا می‌توانند بار بیماری‌های مربوط به سکته، بیماری‌های قلبی، سرطان ریه و بیماری‌های تنفسی حاد و مزمن را کاهش دهند.  

وی افزود: رهنمود سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۰۵ نشان می‌دهد که کاهش غلظت ذرات PM ۱۰ از ۷۰ میکروگرم در مترمکعب به ۲۰ میکروگرم در مترمکعب، روند مرگ و میر را به میزان ۱۵ درصد کاهش می‌دهد. سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۱۹ تخمین زده است که آلودگی هوای آزاد و داخلی در مناطق شهری و روستایی سالیانه منجر به بیش از ۷ میلیون مرگ زودرس می‌شود.

جندقی گفت: مطابق گزارش سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۱۹، به طور میانگین حدود ۵۴ درصد از مرگ‌های زودرس مربوط به آلودگی هوا در فضای باز به دلیل بیماری ایست قلبی و سکته مغزی است. ۷ درصد از مرگ و میر ناشی از سرطان ریه است. در حالی که ۱۹ درصد از مرگ و میر به علت بیماری مزمن انسدادی ریوی است.

رییس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت گفت: بنا بر آخرین گزارش بانک جهانی در سال ۲۰۱۶ هزینه‌های مرگ زودرس به علت آلودگی هوا در سال ۲۰۱۳ حدود ۲۲۵ میلیارد دلار ناشی از درآمد کار از دست رفته است، یا حدود ۱۱.۵ تریلیون دلار به علت رفاه از دست رفته در سرتاسر جهان است که این رقم به اندازه تولید ناخالص ملی کشورهای هند، کانادا و مکزیک بر روی هم است.

سهم کودکان از مرگ و میر بر اثر آلودگی هوا

وی افزود: احتمال مرگ در کودکان زیر ۵ سال در کشورهای کم درآمد به علت مواجهه با آلودگی هوا بیش از ۶۰ برابر کشورهای پردرآمد است. تعداد افرادی که در جهان سالانه از آلودگی هوا می‌میرند، بیش از ۶ برابر تعداد افرادی است که از مالاریا می‌میرند و تعداد افرادی که در جهان سالانه از آلودگی هوا می‌میرند، بیش از ۴ برابر تعداد افرادی است که از ایدز می‌میرند.

جندقی گفت: از دست رفتن درآمد حاصل از کار به علت آلودگی هوای آزاد ۲.۵ PM از ۱۰۳ به ۱۴۴ میلیارد دلار در هر سال رسیده است. اگر چه دو پنجم از جمعیت جهان با آلودگی هوای خانگی از پخت و پز با سوخت‌های خانگی در سال ۲۰۱۳ مواجهه داشته‌اند. اما مواجهه در بیشتر کشورها از سال ۱۹۹۰ کاهش یافته است. کاهش مواجهه از تقریباً نزدیک به ۱۰۰ درصد در کشورهای با درآمد بالا تا کمتر از ۱۰ درصد در کشورهای آفریقایی است و بروز مرگ از آلودگی هوای خانگی از ۷۵ مرگ در ۱۰۰ هزار نفر در سال ۱۹۹۰ به ۴۷ نفر در سال ۲۰۱۳ کاهش بافته است که نشان دهنده افت ۳۸ درصدی است.

وی ادامه داد: به رغم کاهش‌ها در مواجهه و بروز مرگ، تعداد کل مرگ مرتبط با آلودگی هوای داخل عمدتاً ثابت و در حدود ۲.۹ میلیون نفر در سال است. هزینه‌های از بین رفتن آسایش به علت آلودگی هوای خانگی در کشورهای با درآمد پایین و متوسط در سال ۲۰۱۳ معادل ۱.۲۵ تریلیون دلار است. در حالی که هزینه‌های از دست رفتن درآمد حاصل از کار به حدود ۹۴ میلیارد دلار می‌رسد.

رییس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت گفت: بر اساس گزارش بانک جهانی در سال ۲۰۱۶، کل هزینه آسایش از دست رفته در کشور ایران به علت آلودگی ذرات معلق PM ۲.۵ در سال ۱۹۹۰ برابر با ۱۳۹۴۰ میلیون دلار که ۲.۴۴ درصد از تولید ناخالص ملی کشور ایران است و در سال ۲۰۱۳ کل هزینه آسایش از دست رفته در ایران به علت آلودگی ذرات معلق معادل ۳۰ میلیارد دلار که ۲.۴۸ درصد از تولید ناخالص ملی کشور ایران است.

وی افزود: جندقی ادامه داد: میانگین غلظت ذرات معلق PM ۲.۵ در طی سال ۱۳۹۹، در شهرهای تهران، اهواز، مشهد، تبریز، شیراز، اصفهان، ایلام، سنندج، یاسوج، همدان، خرم آباد، اراک، کرج، کرمانشاه، آبادان، زنجان، یزد، ارومیه، کرمان، بیرجند، قم، زابل، بجنورد، دزفول و اردبیل با جمعیت تقریبی ۳۲ میلیون نفر که تقریباً ۶ برابر رهنمود سازمان جهانی بهداشت است. بالاترین و پایین‌ترین میانگین غلظت سالیانه ذرات معلق PM ۲.۵ در سال ۱۳۹۹ به ترتیب مربوط به شهر زابل با 4.96 میکروگرم در مترمکعب (۱۴ برابر رهنمود سازمان بهداشت جهانی) و شهر اردبیل با 38.7 میکروگرم در متر مکعب است. میانگین غلظت سالیانه ذرات معلق PM۲.۵ در سال ۱۳۹۹ در شهر تهران 88.31 میکروگرم در متر مکعب است.

جندقی یادآور شد: در سال ۱۳۹۹ به طور میانگین ۱۲۰.۵ روز میانگین غلظت روزانه ذرات معلق PM ۲.۵ در شهرهای مورد مطالعه بالاتر از رهنمود روزانه سازمان جهانی بهداشت بوده است که بالاترین تعداد روزها مربوط به اهواز با ۲۹۲ روز در طی سال ۱۳۹۹ است. در شهر تهران ۲۲۴ روز میانگین غلظت روزانه ذرات معلق PM ۲.۵ بالاتر از رهنمود روزانه سازمان جهانی بهداشت بوده است.

وی افزود: تعداد مرگ کل منتسب به مواجهه طولانی مدت با ذرات معلق PM ۲.۵ در بزرگسالان بالاتر از ۳۰ سال در سال ۱۳۹۹ در شهرهای مورد مطالعه به طور میانگین 11 هزار و 129 نفر، حد پایین آن 7 هزار و 376 و حد بالای آن 14 هزار و 531 نفر است. در شهر تهران به طور میانگین مرگ سه هزار و 751 نفر با حد پایین دو هزار و 489 و حد بالای 4 هزار و 892 نفر منتسب به مواجهه طولانی مدت با ذرات معلق PM ۲.۵ در سال ۱۳۹۹ است.